Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het gemis, dat blijft altijd”
Ludo verloor twee jaar geleden partner aan hersentumor
Het was gisteren druk op de begraafplaats Ruggeveld in Deurne. Ludo Baeckelmans (78) poetste de zerk op het urneveld waar zijn partner Annie sinds 2012 rust. “Ik kom hier nog heel vaak.”
Ludo was weduwnaar, Annie De Smedt was gescheiden toen ze elkaar leerden kennen. “24 jaar lang zijn wij heel gelukkig geweest samen. Annie was een eerlijke vrouw. Wees blij met die 24 mooie jaren samen, zei de dokter mij toen hij vertelde dat er niets meer te doen was aan Annies hersentumor. Ik hoor hier soms andere verhalen, zei die dokter nog. Hij kan gelijk hebben, maar het blijft natuurlijk moeilijk om iemand af te moeten geven.”
Annie was 68 jaar oud toen ze stierf. “Ze was eerder al in behandeling geweest voor botkanker. We speelden tafeltennis in competitieverband. Ze klaagde al langer van rugpijn, maar op een dag moest ze een partij echt laten stilleggen omdat ze de pijn niet langer kon harden. Toen bleek er dus meer aan de hand te zijn.”
Nog maar drie weken geleefd
De hersentumor kwam nadien. “Ze heeft nog maar drie weken geleefd, nadat het verdict over die tumor was gevallen. De dokter had me verteld dat bestralingen haar leven hooguit met een week konden verlengen. Waarschijnlijk had ze die tumor al langer, want achteraf kan je die signalen interpreteren. Ik heb geen dieptezicht meer, zei ze ineens. Of haar pantoffels pasten niet meer. Ze had zelf niet gezien dat ze de rechterpantoffel aan haar linkervoet had aangedaan en omgekeerd. Je denkt dan: ze wordt wat vergeetachtig.” Ludo’s eerste vrouw is ook aan kanker gestorven. “Ik kom vaak naar de begraafplaats, ik woon hier toch vlakbij. Ik probeer opnieuw zin aan mijn leven te geven, door zelf eenzame of zieke mensen te bezoeken via de vereniging Warm Deurne en Ziekenzorg. We weten dat het leven tijdelijk is, maar er is altijd ene de pineut”, zegt Ludo. “Annie is in het ziekenhuis gestorven. Omdat ze door haar tumor problemen kreeg met slikken, ging ik haar twee keer per dag eten geven. Als ik dan ’s avonds thuiskwam van het ziekenhuis, schreef ik aan de tekst die op haar bidprentje staat. Tijdens de uitvaart werd er muziek gespeeld van Mike Rowland, Take my Hand. Repetitieve, rustige muziek, die het gevoel geeft dat Annie opgenomen werd in de kosmos. Want zo ervaar ik het: dat ieder mens opgenomen wordt in de grote kosmos. (lacht) Annie en ik waren ook maar christenen van het zevende knoopsgat.”
Of hij zelf met zijn eigen dood of zerk bezig is? “Oh nee, mijn zoon zal dat later wel arrangeren, op z’n best.”