“Gelukkig genees ik rap”

Tom Boonen: twee keer gevallen én toch met vertrouwen naar de Omloop

Tom Boonen viel twee keer van de fiets en kneusde onderweg ook nog een vinger bij het aannemen van een eetzakje. In de rit die Alex Kristoff won, kwam hij binnen op meer dan vijf minuten. Maar klachten over de Ronde van Oman? Eentje maar eigenlijk. “Het eten was niet lekker, alle dagen witte pasta. Maar ik hou een heel goed gevoel over aan deze week.”

Dan is Tom Boonen eindelijk beschikbaar voor de media, en wordt het een soort dovemansgesprek. Journalisten die willen vooruitblikken naar de Omloop Het Nieuwsblad, Boonen die argumenteert dat er op basis van Oman niet vooruit te blikken valt. “Je mag hier alle dagen alleen binnen komen, zaterdag is gewoon een andere koers. In Oman heb ik niemand dingen zien doen waarvan ik dacht: Oei, indruk

wekkend wat die uit zijn benen schudt. Als er al één blonk in zijn vel, dan was dat van de zonnecrème. (lacht) Ja, Ben Hermans, maar die rijdt het openingsweekend niet, toch?” (lacht)

Boonen heeft natuurlijk gelijk. Op een parcours dat zo atypisch Vlaams is, valt er over het gros van de klassieke renners weinig te melden. Maar tegelijk kan je er niet omheen: Alexander Kristoff heeft drie ritten gewonnen, Boonen is twee keer gevallen. Dat zijn toch uitersten.

En ergens onderweg heeft hij bij het aannemen van een musette ook nog een vinger gekneusd, vertelde Wilfried Peeters gisteren. Boonen reed de voorbije dagen met een blauwe en fluogele tape om zijn rechtermiddelvinger.

Dan lijkt het toch alsof er in Oman meer is fout gegaan dan hem lief was. “Mijn tweede val was niet echt een val”, nuanceert Boonen. “Er stroomde een beek over de weg. Meer dan een natte broek heb ik er niet aan overgehouden. Die eerste val? Het doet zeer, maar het is niet in mijn kop gekropen. Of we het dit voorjaar nog over die val gaan hebben? Jullie waarschijnlijk wel, ik was die op het moment dat ik over de aankomst kwam alweer vergeten. Neen, mijn week was meer dan geslaagd.”

Eén slechte dag had Boonen naar eigen zeggen: afgelopen vrijdag, toen hij aan het Ministery Of Housing meer dan vijf minuten na Kristoff over de streep kwam. “Toen had ik een slechte dag, maar dat is normaal twee of drie dagen na een val. Je afweermechanisme schiet in gang, de wonden beginnen dicht te groeien en dat trekt tegen. Daar had ik last van toen ik sliep. Of eerder: toen ik niet kon slapen. Maar ik genees nogal rap.” Gekalmeerd door de woestijn Als de valpartijen niet meer zijn dan een

accidents de parcours, wat moeten we dan wel onthouden van Tom Boonen in Oman? “Dat ik gedaan heb wat ik moest doen. Het idee was altijd om alleen op de eerste dag te sprinten. De rest was puur training. En daarover ben ik heel tevreden. Er is heel hard gekoerst. Je merkte dat er geen Ronde van Qatar was geweest. Normaal gezien heeft zeventig procent van het peloton daar al gereden. En dan heeft die week in de woestijn iedereen wat gekalmeerd. Nu was het elke dag koers. Omdat we ook nog bijna elke dag bijgetraind hebben, zit ik in Oman alleen al aan bijna 1.200 kilometer.”

Alles positief dus voor Boonen in Oman, op een paar details na: het eten was niet per se lekker in het Hormuz Grand Hotel. “Alle dagen witte pasta gegeten, en dan zijn er nog die diarree hebben.”

Ook de voortdurende aandacht van de pers voor zijn geplande afscheid woog door. Boonen verzaakte om die reden nog aan de officiële persconferentie vooraf – “Als het zo blijft in de resterende 49 dagen, wordt het a little bit crazy”, liet hij weten. “Precies 49 dagen, ja. Ik word goed op de hoogte gehouden.”

Het is om die redenen – rust en privacy – dat Boonen verheugd is om naar huis terug te keren. “Ik ben al lang onderweg, een paar dagen thuis gaan me goed doen. Ik heb mooie vooruitzichten: relaxen en dan de eerste wedstrijden van het seizoen. Eindelijk weer over kasseien bodderen.”