Dromedaris van De Wever nog in zicht

D e dromedaris van Bart De Wever – u weet wel, die van de karavaan die voorbijtrekt terwijl de honden blaffen – is dan toch nog niet aan de horizon verdwenen. Een paar blaffende honden hebben nog enigszins hun gram gehaald, in het bijzonder ten aanzien van Theo Francken.

Het begon met een voorproefje in de Europese editie van The New York Times. Daarin wijdt de Brusselse correspondent van de krant, ene Milan Schreuer, een artikel aan de ophef in ons land over de uitgewezen Soedanezen. Over Francken schrijft hij: “Zowel aanhangers als critici hebben mr. Francken ‘de Vlaamse Trump’ genoemd.” Francken staat bekend om zijn ophitsende commentaren over migranten, aldus nog Schreuer, die als bronnen voor zijn stuk onder meer Eric Van Rompuy (CD&V) en politicoloog Carl Devos vermeldt.

Gisteren in de Kamer ging Patrick Dewael met zijn bekende redenaarstalent in de aanval. “Waarom telkens weer lichtjes euforisch tweeten als een andersgekleurde mens wordt teruggestuurd?” En: “Hij probeert de kiezers van Vlaams Belang naar de N-VA te krijgen. Hoever kun je daarin gaan zonder zelf van het democratische pad af te wijken?” Die vraag beantwoordde Dewael zelf niet. Zo ontstaat het effect van een retorische vraag die eigenlijk een statement is. Of van een suggestie die nog scherper klinkt dan een direct verwijt. Francken schudde het na afloop vrij makkelijk van zich af: “Wij zijn migratiekritischer dan de vroegere regeringen, maar daar is niks mis mee.”

In de staart van de toespraak van Charles Michel zat een zinnetje waar Francken minder makkelijk vanaf komt: dat niet alleen het uitwijzingsbeleid een complexe kwestie is die een genuanceerde aanpak vereist, maar ook de communicatie erover.

Francken hierover, met opmerkelijke deemoed: “Ik zal hiermee rekening houden.”

Dat wordt dan spannend om volgen. Gisteren verzond de staatssecretaris in één dag tijd een stuk of acht tweets (dat haalt zelfs Rik Torfs nooit). Francken tweette onder meer over “een mooie fotoreportage van asielzoekers” en had ook een paar sneren voor Groen, dat volgens hem geen alternatief voor het uitwijzingsbeleid heeft.

Michel had het ook nog over de grond van de zaak: kun je Soedanezen terugsturen bij een risico op foltering? Hij noemde zijn geweten zuiver en verwees naar de strikte internationale regels die gevolgd worden en naar de andere Europese landen die uitwijzen naar Soedan. De premier gaat het probleem van de mensenrechten bespreken met andere Europese lidstaten. Helaas, de kans dat die daar echt op in gaan, is nog een stuk kleiner dan dat Francken binnen de lijntjes gaat tweeten. Zie je Merkel zich al op dit glibberige terrein begeven zonder binnenlandse noodzaak, op vraag van de kleine buur?