Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn advies aan de mensen? Ga nooit kwaad slapen”
Frans Govaerts vertelt levensverhaal op ‘Instagrannies’, Instagramaccount over 80-plussers
Bond Zonder Naam lanceerde vorige maand een nieuw concept: Instagrannies. Bezieler Anneleen Van Offel gaat op zoek naar interessante verhalen van 80-plussers. Ook Frans Govaerts verschijnt binnenkort op Instagram. “Ik geef mijn leven een score van 8/10”, klinkt het.
Hoewel Frans zelf geen smartphone gebruikt en het platform Instagram niet eens kent, is hij heel trots dat hij deel uitmaakt van het concept. “Om mee te mogen werken aan het project moest je een bepaalde leeftijd hebben en voldoende levenswijsheid. Over dat tweede twijfel ik soms toch”, lacht Frans. “Ik vind het fijn dat de oudere generatie in de kijker mag staan op een moderne manier. Zo kunnen we de jeugd aanspreken.”
Frans is geboren en getogen in Wommelgem en al 57 jaar gelukkig getrouwd met zijn Lea. Ze leerden elkaar kennen in oktober 1955. In hun jonge jaren bracht het stel geregeld een bezoek aan Antwerpen. “Mijn vrouw heeft dertien jaar in de stad gewerkt en ik heb er gestudeerd. Ik studeerde er voor onderwijzer aan de normaalschool in de Minderbroedersstraat.”
Na zijn studies ging Frans aan de slag in een school in Wommelgem. “Ik heb 42 jaar lesgegeven en gaf verschillende vakken. Het was geweldig om kinderen iets bij te brengen, dat was zonder twijfel het mooiste aspect van de job.”
Kathedraal
Frans en Lea gingen vroeger geregeld koffiedrinken bij Cuperus, dat destijds in de Boerentoren zat. “Nadien wandelden we altijd naar de OnzeLieve-Vrouwekathedraal.” De kathedraal heeft volgens Frans de mooiste toren ter wereld.
Mooie herinneringen aan zijn kindertijd en jeugd heeft Frans amper, want hij maakte op jonge leeftijd de Tweede Wereldoorlog mee. “De eerste Duitsers die ik heb gezien, kan ik me nog altijd voor de geest halen. Als Lea iets tegen me zegt, vergeet ik dat meteen, maar zulke gruwelijke dingen staan echt op je netvlies gebrand.”
Het gezin van Frans vluchtte naar Ruiselede, waar ze werden opgevangen op een boerderij. “Belgische soldaten kwamen een boterham vragen voor twee Duitse krijgsgevangenen. Een Belgische soldaat had een kwetsuur aan zijn hand en uiteindelijk heeft een Duitser de wonde verzorgd. Het was een wrede periode, maar je went aan alles.”
Toch is er een aantal dingen positief veranderd. “We hebben hoe langer hoe meer comfort gekregen. Gas en elektriciteit zijn een luxe. Je hoeft nog maar te knipperen en je hebt al licht.”
Volgens Frans is de samenhang van de maatschappij ook weggegaan. “De onverschilligheid is kenmerkend voor deze tijd. Vroeger gingen we vaker buurten, maar nu leven we meer als vreemden, wat wel jammer is.”
Tevreden
Sinds 1970 zet Frans zich in voor Ziekenzorg (tegenwoordig Samana) in Wommelgem. “Momenteel ben ik er secretaris en ga ik op thuisbezoek als er iemand ziek is. Daarnaast gaan we ook van deur tot deur om lotjes te verkopen en geld in te zamelen voor de tombola.” Als Frans terugblikt op zijn leven, geeft hij het een score van 8/10. “We hebben zeker een gelukkig leven gehad, maar de oorlogsjaren blijven een zwarte vlek.”
Voor Frans vliegt de tijd razendsnel voorbij. “Ik zeg dikwijls: onze aardbol begint rapper en rapper te draaien. De dag begint en voor je het goed en wel beseft is hij alweer om.” Geluk staat voor hem in het teken van tevredenheid. “Je moet leren tevreden te zijn met elkaar. Het is niet omdat de buren een grote auto hebben, dat jij dat ook moet. Iedereen heeft minder goede kantjes en volgens mij het is een kunst om ze te kunnen verdragen van elkaar. Je moet blij zijn met wat je hebt en je niet al te vaak vergelijken met anderen.”
“Ga nooit slapen met wrok, maar probeer het goed te maken en weer overeen te komen. Misschien zelfs zonder grote woorden of festiviteiten, al is het maar door elkaars hand vast te houden.”
Frans Govaerts ‘‘De oorlog was een wrede periode, maar eens mens went aan alles.’’