Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Minderbedeelden en daklozen krijgen gratis bril
Daklozen en minderbedeelden in Antwerpen krijgen gratis bril tijdens voedselbedeling Dakant
ANNIE
Vrijwilligster voedselbedeling “Het geld voor een bril besteed ik nu aan eten. Ik weet precies hoeveel ik op mijn rekening heb staan: 155 euro.”
Antwerpenaren die met weinig geld moeten rondkomen, konden gisteren niet alleen hun wekelijkse voedselpakket ophalen, maar ook hun ogen laten opmeten. Koen Van Pottelbergh van Eyes for the World deelde er 52 gratis brillen uit.
Van de sloppenwijken van Rio de Janeiro tot in Zambia en Rwanda. Sinds opticien Koen Van Pottelbergh uit Willebroek eind 2012 zijn organisatie Eyes for the World oprichtte, deelde hij in 25 landen al bijna tienduizend gratis brillen uit.
Maar ook dichter bij huis lopen er veel mensen rond zonder bril omdat ze die niet kunnen betalen, merkte Koen Van Pottelbergh. “Vorig jaar hebben we voor het eerst een actie in Antwerpen gedaan, tijdens een voedselbedeling vlak bij de Rooseveltplaats. “Van de zeshonderd mensen die we toen getest hebben, gingen er 145 met een bril naar huis. En daar zaten heel veel Janssens en Peetersen tussen, mensen van wie je het misschien echt niet zou verwachten. Daar zijn mijn ogen echt open gegaan.”
En dus richt de opticien zich nu meer dan vroeger tot minderbedeelden in Vlaanderen. Met steun van de Lions Club Antwerpen Haven werden zondagavond brillen (kostprijs: 60 euro per bril) uitgedeeld op het terrein van de Zomerfabriek in de Minkelersstraat, waar vzw Dakant (Daklozenhulp Antwerpen) wekelijks voedselpakketten uitdeelt.
“Dat was hier moeilijk te vinden”, zegt Claus (63). “Maar het is me veel waard dat ik het heb gevonden. Door een ongeval kan ik uit één oog niets meer zien, en door mijn andere oog zie ik maar 23% en tot vandaag onscherp. Dankzij de leesbril die ik net heb gekregen, kan ik tenminste de krant weer lezen. Ik moest altijd mijn hoofd draaien om iets te kunnen ontcijferen.”
In een overdekte ruimte is een soort opticien nagebootst. Aan de muur hangen de typische posters met steeds kleiner wordende figuurtjes, waarvan moet worden aangewezen aan welke kant de opening zit. Keyo (12) geeft met zijn vingers aan waar hij de openingen ziet. “Ik heb al twee keer een bril gehad, maar ik ben hem al twee keer kwijtgeraakt”, vertelt hij. Hoe lang hij het nu al zonder doet? “Ik weet het niet meer, best lang al.”
Koen Van Pottelbergh zet een meetbril op zijn hoofd en test verschillende glaasjes uit. Net zolang tot Keyo scherp ziet, dan mag hij een bril komen kiezen. Hij gaat resoluut voor een zwart exemplaar, twee minuten later wandelt hij met een bril op zijn neus naar buiten. Opgelucht dat de wereld om hem heen weer scherp is en dat hij binnenkort weer onbezorgd op zijn BMX kan rondscheuren. “Ik ben altijd blij als er kinderen bij zijn”, zegt Koen Van Pottelbergh. “Aan hen kun je met een bril echt een toekomst geven. Binnenkort start ik met een samenwerking met de OCMW’s van Boom, Willebroek, Mechelen en Gent om ook daar arme gezinnen te kunnen helpen. In 1999 heb ik een ernstig verkeersongeval meegemaakt. Ik heb een maand in coma gelegen en alles opnieuw moeten leren. Sindsdien ben ik blij met iede- re dag die ik heb en vooral blij om dit soort werk te kunnen doen.”
Wie veraf niet goed kan zien, krijgt zoals Keyo een bril waar glazen met de juiste sterkte in gedrukt kunnen worden. Er zijn drie modellen en tien kleuren.
Wie alleen een bril nodig heeft om te lezen, krijgt een zelfcorrigerende bril die met een klein radertje aan de zijkant van het montuur bijgedraaid kan worden tot de juiste sterkte.
Vrijwilligster Annie (59), die koffie en thee schenkt op de voedselbedeling, mag zo’n leesbril mee naar huis nemen. “Ik kom hier niet om een voedselpakket mee te nemen, want er zijn anderen die het beter kunnen gebruiken”, vertelt ze. Maar het is duidelijk dat ze het zelf ook niet breed heeft. “Ik had een leesbril, maar die is kapot, en ik had geen geld voor een nieuwe. Ik borduur heel graag, maar die gaatjes zijn twee op twee millimeter, dus dat is priegelwerk. Ik ben echt blij dat ik dat nu weer kan doen. En het scheelt echt dat ik nu geen bril hoef te kopen. Dat geld kan ik dan weer voor eten gebruiken.”
Dan krijgt ze het plots even moeilijk. Ze veegt snel een traan weg. “Al dat nieuws van afgelopen week heeft me enorm veel pijn gedaan. Mensen die meer dan 15.000 euro per maand verdienen en zeggen dat wij boven onze stand leven. Ik weet precies hoeveel geld ik op mijn rekening heb staan: 155 euro. En dan ligt er nog een rekening van meer dan 100 euro te wachten.”