Gazet van Antwerpen Stad en Rand
71.815 zeggen foert! tegen fiscus
Overtreders moeten samen 17,3 miljoen euro boete betalen wegens niet indienen van hun aangifte
Meer dan 71.000 Belgen weigerden in 2017 hun belastingbrief in te vullen. Zelfs na een herinneringsbrief van de fiscus. Samen komt hen dat nu op een boete van 17,3 miljoen euro te staan.
Wie zijn belastingen niet op tijd betaalt, krijgt sinds 1 mei vorig jaar slechts één herinneringsbrief voor de fiscus een deurwaarder inschakelt. En niet langer twee brieven. Bovendien moet die herinneringsbrief niet meer aangetekend zijn.
De achterliggende gedachte is dat het altijd kan gebeuren dat een belastingplichtige niet weet dat hij nog een schuld heeft bij de fiscus. Het zou kunnen dat het aanslagbiljet op een verkeerd adres terechtgekomen is of dat er iets verkeerd gelopen is met de overschrijving. Daarom mag de ontvanger pas een gerechtsdeurwaarder inschakelen één maand na de herinneringsbrief.
240.000 herinneringen
De cijfers bewijzen het nut van de aanpak. Vorig jaar werden er net geen 240.000 herinneringsbrieven verstuurd. En liefst 58 procent van de belastingplichtigen reageerde daarop door alsnog een correcte belastingaangifte in te dienen voor het aanslagjaar 2016.
Toch zijn er nog altijd tienduizenden Belgen van wie de fiscus vorig jaar helemaal niets hoorde. Vorig jaar waren dat er exact 71.815, blijkt uit nieuwe cijfers van de fiscus. Onder wie net iets meer Vlamingen dan Walen (32.835 tegenover 31.503) en bijna 7.500 Brusselaars. Dat is ongeveer evenveel als het jaar voordien.
Het niet indienen van de belastingaangifte blijft niet zonder gevolgen. Samen moeten de onderduikers voor 17,3 miljoen euro aan boete betalen. De fiscus hanteert op dat vlak immers een nultolerantie.
Wie zijn belastingaangifte “vergeet”, moet een administratieve boete betalen tussen 50 en 1.250 euro. Voor een eerste vergetelheid geldt een boete van 50 euro. Daarbovenop kan een belastingverhoging van 10 tot 200 procent komen op het niet aangegeven bedrag en een aanslag van ambtswege, waarbij de fiscus belast op basis van de gegevens die hij bezit. Dat betreft meestal hardleerse overtreders, die al eens eerder een aangifte niet hebben ingediend.
Bovendien wordt de bewijslast bij het niet aangeven van de inkomsten omgedraaid: de fiscus stelt zelf de aangifte op, en wie het daar niet mee eens is, moet zelf met bewijzen komen. Ook dat kan ertoe leiden dat de belastingplichtige meer betaalt dan als hij zelf een aangifte had ingediend.