Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Puree of boterhammen
Het gerinkel van de schoolbel, in huppelpas naar de schoolpoort, de auto in bij papa en zo snel mogelijk richting woonzorgcentrum. Hopend dat mama nog niet helemaal klaar is met haar werkdag. Dat gaf ondergetekende min twintig jaar de kans om nog even mee in de kookpotten te gaan kijken. Mama werkte als kok in de keuken van het woonzorgcentrum en wij pikte haar onderweg naar huis op. Ik volgde graag het reilen en zeilen in de keuken. Zo’n gigantische kookpotten gevuld met puree of vol-au-vent spreken tot de verbeelding als je zelf nog maar een kind van een goeie meter groot bent. Dagelijks kreeg elke bewoner er van mijn mama dezelfde maaltijd als buurman of –vrouw voorgeschoteld, een beslissing van hogerhand. Inspraak over het menu hadden ze niet, leerde ik er.
Dat minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) nu een visienota indient om bewoners van woonzorgcentra mee te kunnen laten beslissen over de aanpak en het beleid, kan ik alleen maar toejuichen. Werken we een leven lang om onze pensioencenten te besteden aan een woonzorgcentrum waar je nog eens niet zelf kan kiezen tussen boterhammen of puree? Bij woonzorgcentrum ’t Zand op Linkeroever doen ze in ieder geval hun best. Daar riepen ze een menuraad in het leven, waarbij bewoners kunnen aangeven wat ze graag eten. In een aantal woonzorgcentra van het Zorgbedrijf kunnen bewoners nu ook zelf mee beslissen over de inrichting van hun kamer. Ik ben ervan overtuigd dat al die kleine zaken veel kunnen betekenen voor de bewoners. “Het zijn onze verplegers die te gast zijn bij de bewoners, niet omgekeerd”, vatte Griet Robberechts, directrice van vier rust- en verzorgingshuizen deze week mooi samen.
In een ideale wereld lezen onze senioren binnenkort de Gazet
van Antwerpen - ongetwijfeld de krant van hun keuze - in hun zelfgekozen zetel met een bordje zelfgekozen verse vol-au-vent met liefde gemaakt door de chef des huizes voor hun neus. De extra bewonersvergaderingen en de persoonlijke gesprekken met de bewoners over hun meug die daarvoor nodig zijn, kosten natuurlijk ook extra werkuren, wat op zijn beurt weer extra personeel kost. En laat dat personeelstekort in de ouderzorg net nu al torenhoog zijn in Vlaanderen. We zijn er dus nog niet helemaal, met de keuzevrijheid tussen puree of boterhammen.