Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De Heer is hier ook, want het is zijn verjaardag”
Armen en daklozen vieren samen Kerstmis in Carolus Borromeuskerk
De kerkbanken in de Carolus Borromeuskerk hebben op kerstavond plaatsgemaakt voor lange eettafels. Bijna vijfhonderd daklozen en armen schoven er aan voor het kerstdiner van de SintEgidiusgemeenschap. “In een kerk smaakt dat extra lekker.”
Als André en Betty niet naar de Carolus Borromeuskerk waren gekomen, dan hadden ze op kerstavond thuis voor de tv gezeten met een stuk toast. “We zijn dus blij dat we hier zitten”, lacht André. “We moeten rondkomen van een invaliditeitsuitkering. Dan kunnen we geen kalkoen of wild kopen. Hier krijgen we een viergangenmenueneenpakje.Hetis prachtig wat ze voor ons doen.”
André is niet zo “naar de kerk lopend”, zoals hij het zelf uitdrukt. Maar als decor voor een kerstdiner vindt hij een kerk wel mooi. Sfeervol is het sowieso. Er staan heel wat kerstbomen in de kerk en een kerststal. En de lange tafels zijn mooi gedekt. Een heel leger vrijwilligers staat klaar om op te dienen. Aan tafel zitten de vaste vrijwilligers die ook iedere week bij daklozenrestaurant Kamiano zitten. En dat is wat de gasten, die allemaal een uitnodiging op naam kregen, ook zo waarderen. “Dit diner is niet alleen een goede daad voor kerst, deze mensen maken iedere week eten voor ons klaar.”
Viering van de dood
Veel mensen kennen elkaar dan ook al goed. Julien Bormans, op zijn veertiende uit huis gezet en jarenlang op straat geleefd, is goed bevriend met de Schotse zwerver Jake, die nog steeds op straat slaapt. “Ik ben altijd blij om hier te zijn”, zegt Jake. “Maar tegelijk is het een viering van de dood. Ieder jaar is het con-
“Als we hier niet waren, dan zaten we thuis voor de tv met een stuk toast.”
ANDRÉ BEZOEKER
fronterend om te zien welke mensen er niet meer zijn omdat ze het voorbije jaar gestorven zijn.”
Hij heeft zijn visterrine al op, maar laat zijn sla liggen. “Dezelfde sla als altijd”, moppert hij. “Maar het smaakt wel beter in de kerk”, vindt Julien Bormans. “Ik weet dat de Heer hier ook is, want het is tenslotte zijn verjaardag.”
Vrijwilligers delen de soep uit en gaanrondmetbrood.KarinenIngrid dienen voor het eerst op. “Mijn papa is een paar maanden geleden overleden. Ik wou niet gewoon thuis zitten zoals anders”, vertelt Karin. “Het is een nuttige manier om kerstavond door te brengen. Het geeft een goed gevoel om deze mensen een kerstfeest te bezorgen.”
Tussen de gangen door zingt The Davids Family uit Kaapstad kerstliederen. Ze waren in Europa voor een paarconcertenentelevisieoptredens en wilden zelf graag op het diner van deSint-Egidiusgemeenschapkomen zingen. “In Kaapstad doen wij ook dit soort liefdadigheid”, vertelt oudste dochter Beaughat Davids terwijl het hoofdgerecht wordt opgediend. “Dit maakt ons hart warm. We geven de mensen hoop.”
De meeste bezoekers hadden zonder dit diner alleen thuis gezeten, met een gewone maaltijd voor hun neus in plaats van een lekker diner. “Het sociale contact, dat is voor mij het belangrijkste”, zegt Sergio, die nog tuinman is geweest bij de familie Pfaff. “Ik had anders alleen thuis gezeten met mijn hond, en die zegt niet veel terug”, vertelt Stanny. Het mooiste aan dit feest, vindt hij de saamhorigheid. “Je ziet geen verschil tussen daklozen of andere mensen. Iedereen is gelijk.”
Huis als kerstcadeau
De twee gelukkigste mensen in de kerk zijn zonder twijfel Marc Meeusen en Peggy Van Santpoort. En niet alleen dankzij het lekkere eten en de gezellige sfeer. “Een paar dagen geleden hebben we een appartementje gevonden”, vertelt Marc met een brede lach op zijn gezicht. “Anderhalf jaar bivakkeerden we in een bungalow in Wilrijk, zonder stromend water en zonder verwarming. Het huis waarwevroegerwoonden,werdverkocht en die bungalow was een tijdelijke oplossing. Maar omdat we niets vonden, zaten we er dus anderhalfjaar.” Zaterdag zijn ze verhuisd naar hun appartementje. Eindelijk kunnenzethuisweereendouchenemen en opwarmen bij de kachel. “Het was het mooiste kerstcadeau dat we konden krijgen.” Voor Marc en Peggy is het dan ook niet erg dat de avond om acht uur al is afgelopen. Dan kunnen ze lekker naar huis.
Als de kerk na het dessert en het uitdelen van de cadeautjes is leeggestroomd, komt het legertje vrijwilligers opnieuw in actie. Tafels worden afgeruimd en weggedragen, de kruimels worden weggeveegd en de kerkbanken worden weer op hun plaats gezet. Om negen uur begint de mis alsof er nooit een diner heeft plaatsgevonden. Wie een uur geleden nog in de kerk was, zou bijna denken dat er een mirakel is gebeurd.