Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Laf dat ze me lieten spartelen”
Openhartige Bob Peeters spreekt voor het eerst sinds zijn ontslag als coach van Lokeren
Vijf dagen na het meest bizarre trainersontslag van de jongste jaren doet Bob Peeters (41) zijn verhaal. De gewezen Lokerentrainer doet dat weloverwogen maar scherp. “De waarheid komt altijd uit”, zegt hij nog altijd aangeslagen.
Bob Peeters recapituleert. “We zaten in de bus na de 1-2-winst in Westerlo. Ik was aan het overleggen met de technische staf over de training de volgende dag, we begonnen al de wedstrijd tegen AA Gent voor te bereiden. Terwijl we een pintje dronken, iedereen was opgelucht. Dat was de sfeer. Ik was met mijn eveneens opgeluchte moeder aan het bellen en zij vroeg of ik de voorzitter al had gehoord. Ik kreeg net op dat moment telefoon. Anoniem. De voorzitter belt altijd anoniem, maar als het zo laat is, weet ik dat hij het is. Hij zei: ‘Proficiat, maar kunnen we elkaar straks in Lokeren zien? Ik ben er over 30 à 40 minuten. Ik heb slecht nieuws.’ Ik voelde nattigheid. Dan heb ik naar Willy Reynders (technisch directeur bij Lokeren, red.) gebeld en die vertelde me dat de voorzitter wilde veranderen van trainer. Lambrecht had ook pas na de zege in Westerlo Reynders ingelicht. Reynders heeft nog geprobeerd hem op andere gedachten te brengen. Reynders heeft me ook tot de laatste moment gesteund. Dat apprecieer ik heel hard. Eens in het stadion belde de voorzitter me opnieuw. Hij wilde alleen met mij spreken. Met niemand van de technische staf of met enkele spelers die waren gebleven om hem op andere gedachten te brengen. ‘Morgen hoef je niet meer te komen, er is een andere trainer’, zei de voorzitter me. Ik repliceerde dat dit het meest absurde was dat ik ooit had meegemaakt.”
Had je het echt niet zien aankomen?
“De voorzitter had vorige week dinsdag, drie dagen na het verlies tegen OHL dus, nog in publiek zijn vertrouwen in mij uitgesproken. Ik moest in Westerlo punten halen, dat wel, maar dat was logisch. Als ik nu weet dat er op dat moment al een andere coach was, dat Leekens op die zondagavond na OHL al bij Lambrecht had gezeten... Want dat weet ik honderd procent zeker. Ik weet dat het alleen nog ging over de bevoegdheden. Leekens wilde alleenzeggenschap over het sportieve. Dan vind ik het heel raar dat je op een persconferentie die daarna plaatsheeft zegt dat de coach punten moet pakken. Ik denk dat het in Westerlo de eerste keer was dat de voorzitter hoopte dat zijn ploeg zou verliezen.”
Wat was zijn uitleg dan na jouw ontslag?
“Te weinig punten. Dat kwam altijd terug. Maar het is zo onlogisch. Het ontslag kwam er na een driepunter tegen Westerlo. Hij zei ook nog dat me behalve die punten niets kon worden verweten. Dat ik hard had gewerkt, dat de trainingen goed waren. Als alles goed is en alleen de punten ontbreken, dan kan je na een zege toch niet ontslagen worden?”
Blijft natuurlijk: na OHL had je 8 op 33 en na Westerlo dan 11 op 36. Veel punten zijn dat niet.
“Ik had het begrepen als ik na OHL aan de deur zou zijn gezet. Leuk was het niet geweest, zeker niet, maar het was logischer geweest. Nu stuurde hij me nog een week het bos in. Iedereen keek naar mij, met altijd dezelfde vraag. Altijd maar verantwoorden. Op dinsdag zegt hij nog dat hij me steunt en geven ze door de aanwervingen van de twee spitsen Coelho en Harbaoui toe dat daar het probleem lag.”
Jouw trainingen zouden niet intens genoeg geweest zijn.
“Wie zegt dat? Ik heb inderdaad een andere stijl dan mijn voorganger Peter Maes, die hard roept en er kort opzit. De spelers zeiden me dat er minstens even hard werd getraind als onder Maes. Vroeger coachte ik emotioneler en dan noemden ze me een clown. Nu ben ik door ervaring wat rustiger en zakelijker. De spelers waren fysiek in orde. Dat is in dat laatste halfuur tegen AA Gent dinsdag ook nog eens bewezen. We hadden weinig blessures. De voorzitter had daar geen klachten over. Bij hem ging het alleen maar om de punten.”
Stonden alle spelers echt achter jou? Er is een verhaal dat je met Dennis Odoi neus aan neus hebt gestaan.
