Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Gehoord, Donald?
Wij zagen Roger Waters in Barcelona: Trump moet het ontgelden bij start van Europese ‘Us+Them’-tour
Donald Trump haalt opgelucht adem: eindelijk is Roger Waters (74) zijn land uit. In Barcelona trapte het brein van Pink Floyd het Europese luik van zijn Us+Them-tournee af, maar ook daar galmde Waters’ kritiek op de VS en – vooral – zijn leider door iedere song. Gelukkig zijn die stuk voor stuk briljant. Wij zagen het perfecte concert, ijsberend tussen hits, spektakel en
Sportpaleis, maak uw borst maar nat.
To Death
Favorieten
gewetenschopperij.
Wie dacht alles gehoord en gezien te hebben van Roger Waters, komt bedrogen uit. Na jaren toeren met jubilerende Pink Floydalbums en met de soloplaat
al een kwarteeuw achter de kiezen, heeft de iconische keetschopper en ideoloog vers werk onder de arm.
eindigde vorig jaar bovenaan de jaarlijstjes en blaast een nieuwe, kwaaie wind door Waters’ oeuvre.
De man was altijd politiek geladener dan David Gilmour, die andere nog actieve Floyd, maar zijn walging voor de globale politiek drijft op z’n 74ste boven als motorolie op een parelblauwe zee. Eén man mag het in het bijzonder ontgelden: The Donald. In Waters’ teksten – “Picture a leader with no fucking brains” – en nu ook in zijn overdonderende liveshow.
The Life We Really Want?
Amused
Is This
De Us+Them-tour kwam afgelopen weekend uit de VS overgewaaid naar het Europese vasteland. Antwerpen staat volgende maand op de agenda, Barcelona kreeg de primeur. Nu ja, primeur: Waters weet wat we willen en teert nog steeds op een reeks Pink Floyd-klassiekers. De hartslagen,
de klokken, het geschreeuw: net als op wapperde het vuur aan. Met daarna
Dark Side of the Moon Breathe
One of These Days (Meddle), Time, The Great Gig in the Sky (Dark Side) Welcome to the Machine (Wish You Were Here)
en
werd het opzet van de eerste set klaarhelder: magen vullen met favorieten en 18.000 geesten bedwelmen. Hoed af voor Waters’ luitenanten Jonathan Wilson en Dave Kilminster, langharig gespuis dat Gilmours vocals en gitaren akelig sterk in ere hield.
Eens in de roes, volgde de orde van de dag. Nieuwtjes
en stelden godheden en beleidsmakers
The Last Refugee
Deja Vu, Picture That
in vraag, de integrale
Brick
in
the
Vliegend varken
Another Wall-trilogie
– mét Catalaans kinderkoor – kapte deze keer op meer dan enkel Waters’ lerarenkorps. “Leave those kids alone”, met beelden van Wilders, May, Erdogan, vader en dochter Le Pen en Kim Jong-un op de schermen. Boodschap begrepen, mensen?
Maar het was de tweede set die een pamflet opensloeg. Waar Waters vroeger een muur optrok voor zijn bühne, liet hij nu een stadionbrede maquette van het Londense Battersea Power Station uit het dak dalen. Die sierde de cover van misschien wel de meest politieke materie van Pink Floyd, en diende nu als diascherm voor slogans. Dat begon braaf – “Resist!” – maar escaleerde tot “Trump is een zwijn!”. Waters stuurde het iconische vliegende varken met een van Donald de lucht in. Zelf trokken hij en zijn band varkensmaskers aan tijdens dat twintig minuten werd uitgesponnen. Met ook
Mother
Animals,
Dogs,
trip
Brain Damage
mug shot
Pigs (Three Different Ones), Money Us and Them
en een politieke Tussen en de bis
scheen hij zijn licht op het Syrische conflict. “Leiders die
werd het voor volhouders.
bommen werpen, zijn altijd fout. Propaganda lijkt vandaag belangrijker dan realiteit. Ook jullie laten je misleiden.” Waters spuwt nog steeds in zijn publiek. Vroeger met fluimen, vandaag met gal. mocht zalven, na meer dan drie uur (!) kon de zaal de sneer wel hebben.
Pink Floyd-hits, een groots maar nooit grotesk spektakel én een trek aan uw oren? Ga dat zien in het Sportpaleis.
Comfortably Numb
Roger Waters speelt op 11 en 12 mei in het Sportpaleis. Voor zaterdag 12 mei zijn nog tickets te koop. www.sportpaleis.be