“Hier kom ik nooit meer t erug”

4.000 euro geïnvesteerd om 570 euro te verdienen: Belgisch kampioene Sanne Cant houdt kater over aan VS-trip

Het succes van de Belgische mannen in de Verenigde Staten stond in schril contrast met dat van de vrouwen. In Iowa City stond er zelfs geen enkele landgenote in de top tien. Sanne Cant was de beste Belgische op de dertiende plaats. “Promotie van de veldritsport? Waar zit de wereldkampioene? Thuis in haar zetel.”

Met het hoofd gebogen, de handen in het haar en de blik op oneindig. Zo troffen we een moedeloze Sanne Cant (IKO Enertherm-Beobank) aan op de parking van het crossparcours van Iowa City. De Belgische en Europese kampioene won de voorbije twee seizoenen het eindklassement van de Wereldbeker, maar staat dit jaar na twee van de negen manches slechts op de tiende plaats in de tussenstand. Na een negende plaats in Las Vegas werd ze in Iowa City pas dertiende. Voor haar slechte prestaties zoekt ze zelf geen excuses. “Ik weet niet wat er scheelt, maar allicht heeft de hitte ( temperaturen tot 29 graden, red.) ermee te maken. Al wil ik mij daar niet achter verstoppen. Het was gewoon niet goed. Dit was een echte rotweek in de VS.”

Sprak Wout van Aert zijn liefde voor de cross in Amerika nog openlijk uit, dan klonk bij Sanne Cant heel andere taal. Van Aert wil volgend jaar gerust nog een paar extra wedstrijden rijden in de Verenigde Staten, Sanne Cant zien ze allicht niet meer aan de andere kant van de Atlanti- sche Oceaan in 2017. “Ik kom hier echt nooit meer terug”, stelde Cant met een gezicht op onweer. “En ik zeg dit niet omdat de resultaten hier tegenvallen. Als ik hier twee keer op het podium had gestaan, zou ik net hetzelfde beweren. Dat reizen, die tijdsverschillen, die temperaturen: dit was een lichamelijke marteling. En wat staat daar financieel tegenover? Niets. Erger nog, ik zal nog heel veel crossen in Europa moeten rijden om die put te dempen.”

“UCI moet conclusies trekken”

Haar negende plaats in Las Vegas leverde Cant 350 euro aan prijzengeld op, de dertiende stek in Iowa City was goed voor 220 euro: amper 570 euro in totaal. “En als de belastingen eraf gaan, blijft daar nog maar de helft van over. Als je weet dat ik hier bijna 4.000 euro betaal aan reis- en hotelkosten, dan is de rekening snel gemaakt. Ik rijd ontzettend graag met de fiets, maar ik moet er ook mijn kost mee verdienen. Bij de mannen ligt het prijzengeld veel hoger ( ongeveer vijf keer zo hoog, red.). Dan is het makkelijker om naar de VS te komen.”

De Internationale Wielerunie UCI wil met de Wereldbekerwedstrijden in Las Vegas en Iowa City de veldritsport internationaler maken. Maar daar moet Cant mee lachen. “Noem jij dit internationalisering? Er stonden hier maar een handvol meisjes uit Europa aan de start. Dat zegt toch genoeg. Ik wil gerust een inspanning doen om de veldritsport in de Verenigde Staten te promoten. En de mensen zijn hier echt wel

vriendelijk en het publiek is fantastisch. Maar dat de UCI hier haar conclusies eens uit trekt. En als we het dan toch over het promoten van de veldritsport hebben: waar zit de wereldkampioene ( de Nederlandse Thalita de Jong,

red.) dan? Thuis in haar zetel. Moet zij hier dan niet zijn om haar sport te promoten?”

Met nog zeven van de negen wereldbekermanches in Europa te gaan, is er gelukkig nog niets definitief verloren voor de Kempense. “Maar ik ga mij toch eerst op de andere wedstrijden richten.”