“Als pedofielen een tweede kans krijgen, waarom Tatiana dan niet?”

Tatiana wil graag een wafel gaan eten met haar papa. Bouchra vertelt hoeveel ze haar mama mist. Dat is, zegt Jessica Wielandt, de eerste boodschap in meer dan een jaar die ze kreeg van haar zus Tatiana. Met dank aan Rudi Vranckx, die de videoboodschap onlangs meebracht uit het noorden van Syrië, waar de Antwerpse IS-weduwes vastzitten.

“Ik geloof echt dat ze spijt hebben”, vertelt Jessica, die in Beveren woont. “Ik weet dat veel mensen daar anders over denken. Maar Tatiana is mijn zusje. Ik zal haar altijd blijven steunen. En als pedofielen en moordenaars een tweede kans krijgen, waarom mijn zus dan niet?” Tatiana en Bouchra (allebei 25) werden twee weken geleden veroordeeld tot vijf jaar cel wegens lidmaatschap van een terroristische groepering. Een dag voor hun veroordeling toonde het VRTjournaal fragmenten uit een reportage die Rudi Vranckx maakte over de IS-weduwes in het kamp Al-Hol, in het noordoosten van Syrië dat gecontroleerd wordt door Koerdische strijders.

Niet onderhandelen

Of Tatiana en Bouchra daar vandaag nog verblijven, is niet duidelijk. Sinds het bezoek van de tvploeg zou er geen contact meer geweest zijn.

In het fragment vertellen de Antwerpse moslima’s dat ze hun straf zullen aanvaarden. “Zolang mijn kinderen veilig zijn en naar school kunnen gaan, maakt me dat niet uit”, zei Wielandt. Zij heeft drie zoontjes. Bouchra heeft er twee en zou zwanger zijn van een derde kind.

Over de kinderen van IS-strijders is al heel wat inkt gevloeid. België heeft geen echt terughaalbeleid. Wel heeft de overheid onlangs een regeling uitgewerkt voor kinderen jonger dan tien jaar. Kleine kinderen hebben, na een DNAtest die hun Belgische afkomst bewijst, het recht om naar hier te komen.

Maar dat betekent weinig voor de vijf kinderen van Wielandt en Abouallal. Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA), zei al verschillende keren dat er niet onderhandeld wordt met foreign terrorist fighters. Ook N-VA-Kamerlid Peter De Roover was duidelijk: de regering gaat de moeders of de kinderen niet actief repatriëren. Federaal procureur Frédéric Van Leeuw, die het terreuronderzoek in ons land leidt, is het daar niet mee eens. “De repatriëring van de vrouwen is afhankelijk van eventuele internationale aanhoudingsmandaten”, zei hij in Jeudi en prime op RTBF. “Maar de kinderen moet je terughalen. We moeten hun lijden niet nog erger maken. We moeten denken aan hun familie.”

De families van Tatiana en Bouchra zijn bereid om voor de kinderen te zorgen, zeggen ze aan zusterkrant De Standaard. “We willen niet dat de jongens gescheiden zullen worden”, zegt Jessica. “In Syrië zijn ze opgegroeid als broertjes. Daarom zijn we overeengekomen dat de mama van Bouchra voor hen zal zorgen.”

De families Wielandt en Abouallal kennen elkaar goed. Tatiana en Bouchra waren als kleine meisjes vriendinnen in Borgerhout. Tatiana ging met het gezin Abouallal op vakantie en werd op haar zestiende verliefd op Bouchra’s

broer Noureddine, een kopstuk van Shariah4Belgium met wie ze in 2013 naar Syrië vertrok. De namen van hun kinderen verwijzen naar de jihad. Hun twee oudste zonen heten Mujahid (strijder) en Shahid (martelaar). “Als het van ons afhangt, zullen de kinderen ook andere namen krijgen zodat ze geen problemen ondervinden in België”, zegt Jessica Wielandt.

In Ranst, waar Fatiha Abouallal, de mama van Bouchra, vandaag woont, staan vandaag vijf boekentasjes klaar voor de kinderen. Toch is het lang niet zeker dat, als de kinderen weer naar België

zouden komen, ze dan ook bij de familie Abouallal zullen worden ondergebracht. Dat twee van haar eigen kinderen, Bouchra en Nourredine, vertrokken naar Syrië, roept vragen op over de opvoedingssituatie. De Standaard contacteerde ook de moeder van Bouchra Abouallal, maar zij mocht de vragen niet beantwoorden, omdat de VRT exclusiviteit met haar onderhandelde. Jessica Wielandt benadrukt dat ze de familie Abouallal kent als een open gezin. “Ze spreken perfect Nederlands en er wordt veel gepraat. Allebei onze families willen dat de kinderen Belgische normen en waarden meekrijgen.”

Het is niet de eerste keer dat Tatiana en Bouchra zeggen dat ze het kalifaat de rug toe keren. Toen in 2014 hun echtgenoten Noureddine Abouallal en Saïd El Mourabit – allebei lid van Shariah4Belgium – sneuvelden, waren de Antwerpse vriendinnen hoogzwanger.

Onder druk van hun families keerden ze toen terug naar België om te bevallen. Aanvankelijk betuigden ze spijt, maar veel moeite om te deradicaliseren, deden ze niet. Zo had Bouchra een gsmhoesje met IS-vlag. Tatiana gebruikte vlaggetjes van IS om de doopsuiker voor haar pasgeboren baby in te pakken. Voor haar familie was dat een schok. Toen haar vader op kraambezoek kwam in het ziekenhuis, zou hij zich zonder iets te zeggen hebben omgekeerd. “Zelf keur ik dat ook totaal niet goed”, zegt Jessica Wielandt.

Teleurgesteld

Enkele maanden na hun bevalling keerden Tatiana en Bouchra terug naar Syrië waar ze hertrouwden met andere Syriëstrijders. “We weten niet wie”, zegt de zus van Tatiana. “Maar zelf vermoed ik dat Tatiana daar al gauw spijt van heeft gekregen. Noureddine was haar grote liefde. Toen hij werd doodgeschoten, is er ook een stukje van haar gestorven.” In een Facebookpost boorde Bouchra Abouallal vanuit Syrië het Belgische deradicaliseringsbeleid in de grond. “Jullie systeem heeft gefaald, oh Belgische staat. Jullie hielden ons 24/7 in de gaten en nog is het niet gelukt om ons tegen te houden. (...) We zijn naar Syrië vertrokken omdat wij geloven dat dit een plicht is voor iedere moslim. Jullie hebben ons enkel dat laatste duwtje gegeven”, schreef ze toen. Volgens Jessica Wielandt heeft Bouchra de Facebookpost niet zelf geschreven. “Dat heeft ze ons tijdens een van de weinige contacten vanuit Syrië toch laten weten. Anderzijds heeft België weinig moeite voor mijn zus gedaan. Toen niet, en nu niet. Daarom kan ik ergens wel begrijpen dat ze opnieuw vertrokken zijn.”

Toch was ze ook teleurgesteld. “Ook na die eerste terugkeer verbleef mijn zus bij de familie van Bouchra”, vertelt Jessica. “Ik heb een tijdje gedacht dat Fatiha niet voldoende gedaan heeft om ze in België te houden. Maar nu weet ik dat dit niet zo is. Ze konden hier gewoon niet aarden toen.”

Zelf heeft Jessica tijd nodig gehad om haar zus te vergeven. “Tatiana was een huismusje”, vertelt haar zus. “Ik kon het amper bevatten dat uitgerekend zij naar Syrië vertrok. Ik geloof nog altijd dat ze dat deed voor Noureddine.”

Het gerecht ziet dat anders. In het vonnis van vorige maand staat dat Tatiana en Bouchra allebei een actieve rol speelden binnen IS. “Ze hebben zich ook uitdrukkelijk achter het doctrine en de gruwel van IS geschaard, waarbij ze effectief een gevaar vormen voor onze samenleving.”

FOTO VRT Tatiana Wielandt kreeg vijf jaar cel voor lidmaatschap van een terroristische groepering. “Ze was altijd zo’n huismusje”, vertelt haar zus. “Ik kon het amper bevatten dat uitgerekend zij naar Syrië vertrok.”