KV Mechelen Zulte

Het was warm in Hasselt. KV Mechelen flirtte er met een vroege bekeruitschakeling. Het had de bal, maar deed er voor rust niks mee, intussen werd het achterin tweemaal afgestraft. Yohan Croizet kreeg het op z’n heupen. Na een mislukt schot, dat uit het stadion verdween, vroeg hij zelfs ostentatief om zijn vervanging. “Tja, ik was gefrustreerd”, vertelt hij. “We hadden balbezit maar creëerden amper kansen. Zelf zat ik ook niet echt in de match, mijn heup - waarvan ik enkele weken last had - speelde ook weer een beetje op. Ik was me volop aan het ergeren. Zou niet mogen, maar het zit in mijn karakter.” Gelukkig liet Yannick Ferrera hem staan. Hij forceerde vervolgens de 2-1 door eerst drie verdedigers te passeren, en ook zijn gelijkmaker - een listige boogbal in de bovenhoek - was van heerlijke makelij. “Op training probeer ik zoiets wel vaker. Ik ben blij dat het nu in een match lukte én dat het de ploeg iets opleverde.” Wat deed het Croizet deugd om beslissend te zijn. Eind augustus maakte hij ook al een belangrijke goal in Westerlo, maar het was de voorbije twee maanden toch wat zoeken. Niet onlogisch, want op 13 maart speelde hij zijn laatste match met OH Leuven, dat toen meteen degradeerde. Daardoor begon hij met een zekere achterstand aan de voorbereiding en scoorde hij bij de eerste testen niet top. “Met OHL zijn we nog een maand blijven trainen”, zegt hij, “maar wat stelt dat voor? We hadden niks om voor te spelen, dan is de goesting ver zoek. Daarna had ik ook nog een langere vakantie. Gelukkig tekende ik vrij snel bij KV en waren de eerste weken onder Jankovic bijzonder pittig. We hebben toen heel veel gelopen. Niet de plezantste dagen, maar je moet erdoor, omdat je weet dat je zo een goeie basis kweekt. Daardoor zit ik nu ook frisser.” Dat hij tegen Kortrijk op de bank zat en normaal gezien ook tegen Westerlo - ware het niet dat Paulussen toen vlak voor de aftrap uitviel - kon hij plaatsen. “Jankovic communiceerde daar heel eerlijk over, hij zei gewoon dat ik nog niet top was. Hij legde uit dat hij Hanni vorig seizoen ook drie matchen op de bank had gezet, om duidelijk te maken dat hij meer van hem verwachtte. Ach, als je weet dat de coach veel vertrouwen in je heeft, is het makkelijker om te aanvaarden dat je een keer naast de ploeg valt. Ik heb nooit aan mezelf getwijfeld. Ik heb het gevoel dat ik intussen steeds beter mijn draai vind.”

Jankovic zit intussen wel bij Standard. Jammer voor Croizet, want het was de Serviër die hem naar Mechelen lokte. “Ik heb lang getwijfeld vooraleer ik mijn keuze maakte, ook omdat ik van sommige mensen hoorde dat het niet helemaal zeker was dat Jankovic zou blijven. Ik liet me uiteindelijk toch overtuigen door zijn tactische ideeën, maar het is niet zo dat ik puur voor hem tekende. KV Mechelen is ook gewoon de ideale club om te groeien. Uiteindelijk heb ik nog niks bewezen in eerste klasse, ik kende nog maar zes goeie maanden met OHL. Ik praatte ook met Oostende en ik las dat Anderlecht me had gescout, maar nu al naar een topclub verhuizen was niet slim geweest.” Onder Yannick Ferrera moet de Fransman evenzeer kunnen groeien. De twee kennen elkaar trouwens al. Drie jaar geleden had Croizet er een goed debuutjaar bij tweedeklasser Virton opzitten, toen STVV - met Ferrera als trainer - concrete interesse toonde. Maar tot een transfer kwam het niet. “Ferrera kende mijn kwaliteiten, maar had zijn twijfels, omdat ik toen nog niet voor het voetbal leefde”, zegt Croizet. “Bij Virton waren we semiprofs, ik speelde voor het plezier. Ik bleef ook vaak laat op. Trainen deden we pas om 18.00u, nadien speelde ik meestal nog wat PlayStation met vrienden. Als ik niet hogerop kon, dan was het maar zo, redeneerde ik in die tijd. Gelukkig kwam OHL en heb ik toch de stap gezet. Intussen gedraag ik me veel professioneler. Nu ga ik ten laatste om 23.00u slapen - zelfs al moeten we de dag erna pas om 18.00u in het stadion zijn. Je moet in vorm zijn, hé. Je moet vermijden dat je door vermoeidheid van die kleine vervelende blessures oploopt. Het zijn details waar ik nu wel aandacht aan besteed.” De kennismaking met Ferrera als coach viel overigens hartstikke mee. “Onder Emilio Ferrera ( de nonkel van Yannick, red.) kende ik een toptijd, maar het was elke dag tactiek, tactiek, tactiek. Yannick steekt toch meer variatie in zijn trainingen. Dat vind ik prima zo. KV heeft volgens mij de ideale coach te pakken.” De coach gooit de bloemetjes met plezier terug. “Toen hij in België belandde, behoorde Yohan al snel tot de beste spelers in tweede klasse”, zegt Ferrera. “Hij blijft elk seizoen stappen zetten, getuige de promotie met OHL en zijn sterk debuutjaar in eerste. Ik ben blij dat hij woensdag tegen Hasselt twee prachtgoals kon maken, hopelijk geeft het hem vertrouwen. Sowieso ben ik ervan overtuigd dat hij ooit hogerop kan als hij op een aantal punten nog progressie boekt.”