“Ik heb Odoi na de nederlaag tegen Waasland-Beveren voor de kleedkamer aangepakt, ja. Bij het tweede tegendoelpunt stond hij wild te gesticuleren naar zijn ploegmaats terwijl hij zelf zijn man liet lopen. Daarom zal Dennis misschien niet mijn dikste vriend geweest zijn. In een groep van dertig man zijn er altijd zo. Maar iedereen trainde elke dag scherp. Dat is zaterdag ook bewezen. Bankzitters en spelers die vervangen waren, vlogen me rond de nek. Iedereen snakte naar die winst. Als spelers me hadden willen flikken, hadden ze niet zo geknokt. In de bus was de sfeer fantastisch. Tot dat telefoontje dan natuurlijk. Spelers zeiden nog dat het absurd was en de club zich met die beslissing belachelijk maakte. Dat waren niet de minste spelers, hè. Overmeire, Persoons en Maric. De drie spelers van de spelersraad. Maar ja, alles was al rond met Leekens. De voorzitter kon niet meer terug. Na Westerlo zei Overmeire nog: ‘Coach, we laten jou niet vallen. We blijven knokken voor jou.’”
De spelers konden toch ook naar Lambrecht stappen?
“Dat hebben ze gedaan. Of beter: wilden ze doen. De spelersraad heeft Lambrecht bij de aankomst in Lokeren na Westerlo nog opgewacht om met hem te spreken. Maar hij wilde niet. Ach, dat zijn dingen die boven het hoofd van de spelers worden beslist. Ik ben lang genoeg speler geweest om te weten dat spelers bij de komst van een nieuwe coach ook aan zichzelf moeten denken. Maar ik weet wel dat veel spelers mij berichten hebben gestuurd. Ik had volgens iedereen een slechte relatie met Davino Verhulst omdat ik hem na twee speeldagen weer op de bank had gezet. Hij was de
eerste die een bericht stuurde. Hij bedankte me voor de samenwerking.”
Is de voorzitter met zijn 84 jaar niet te oud aan het worden?
“Dat zijn jouw woorden. Hij is nog wel goed bij de zaak, hoor. Ik voelde wel van in het begin dat ik de keuze was van Willy Reynders. Lambrecht houdt niet meer van verandering. Hij had het liefst teruggegrepen naar een coach die hij kende. Muslin of Leekens of zo. Hij belde me elke dag met de vraag wanneer ik theorie zou geven en of mijn spelers wel wisten waar ze moesten lopen. Dat ze in zijn tijd een voor een voor het tactisch bord moesten komen terwijl wij het nu met een powerpointpresentatie doen. Hij belde naar spelers om te weten of ik het goed had uitgelegd. Aanvankelijk breng je daar begrip voor op, maar op den duur wordt dat zwaar. Voor KV Mechelen heb ik gezegd dat ik het beu was. Let wel: als ik twintig punten had gehad, was er geen enkel probleem geweest. Dan is Lokeren de beste ploeg om voor te werken. Als Harbaoui er nog bij komt, dan is het gewapend om een goed seizoen te spelen. Natuurlijk degradeert Lokeren niet.”
Wat vind je van de collegialiteit van Leekens?
“Moet ik dat nog zeggen? Iedereen ziet toch wat er gebeurd is? Ik vind het heel straf dat Leekens mij dan nog een sms stuurt. ‘Mijn oprechte excuses. Het is niet persoonlijk, maar dat weet je wel. Als je eens wil afspreken.’ Dat stond er. Sorry hoor. Mijn broek zakt niet snel af, maar... Hij weet toch ook hoe het in de voetbalwereld werkt? Dat mensen tegen mij dingen komen vertellen. De waarheid komt altijd aan het licht. Hij moet niet zeggen dat het donderdag pas is beslist. Het lag al langer vast. En dan nog dat optreden in De Zevende Dag… Het is laf dat je me dan een week laat spartelen.”
Heb je op die sms geantwoord?
“Neen, dat ga ik niet doen.”
En als je hem ziet?
“Ten eerste hoef ik hem niet te zien. En als ik hem zie, zal hij wel afkomen en de vriendelijke uithangen. Maar ik vind het ook fout van de voorzitter. Hij had na OHL open kaart moeten spelen. Het heette dat het na donderdag te kort was om nog die levensbelangrijke match tegen Westerlo door een nieuwe coach te laten coachen. Als het dan zo belangrijk was, waarom laat je die wedstrijd dan aan een trainer in wie je niet gelooft? Plus: zondagochtend op training komen om op dinsdag al een wedstrijd tegen AA Gent te coachen, is dan niet te kort? Tegen Westerlo heb je als nieuwe trainer veel te verliezen, tegen landskampioen AA Gent niet, hè.”
Wat zat daar dan achter?
“Nu besef ik dat ik vooral de keuze was van Reynders. Van in het begin was er om die reden al druk. Ik kan alleen maar vaststellen dat één bepaalde makelaar (Dejan Veljkovic,
red.) elke trainer bij Lokeren voor mij begeleidde en nu ook weer in het verhaal opduikt.”
Ga je nu ook die weg op?
“Neen. Dan hakken ze mijn hoofd er maar af. Ik word doorlopend gesolliciteerd voor interviews. Maar dat hoeft niet voor mij. Ik weiger het te doen. Al weken bellen sport- en praatprogramma’s mij. Ik krijg nu ook telefoontjes uit Nederland om daar mijn opmerkelijke verhaal te gaan vertellen. Ik doe daar niet aan mee.”
Zit je trainerscarrière nu in het slop?
“Dat weet ik niet. We zullen zien. Nu moet ik even bekomen.”