EELS

★★★★è

Het klinkt wellicht een beetje fout, maar: van niemands miserie hebben wij de afgelopen twintig jaar zo genoten als die van Mark Olliver Everett, ofwel singer-songwriter E van Eels. Zelfs wanneer de man het diepste verdriet op muziek zet, heeft dat iets troostends. Het had ook altijd iets dubbelzinnigs: de relativerende knipogen en de tussen uitersten wiegende concerten waarop de zanger – eeuwig groen lachend – de eigen klaagzangen wat relativeerde.

Zijn nieuwe album, voorafgegaan door titelsong The Deconstruction, deed meer van hetzelfde verwachten, met dat refrein van “I’ll break apart”. Maar kijk: het nieuwe Eels-album is een buitenbeetje in het repertoire van de man. Meteen na opener The Deconstruction klinkt een country-‘twang’ in Bony Dry, dat met ‘shalala’s’ en ‘shoebidoe’s’ wordt opgeleukt. Het huppelende Today is the Day bezingt hij als “my song about change”, de handclaps in You are the Shining Light plaveien de weg naar de uitroep “Now smile! Feels good, right?” En deze keer klinkt dat niet eens ironisch. The Deconstruction neemt vaak genoeg gas terug, maar verliest die positieve vibe niet. Je hoort liefdesliedjes die met hun strijkers in een Disney-musical niet zouden misstaan, er is met Archie Goodnight een wiegeliedje voor E’s zoontje, en in Be Hurt geeft hij de zwartkijker in zichzelf een veeg uit de pan: “Be hurt, you know you can take it.”

Het is een beetje raar: de liefde die E meende gevonden te hebben, resulteerde inmiddels in een echtscheiding. Maar het gevoel lijkt hem niet te hebben verlaten. The Deconstruction bewijst dat E geen ellende nodig heeft om prachtmuziek te schrijven. Wat een openbaring moet dat ook voor hem zijn.