“Ik zet mijn gezondheid niet meer op het spel”

oensdag gaat in ons land

in première, de 24ste Bondfilm met voor de vierde keer Daniel Craig als 007. “Of dit de laatste keer is? Daar heb ik echt nog niet over nagedacht”, zegt de Britse acteur als we hem in Londen ontmoeten. “Een mens verandert soms tien keer per dag van gedacht, ik dus ook.”

Daniel Craig (47) heeft de reputatie een norse te zijn, maar de eerste recensies van Spectre zijn erg lovend en hij is dus in een goede bui als hij breedlachend de chique hotelkamer binnenstapt. Er wachten nog een hele reeks journalisten vanuit de hele wereld, dus het moet vooruitgaan.

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: is dit uw laatste Bond? Uw uitspraak dat u liever uw polsen zou oversnijden dan nog eens in de huid van Bond te kruipen, is intussen de wereld rondgegaan. Daniel Craig: Heel eerlijk: ik heb daar nog helemaal niet over nagedacht. Ik moet mij nu al enkele dagen verdedigen over iets wat ik gezegd heb tegen een journalist die mij die vraag stelde twee dagen na een afmattende shoot die acht maanden geduurd had. Is het niet normaal dat een mens dan om het even wat zegt? Dat is helaas de moderne wereld waar we in leven. Eén quote wordt opgeblazen en gaat meteen viraal. Ik ben er zeker van dat 99 procent van de mensen die die uitspraak kennen, het artikel zelf niet eens gelezen hebben. Het enige waarover ik blij kan zijn is dat ik de verkoop van dat bewuste tijdschrift de hoogte heb ingejaagd, wat ook extra reclame voor de film betekende, dus dit was een win-win (lacht). Wat kan ik verder zeggen? Ik kan van gedacht veranderen, zoals elke mens dat tien keer per dag doet, ik ook dus.

Ten tijde van heeft u wel gezegd dat u nog twee Bonds ging doen. Maar ik lieg ook wel eens, sorry daarvoor! Al ben ik meestal wel oprecht. Voor mij telt gewoon de film en de mensen die twee jaar van hun leven gegeven hebben om een zo goed mogelijk product af te leveren in de hoop dat een publiek ervan geniet. Daar ben ik nu mee bezig, met de mensen die de komende dagen en weken een filmticketje kopen en allemaal samen in een donkere bioscoopzaal van de film genieten.

Om dit af te ronden: de volgende Bond wordt wel de 25ste. En dat is een mooi getal. Misschien moet ik die dan toch maar doen (lacht smakelijk).

De actiescènes in zijn indrukwekkend. Ze worden steeds grootser en spectaculairder, terwijl u er niet jonger op wordt, ook al is dat niet aan u te zien.

Thanks, dat is vriendelijk van je. Het wordt inderdaad zwaarder en zwaarder. Bij deze film heb ik tijdens de vechtscène in de trein mijn knie zwaar bezeerd en moest ik mij laten opereren. We moesten de opnames twee weken stilleggen en dat heeft achteraf bekeken in ons voordeel gewerkt. Iedereen van de ploeg kon eindelijk nog eens naar zijn familie, en dat was a big deal. Sam (Mendes, de regisseur, red.) kon op zijn gemak al eens in de montagekamer naar de eerste opnames kijken als een geheel en hij zag dat we in de goede richting gingen. Iedereen ging opnieuw frisser aan de slag, en dat was goed. Ook voor mezelf was het positief. Ik kon even afstand nemen en er met een meer volwassen blik naar kijken. Ik besefte dat ik niet koste wat het kost alles zélf hoefde te doen. Ik moest niemand nog iets te bewijzen. Ik heb geweldige stuntmannen die op mij lijken of die we op mij doen lijken en die al hun hele leven trainen. Ik beweeg goed, zij bewegen nog beter. Zij doen dus het zwaardere werk en ik zorg dat ik op het juiste moment met mijn gezicht in beeld kom. Als ik ergens aan kan hangen, zal ik dat doen en dan probeer ik het er zo gevaarlijk mogelijk te laten uitzien, maar ik zet mijn lichaam en mijn gezondheid niet meer op het spel. Ik ben minder veerkrachtig dan in het begin, dat moet ik onder ogen zien.

Voor had u ook de rol van producer. Op welke manier kon u daar een bijdrage leveren? Ik had het geluk dat ik vanaf het prille begin bij deze film betrokken was. Sam en de andere producers Barbara en Michael gingen samenzitten om te kijken welke richting we uit wilden met