Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Overleden na hartstilstand op de kasseien
Dokters kunnen Heistse renner Michael Goolaerts niet redden
Michael Goolaerts (23) uit Hallaar (Heist-op-den-Berg), ploegmaat van Wout van Aert bij Veranda’s Willems-Crelan, is zondagavond laat overleden. Hij kwam tijdens Parijs-Roubaix ten val, vermoedelijk nadat hij een hartaanval had gekregen. De jonge renner werd gereanimeerd en naar het ziekenhuis van Rijsel gevoerd. Daar vocht hij voor zijn leven, gesteund door zijn ouders, grootouders en broer, maar zondag rond middernacht meldde de ploegleiding het overlijden van Goolaerts.
Wielrenner Michael Goolaerts (23) heeft het niet gehaald. De beloftevolle wielrenner uit Heistop-den-Berg, ploegmaat en vriend van Wout van Aert, is gisteravond laat overleden nadat hij lange tijd voor zijn leven had gevochten in het ziekenhuis van het Noord-Franse Rijsel. Na, meer dan waarschijnlijk, een hartaanval op de fiets en een reanimatie op de kasseien.
De ouders, grootouders en broer van Michael Goolaerts zaten in een apart zaaltje van de spoeddienst, urenlang wachtend op nieuws. De familie had geen andere optie dan in het ziekenhuis van Lille nagelbijtend te wachten op een sprankel hoop. Die kon een team van chirurgen zondagavond amper geven. De boodschap klonk hard: Michael Goolaerts (23) verkeert in levensgevaar en er is permanent spoedoverleg onder de dokters om te beslissen wat juist te doen. Opereren? Wachten? Iedereen besefte dat de situatie hoogst precair was.
“We kunnen alleen maar hopen dat het goed komt”, zei Nick Nuyens, ploegleider van Veranda’s Willems-Crelan. De tranen verborgen achter de zonnebril. Ook zijn zwaar aangeslagen teamgenoten, onder wie vriend Wout van Aert en kamergenoot Stijn Devolder, kwamen niet meer uit de bus.
Intussen deed de hashtag #PrayforMichael de ronde van het internet. Het mocht helaas niet baten. Zondagavond laat overleed Michael.
Topvorm
Afgelopen woensdag reden Van Aert en Goolaerts tijdens de ultieme verkenning nog met een brede glimlach over de finish van ParijsRoubaix. Blinkend in zijn vel, nadat hij tijdens de Ronde van Vlaanderen mee de lange ontsnapping had gekleurd. Voor het tweede jaar op rij al.
Volgens kenners was hij, net als Van Aert, in de vorm van zijn leven. Gisterochtend op de teambus, net voor de start, leek alles normaal.
Hartaanval op fiets
In een tweede, achtervolgend groepje draaide de renner uit Heist-op-den-Berg om 13.41u de tweede kasseistrook van de dag op. Gentenaar Alexander Ornelis (21) stond op de van Viesly à Briastre, na exact honderd kilometer koers, op de plek waar het gebeurde. Hij wist niet wat hij zag.
“Ik zag Greg Van Avermaet en Yves Lampaert passeren toen net voor ons een renner zijn bocht naar rechts leek te missen”, vertelt hij. Het leek op een zoveelste val in de hectiek van de koers.
Maar Michael Goolaerts leek niet betrokken bij een valpartij en viel met hoge snelheid rechtdoor van zijn fiets. “We hadden meteen
pavés door dat hij er bijzonder slecht aan toe was. Hij lag op de rand van de kasseien, met de benen wat omhoog. Hij bewoog niet. We liepen naar hem toe en zagen vrijwel meteen hulpdiensten arriveren. Niet veel later werd er een defibrillator bijgehaald. Het moment voor ons om te verdwijnen.”
Reanimatie
De jonge wielrenner werd daar, op de kasseien, gereanimeerd. Terwijl de koers schijnbaar achteloos doorging, landde een mughelikopter in het naburige veld om Goolaerts in allerijl naar Rijsel over te vliegen.
Veertig minuten nadat hij (meer dan waarschijnlijk) een hartaanval op de fiets had gekregen, lag hij op de spoeddienst. “Hij heeft een hartstilstand gehad en is gereanimeerd. En ook een paar keer weggezakt”, zei ploegleider Michiel Elijzen.
Blik op oneindig
Op het ogenblik dat de overige renners de finale van Parijs-Roubaix beslechtten en toeschouwers Peter Sagan een kassei in de lucht zagen steken, vocht Goolaerts in het ziekenhuis voor zijn leven. Hij werd snel bijgestaan door zijn ouders, grootouders en broer, die op het parcours stonden te supporteren.
Ook zijn manager Jef van den Bosch haastte zich naar het ziekenhuis. Hij beleefde gisteren een zoveelste traumatische ervaring, nadat eerder twee van zijn prof- renners, Wouter Weylandt en Rob Goris, het leven hadden gelaten.
Of er iets schortte aan Michaels hart, zoals met betreurde renners als Daan Myngheer en Tim Pauwels? Niemand die het wist. Want er waren geregeld controles. En die twee eerdere valpartijen en die ambulance in de Schaal Sels vorig jaar? “Het lot van de coureur”, klonk het. De teamleiding vroeg iedereen met aandrang om vooral niet te beginnen speculeren.
Wegens het delicate karakter bleef de communicatie beperkt tot het absolute minimum. De ploegleiding verliet het ziekenhuis gisteravond zwaar aangedaan. De blik op oneindig. Het was hopen op een mirakel. Die hoop bleek vergeefs.
Alexander Ornelis
Ooggetuige van val “We hadden meteen door dat hij er bijzonder slecht aan toe was. Hij bewoog niet.”