Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ayman is supergemotiveerd om de bakkersstiel te leren”
Bakkerij Berten & Iris neemt Irakese vluchteling in dienst
Hij kende niets van patisserie of pistolets, en toch is Ayman Al Sammarraie (21) nu een gouden arbeidskracht in bakkerij Berten & Iris in Massenhoven. De Irakese nieuwkomer is er aan de slag via een gesubsidieerde tewerkstelling van het OCMW.
Berten Van den Bergh (28) van bakkerij Berten & Iris in Massenhoven is vol lof over Ayman. Elke ochtend staat de jonge Irakees om 4.30u op in Berchem, om daar om 5u de bus te nemen, zodat hij een uur later kan beginnen in de bakkerij in Massenhoven. Hij werkt er dan tot 14.30u, en dat vijf dagen per week.
Berten Van den Bergh hoorde bij een restaurantuitbater waar hij levert toevallig vertellen dat je vluchtelingen in dienst kunt nemen. “Omdat wij van thuis uit geleerd hebben dat je altijd mensen moet proberen te helpen en ik nogal sociaal ingesteld ben, informeerde ik bij het OCMW van Zandhoven en dat van Antwerpen hoe het zat. Via het OCMW van Antwerpen kwam ik in contact met jongerenbegeleider Frank. Hij had direct twintig kandidaten voor mij. Blijkbaar zitten heel veel van die nieuwkomers op een werkaanbieding te wachten. Ik heb twee mensen op gesprek laten komen en heb uiteindelijk voor Ayman gekozen, omdat hij er nogal sportief uitzag.”
Ayman kwam stage doen en Berten was heel tevreden. “Die gast is ongelooflijk gemotiveerd. Blijkbaar is dat bij de meeste vluchte- lingen zo. Ayman is 21 jaar, ik ben 28. Als ik zie hoe hard ik nog geholpen word door mijn ouders... Ayman heeft niemand hier. Als niemand hem een kans geeft, komt zo’n gast nergens.”
Na de stage werd via jongerenbegeleider Frank artikel 60 opgestart, voor een gesubsidieerde tewerkstelling die uitgaat van het OCMW. “Ik betaal de helft van zijn loon en de andere helft wordt gesubsidieerd. Voor de werkgever is het dus ook interessant”, legt Berten uit. “Zo’n nieuwkomer heeft wel wat meer begeleiding nodig, maar eigenlijk loopt de samenwerking prima. Ayman spreekt Nederlands. Ik merk dat hij heel intelligent is. Veel van zijn ooms zijn kinderartsen, vertelde hij me. Dat voel je wel.”
Intussen is de jonge Irakees erbij komen zitten. Hij vertelt hoe hij op zijn zevende met zijn familie van Irak naar Syrië vluchtte, bij de Brits-Amerikaanse invasie die Saddam Hoessein verdreef. Tweeenhalf jaar geleden sloeg hij in Syrië op de vlucht voor IS. Ayman zat anderhalf jaar in asielcentra in Sint-Truiden en Kapellen. “Vroeger in het asielcentrum konden we 1 euro per dag verdienen door te werken. Dan ben ik erop vooruitgegaan”, zegt Ayman.
Berten vindt het raar dat Ayman nooit proeft. “Ik wil hem soms koffiekoeken meegeven, maar hij wil dat nooit.” “Ik ben groot, plat Arabisch brood gewend”, zegt Ayman. “Dat koop ik in Berchem, daar is het in één straat precies Klein Bagdad.”
Met zijn ouders heeft hij geen contact meer, wel nog met zijn broer en zus. “Mijn toekomst ligt niet meer in Syrië of Irak, maar hier, in België.”