“Mijn goede voornemens zijn niet gebonden aan de jaarwisseling”

1. Ik heb toen geen goede voornemens gemaakt. Ik wou stoppen met roken, maar dat heb ik besloten op 4 april en niet op 1 januari. Ik vond dat het meer dan genoeg was geweest. Dat is uiteraard geen kritiek op andere rokers, maar voor mezelf was de maat vol. Ik rook nog steeds niet. Af en toe had ik er nog wel eens zin in, maar al bij al viel dat goed mee.

2. Ik maak ook geen goede voornemens voor dit nieuwe jaar. Ik geloof daar niet in. Of beter gezegd: ik ben niet tijdsgebonden aan de jaarwisseling. Ik neem mezelf alleen iets voor als er iets niet juist loopt in mijn leven. Of als ik op professioneel vlak geïnspireerd word door iets. Dan kan ik dat meestal ook wel volhouden. Iedereen wordt gepusht om goede voornemens te maken bij de aanvang van het jaar, maar die worden vervolgens niet gerealiseerd. Ik ben van mening dat als je zelf niet overtuigd bent, je ook geen voornemens moet maken. Als je iets wil bereiken, moet je dat inprenten in je hoofd. Anders begin je er niet aan. Zo zegt iedereen elk jaar opnieuw dat ze gaan sporten. Fitnessabonnementen verkopen echt als zoete broodjes begin januari. Maar een paar weken later zie je die mensen daar niet meer terug. Maar dat is mijn mening. Als andere mensen goede voornemens willen maken, dan moeten ze dat vooral doen.

3. Ik verwacht eigenlijk niet te veel van 2018. Ik denk niet dat de mensheid opeens tot een compromis zal komen en dat we allemaal vredevol kunnen samenleven. Ik verwacht ook niet dat de ongelijkheid in de wereld minder groot zal worden. De armen worden alleen maar armer en de rijken alleen maar rijker. Ik wil dat de files minderen, maar ook dat zal niet gebeuren. Maar we kunnen altijd blijven hopen.

FOTO FRANK ABBELOOS