Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Stuur scholieren enkele weken onder de taalgrens naar school”
Kristof Calvo (Groen) publiceert boek met 75 voorstellen
Liefst 75 voorstellen lanceert Kristof Calvo in zijn eerste boek. De 28jarige fractieleider van Groen in de Kamer bevestigt zichzelf daarmee als het politieke Duracellkonijn bij uitstek.
F*ck de zijlijn. Zo heet het nieuwe boek van Kristof Calvo. Ter verduidelijking: de politiek is overal aanwezig in het leven, dus kun je er maar beter deel van uitmaken als je de wereld wil verbeteren.
Calvo is een geval apart. Hij schoot als een komeet omhoog in het politieke zwerk. Op z’n 28ste zetelt hij al vijf jaar in de Kamer –hij was bij zijn intrede in 2010 het jongste parlementslid ooit – en hij schopte het tot fractieleider. De Mechelaar van Catalaans-Belgische ouders doet dat alsof hij nooit iets anders heeft gedaan.
Daar is ook wel iets van. In zijn boek vertelt Calvo dat hij als prille tiener al brieven stuurde naar de toppolitici van die tijd, waarna hij zich engageerde bij de jonge groenen. “Politiek was mijn eerste lief”, zegt hij. “En van die keuze heb ik nog geen seconde spijt gehad.”
In F*uck de zijlijn etaleert Calvo zijn visie op de samenleving. Hij noemt zichzelf een possibilist. “Mijn generatie moet een goed evenwicht zoeken tussen optimisme en pessimisme”, legt hij uit. “Ik geloof niet in het wereldvreemde goesting-optimisme van de liberalen. Maar als we stoppen met zagen en klagen, alle dogma’s aan de kant schuiven en samenwerken dwars door de partijgrenzen heen, dan is dat de beste brandstof voor de vooruitgang.”
Erasmus.be
Calvo beperkt zich niet tot de theorie. In zijn boek doet hij 75 voorstellen. “Ze vormen geen snood plan voor een grote revolutie tegen 2050”, zegt hij. “Het gaat om zaken die snel kunnen worden gerealiseerd. Bangelijk haalbaar.”
Zo stelt hij voor om alle middelbare scholieren enkele weken onder te brengen in een school aan de andere kant van de taalgrens. “Zo kunnen ze een taalbad nemen en ontdekken dat ze meer gemeen hebben met hun Franstalige leeftijdgenoten dan ze denken”, zegt hij. Dat voorstel noemt hij Erasmus.be. Het past in zijn pleidooi voor een “nieuwe belgitude” met figuren zoals Stromae en Sihame El Kaouakibi als rolmodel. “In diezelfde context suggereer ik ook om alle tv-programma’s te ondertitelen in de andere landstaal”, vult hij aan.
Een ander idee is dat van de Maakplaats. “Als ik nu op vakantie de vraag krijg waar wij in Vlaanderen mee bezig zijn, dan moet ik antwoorden: met een autoweg dwars door Antwerpen en met een lelijk winkelcentrum bij Brussel”, aldus Calvo. “Ik zou veel liever vertellen dat we de Antwerpse Ring overkappen en dat we bij Brussel bezig zijn met de vestiging van een Maakplaats, een zone waar innovatieve bedrijven zich kunnen vestigen. Zo krijgt dat lelijke winkelcentrum, dat de nekslag betekent voor de lokale handelaars, ineens wél een vernieuwende en interessante bestemming.”
Calvo besteedt in zijn boek ook ruim aandacht aan de veranderende rol van politici. “Projecten zoals Ringland bewijzen dat er veel meer mondigheid groeit dan vroeger. Die moeten wij als politici omarmen in plaats van ze weg te duwen. Zo willen mensen zich anno 2015 het liefst engageren: concreet, lokaal en digitaal. Dat zie je overal ter wereld. De politiek moet dat proces faciliteren in plaats van beslissingen te dicteren. Dat kan via een structuur met stadsregio’s en met allerlei vormen van basisdemocratie die ik in het boek beschrijf.”
Dat betekent niet dat onze parlementen en regeringen moeten verdwijnen. “Verkiezingen moeten zelfs belangrijker worden”, vindt Calvo. “Maar vervang dan wel de stemplicht door stemrecht vanaf 16 jaar en geef ook niet-Belgen stemrecht. Mijn overleden grootmoeder was al sinds 1960 in België, maar ze heeft nooit op mij kunnen stemmen.”
Blijver in de politiek?
Calvo gaat de komende tijd met zijn boek de boer op. “Ik wil op zo veel mogelijk plaatsen gaan praten, maar vooral ook luisteren naar de mensen”, zegt hij. “Ook in Franstalig België. Misschien moet ik na afloop een nieuwe versie van mijn boek uitgeven, waarin zaken zijn geschrapt en toegevoegd na al die gesprekken.”
Is Kristof Calvo een blijver in de politiek? “Voorlopig wel, ik doe dit heel graag”, zegt hij. “Maar ooit zou ik nog wel eens iets anders willen ondernemen. Ik kijk met enige bewondering naar het parcours van Patrick Janssens: eerst een academische loopbaan, dan het bedrijfsleven in, vervolgens de politiek en nu directeur van een voetbalclub. Iets dergelijks zou ik ook wel willen.”
KRISTOF CALVO
Groen “Mijn overleden grootmoeder was al sinds 1960 in België, maar ze heeft nooit op mij kunnen stemmen.”
F*ck de zijlijn door Kristof Calvo, 183 blz., uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts.