“Noem me maar Teo”

Elke goeie spits is speciaal en dat is Lukasz Teodorczyk (25) zeker. Anderlecht huurt de aanvaller van Dynamo Kiev (aankoopoptie 5 miljoen) en hij scoorde meteen drie keer in zijn eerste vier duels. Morgen tegen Slavia Praag wil de Pool de lijn doortrekken. Dat vertelde hij in zijn eerste interview dat mede door de vertaling toch wel wat bizar was.

Lukasz Teodorzcyk geeft niet zo graag interviews, maar bij Anderlecht was de spits beschikbaar met Michel Thiry, de excentrieke manager van Wasilewski, als tolk. Echt waar, bij het volgende optreden van Thiry moet Anderlecht 10 euro inkom vragen voor zo’n brok entertainment. Herinnert u zich ‘Vaneigens’ nog, de rubriek die jarenlang ‘ Man bijt Hond’ afsloot met ‘de mami en de papi’ achter een tafel? Wel, zo was het: Teodorzcyk cool met zijn pet achterstevoren, daarnaast zijn vertaler met een bandana en wapperende grijze haren. De antwoorden een beetje surreëel.

Lijfwachten

Nu, wat doet een mens als een speler niet graag praat? Beginnen met simpele vragen. Zoals: “Lukasz, is drie goals in vier duels je vaste gemiddelde?” Daarop trekt Thiry grote ogen. “Hij is een spits. Goals maken is zijn job. Maar ik vraag het hem.”

Teodorzcyk: “Vinden jullie het niet ge- noeg, misschien? Ik hoop dat het blijft duren. In welke stijl het team speelt, is minder belangrijk, zolang ik maar efficiënt blijf.”

Bam. Gelukkig passeert Nicolas Frutos even als ontlading. “Hier zit de compleetste spits van Anderlecht sinds Frutos”, zegt de T3 lachend. Pas na aandringen vertaalt Thiry het compliment. “Enfin, er zijn hier geen lijfwachten”, zucht hij. “Jullie krijgen je antwoord.”

“Ik wist niet eens dat Frutos een aanvaller was”, stelt Teodorzcyk. “Bij Kiev speelde ik wel met Mbokani. Vriendelijk, zo’n compliment van Frutos, maar lof of kritiek raakt me niet. Ik ben hier om mijn job te doen.”

Poolse journalisten moeten echt wel sensatiezoekers zijn, want zelfs bij een vraag als “Waarom verliet je Kiev?” neemt de scepsis toe. “Neen, niet door de politieke situatie in Oekraïne. Daar waren voetballers amper van op de hoogte. Ik was er geen basisspeler meer, maar dat kwam ook door een kuitbeenbreuk.”

Eindelijk een antwoord, maar dan wil een collega weten of die breuk hem belemmerde om nu bij een Europees topteam te zitten. De tolk moet even slikken. “Denk je dat twee beenbreuken positief zijn voor een voetballoopbaan, misschien?”, reageert Teodorczyk. “Vijf jaar geleden brak ik mijn rechterbeen, vorig jaar mijn linker. Het komt omdat ik nooit schrik heb om in het duel te gaan. Dat zag je tegen Eupen. Het vervelendste was dat ik door die blessure het EK miste. En ja, ook de interesse van topteams.” Misschien kan hij via Anderlecht weer aansluiten bij de nationale ploeg? “Pingpong”, antwoordt Thiry. “Daarop zal Teodorzcyk ja antwoorden. Is het niet?” “Ja”, grijnst de spits.

Dan maar eens polsen naar wat hij van België vindt. “Eindelijk een goeie vraag”, zucht de vertaler. Al is de respons niet overweldigend. “Een fysieke competitie. Niet echt technisch, maar wel leuk spel. Al ben ik hier nog niet lang genoeg om te oordelen. Wat ik naast het voetbal doe? Bedoel je of ik naar de discotheek ga? Ik zit nog op hotel en mijn verloofde studeert in Warschau. Pas als ik hier een huis heb, zal ze vaker komen. Dat ik hier nu alleen ben, hoort erbij. Ik ga weleens wandelen.”

Vertaler Thiry is fier. “Je ziet dat ik het eruit sleur, hé. Nog goeie vragen?” Even daarvoor had de spits gesproken met RSCA-tv. Daar was hem gevraagd naar Marcin Wasilewski. Zouden we die vraag durven te herhalen? “Zonder mij was Lukasz hier al een halfuur weg”, lacht Thiry. “Neen, hij sprak niet met Marcin.”

“Was Wasilewski hier een cultfiguur?”, springt de speler bij. “Dat wist ik niet, want zo close zijn we niet.”

De vertaler knikt: “Jullie hadden beter die video van RSCA-tv gevraagd, niet? Ik zal zelf een anekdote vertellen. Toen hij nog bij Polonia Warschau speelde, was die club bijna failliet. Anderlecht kwam toen in 2013 al topspelers als Teodorzcyk scouten, maar ook Juventus en Man United waren er. Net voor de match stak een journalist een verkeerde stekker in en viel alle elektriciteit uit. Geen licht meer. Ik zie al die sportdirecteuren daar in de gang nog discussiëren over de topspelers. De match begon met een uur vertraging.”

Chocoladekoekje

We zeiden het al: surreëel. Dus stellen we zelf nog twee vragen. Wil Teodorzcyk een bepaald aantal goals maken? Mitrovic zei indertijd: Ik scoor er honderd. “Doe de deur toe of hij is weg!”, zegt Thiry. “Een spits van negentien jaar zegt zoiets, maar een 25-jarige niet hé. Hoeveel wil je er maken, Lukasz?” Waarop ‘Teo: “Ik bekijk het match per match.”

Oké, laatste zet. Vond hij het fijn dat de fans op Eupen “Teo, Teooooo” zongen op de tonen van het reclamefilmpje voor Leo? “Wil je nu echt dat ik hem een vraag stel over een chocoladekoekje?”, reageert Thiry. “Ik heb het niet gehoord”, eindigt de spits. “Fijn. Ja, iedereen mag me Teo noemen. En neen, ik geef niet zo graag interviews. Word jij graag op de rooster gelegd?”

Anderlecht bood achteraf zijn excuses aan voor de ‘surrealistische vertaling’ van Thiry. Oef. Dan waren wij toch niet de enigen die het een beetje raar vonden.

“Of drie goals in vier matchen mijn gemiddelde is? Vinden jullie het niet genoeg dan?”

“Of ik zonder blessures bij een topclub zou spelen? Denk je dat twee beenbreuken positief zijn voor een voetballoopbaan?” “Wat ik naast het voetbal doe? Bedoel je of ik naar de discotheek ga?”