Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Liever gepest dan eenzaam
Gruweldood van Priscilla (14) hangt als een vloek boven wijk
Vastgehouden, getergd, vernederd en uiteindelijk als een stuk zwerfvuil gedumpt. De 14-jarige Priscilla S. kwam in juli om tijdens een gruwelnacht in het huis van haar buurman. Het was meteen het einde van een kort, maar ook triestig leven.
Een half jaar na de feiten is er weinigveranderdindesocialewoonwijk in Huizingen waar het slachtoffer en dedaderswoonden.Behalvedandat het huis van Josiane, de moeder van Priscilla, leegstaat. Na de dood van haar dochter heeft Josiane in de psychiatrie gezeten. Overmand door schuldgevoelens is ze ingestort. Nu woont ze in een flat van het OCMW. “Een firma heeft het huis waar ze vroeger woonden, volledig gedesinfecteerd”, weet een buurman.
De witte bromfiets zonder achterwiel staat nog altijd in de voortuin van de familie B., de vroegere buren van Priscilla. Het is kort na de middag wanneer ze met de auto vertrekkennaardejeugdinstellingwaarhun zoon al bijna een half jaar verblijft. “Natuurlijk blijven we hem steunen”, zegt zijn oudere zus Prescilla.
Anthony(16)waseenvandefolteraarsvanzijn buurmeisje.Samenmet de12-jarigeJ.enJohanD.V.(41).Op de voordeur en de garagepoort van het huis van D.V. hangen politiestickers, want de woning is nog altijd verzegeld. “Hij is hier niet meer welkom als hij ooit de gevangenis verlaat”, klinkt het in het doodlopende straatje.
Over de dood van Priscilla wordt amper nog gepraat. “Iedereen heeft hier zijn eigen problemen”, zegt dorpspastoor Jos Houthuys. Maar als je ernaar vraagt, heeft iedereen in de wijk een mening over wat er met het meisje is gebeurd en over haar opvoeding. Maar zodra je hun naam vraagt of ze zien een fototoestel, duiken mensen weg. “Iedereen is hier bang. Terwijl het vroeger zo’n mooie wijk was waar iedereen elkaar kende en waar mensen ‘s avonds buiten zaten. Nu heeft iedereen een dubbel slot en gaan de rolluiken naar beneden zodra het donker wordt.”
Josiane hebben ze hier niet meer gezien na de begrafenis. Ze was zelfs niet bij de verhuizing aanwezig of bij de wedersamenstelling vorige maand. “Vader Ronny, die met zijn nieuwe vriendin in de buurt van Liedekerke woont, was er wel. Had hij gekund, hij zou de daders te lijf zijn gegaan”, zegt buurman François.
Vaderfiguur
Verdachte Johan D.V., die van een invaliditeitsuitkering leefde wegens rugproblemen, kreeg op de avond van de feiten thuis bezoek van Anthony B. (16) en de 12-jarige J. Later op de avond voegde Priscilla zich bij het gezelschap. Haar mama was niet thuis. De jongeren uit de buurt wisten dat ze bij Johan altijd welkom waren. Hij had geen volwassen vrienden. Sinds zijn scheiding kwamen er alleen tieners over de vloer. Niemand van de ouders stelde zich ooit vragen bij wat die jongeren daar deden. Ze bleven er soms zelfs slapen, in hetzelfde bed. “Dat was hier de gewoonte”, verklaarde Josiane, de mama van Priscilla, daarover.
Anthony was de leider van de jeugdbende die terreur zaaide in de wijk. “Sinds hij opgesloten zit, is het hier veel kalmer. Anthony zocht en vond in Johan een vaderfiguur, sinds zijn eigen vader overleden was”, zegt een buurman. “Toch kunnen zijn trieste jeugd en zijn grote verdriet niet rechtvaardigen wat er met Priscilla is gebeurd”, zegt een speurder.
Waarom ze het meisje zo hebben vernederd tot het haar uiteindelijk fataal is geworden, is vandaag nog altijd niet duidelijk.
Urine drinken
Het is allemaal begonnen met een rammeling. Gevolgd door nog één, en nog één. Priscilla, lief maar naïef, wilde weggaan, maar dat werd haar belet. Daarna volgden de vernederingen elkaar op. De ene wilde niet onderdoen voor de andere. Ze kreeg uitwerpselen van de hond in haar haren gewreven, ze werd betast, moest urine drinken, maar ook ketchup en tabasco.Opeengegevenmomentgaven ze haar ook zware pijnstillers die Johan D.V. slikte voor zijn zere rug. Volgens D.V. was ze alleszins nog in leven toen hij ging slapen. Waaraan Priscilla precies is gestorven, zal een raadsel blijven. Mogelijk aan een allergische reactie. Of gestikt in haar eigen braaksel.
Op amper een kilometer van waar ze samen met haar mama Josiane woonde, werd haar lichaam gevonden. Op de dag voor de nationale feestdag. Jager Robert Debuisson (66) uit Alsemberg dacht aanvankelijk dat hij een etalagepop had gevonden in het grasveld langs de smalle Kersenstraat in Dworp. “Omdat haar benen raar lagen, in twee hoeken. En ze had verwondingen in haar aangezicht. Haar T-shirt was naar boven getrokken, haar slipje had ze nog aan. Het is een beeld dat ik nooit meer vergeet”, zegt hij zes maanden later.