Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Te braaf? Ik wacht al maanden om te tonen dat ik wel kan knokken”
Nieuwkomer LUKAS VAN EENOO wil zich zondag meteen in de kijker spelen
Westerlo begint zondag aan het nieuwe jaar met een levensbelangrijke wedstrijd tegen Tubeke. Verliezen betekent de rode lantaarn, winst een mentale opsteker. Nieuwkomer Lukas Van Eenoo hoopt in het Stade Leburton meteen zijn duit in het zakje te doen. De WestVlaming start met een monoloog.
Over de VERGEETPUT bij KV Kortrijk
“De voorbije zes maanden waren een ramp. Na een goede uitleenbeurt aan Roeselare hoopte ik in Kortrijk mezelf te tonen, maar de coach gaf in de zomer al aan dat hij niet op mij zou rekenen. Ik was een goede voetballer, maar paste niet in zijn systeem. Ik wilde terug naar Roeselare. Maar de huursom was te laag, dus moest ik blijven. Daarna heb ik nooit een kans gekregen. In totaal 20 minuten in de competitie. Veel te weinig. Ik zat meestal in de wedstrijdselectie, maar na de opwarming vloog ik vaak naar de tribune. Ongelukkig ben ik niet geweest, maar raakte wel eens gefrustreerd. Het belangrijkste is dat ik mezelf niets te verwijten heb. Een doelpuntenmachine ben ik nooit geweest, maar in de oefenmatchen tegen Lens en Amiens was ik altijd goed voor een doelpunt. In de beker zelfs voor een doelpunt en twee assists. Dan heb je jezelf toch getoond.”
Over zijn BRAVE imago
“Bij de komst van De Boeck had ik gehoopt wat meer te spelen. Onder hem heb ik bij Cercle Brugge toch mijn debuut gemaakt. In tegenstelling tot Anastasiou is hij van bij het begin heel duidelijk geweest: ik moest meer smeerlap zijn. Ik kan die kritiek wel begrijpen. Dat wordt me al langer verweten en met mijn gestalte (1m75, red.) zal het altijd een werkpunt blijven. Ik ben niet de speler die makkelijk conflicten opzoekt. Dan lijkt het soms dat ik wat gelaten ben, maar dat beeld klopt niet. Ik ben best wel ambitieus. Vorig jaar bij Roeselare heb ik al wat meer leren knokken op het veld. Vroeger trok ik misschien iets sneller mijn voetje terug, toen had ik wat minder body. Door de jaren heen ben ik sterker geworden. Ik zit al een half jaar te wachten om dat te tonen.”
Over zijn periode onder BOB PEETERS
“Onder Bob Peeters heb ik bij Cercle Brugge de mooiste jaren uit mijn carrière gekend. We hadden een heel goede ploeg: Neto, Vetokele, Iachtchouk, … En dan nog een goede mix van jonge gasten en ervaren spelers. Dat klikte heel goed. We speelden voetbal dat bij mijn kwaliteiten aansloot. Als jonge gast denk je dan niet veel na en ga je mee in de flow. Ik ben ook een speler die me goed moet voelen om te presteren. Onder Bob heb ik dat altijd gehad. Bij Cercle heb ik onder hem ook wel een keer op de bank gezeten, maar in zijn communicatie naar mij toe is hij altijd heel eerlijk geweest. Daar hou ik wel van.”
Over zijn TRANSFER naar Westerlo
“Door mijn situatie bij Kortrijk was het beter dat ik een nieuwe uitdaging zocht. Ik hoop dat ik Westerlo kan helpen en mezelf hier kan terugvinden als voetballer. Dat ik me nu in 1B moet bewijzen, vind ik niet erg. Liever hier op het veld dan in 1A in de tribune. Je moet wel naar het financiële kijken, maar het voetbalplezier staat toch voorop. De laatste kans? Als je je ergens goed voelt, kan je altijd mee groeien. Bovendien is het verschil tussen de ploegen onder de top zes en 1B niet zo groot.”
Over zijn tearoom KOEKETROEF
“Samen met mijn vriendin Ulrike heb ik vorig jaar een tearoom geopend. Zij is bakker van opleiding en doet de dagelijkse werking. Ik heb mee geïnvesteerd en de dag na de wedstrijd spring ik wel eens binnen. Als het druk is, spring ik even bij. Daar ga je als voetballer niet van dood, hé. Het is toch beter dan een hele dag thuis te zitten. De combinatie tussen onze jobs is niet altijd even praktisch. Heel vaak zien we elkaar niet, maar dan ga ik wel eens langs voor een koffietje. Ik ben best fier op onze zaak. Hopelijk kan ik de mensen binnenkort ook eens zeggen dat ik gespeeld of gescoord heb. Die koffiecultuur is trouwens niet alleen iets van het wielrennen. Ook voetballers doen tegenwoordig graag mee. In Kortrijk gingen we tijdens de week regelmatig de stad in voor een tasje. Misschien moet ik dat hier ook introduceren.”