INTERVIEW

Na de wereldpremière van Hacksaw Ridge op het filmfestival in Venetië trakteerde het publiek hem op een hartverwarmende staande ovatie van maar liefst tien minuten. Een kippenvelmoment, want het voorbije decennium stond Gibson meer in de schijnwerpers met zijn turbulente privéleven dan met zijn films. Toen hem werd gevraagd om Hollywood te omschrijven in één woord, antwoordde hij vastberaden: “overleven!” Wat overtuigde jou om in de huid te kruipen van Link in

Deze actiethriller stelt de personages centraal, en daar hou ik wel van. Ik was vooral gefascineerd door de intense dynamiek tussen mijn personage Link en zijn dochter Lydia. Ik keek er ook naar uit om met de Franse regisseur JeanFrançois Gillet samen te werken: ik ben namelijk een grote fan van zijn twee Mesrine- films. Hij wist diezelfde unieke stijl opnieuw over te dragen naar dit project. Als kers op de taart kon ik de adrenaline door mijn lichaam laten razen tijdens de spectaculaire achtervolgingsscènes op de motor (lacht).

Je maakte ook een langverwachte comeback als regisseur. Heb je de voorbije tien jaar nog aan andere films gewerkt? Oh, mijn bureau puilt al jaren uit met talloze scenariobundels! Op dit moment ben ik me aan het verdiepen in vijf verschillende scripts. Waarom kwam

als winnaar uit de bus? Eerlijk? Hacksaw Ridge was het enige concept waarvoor ik investeerders kon warm maken. In het verleden stuitte ik met Apocalypto en The Passion of the Christ op een ‘njet’ van vele geldschieters, maar uiteindelijk nam ik toch het risico om de financiering voor mijn eigen rekening te nemen. Maar ik wil mezelf niet voortdurend die druk opleggen, want ik zou graag een totale burn-out vermijden (lacht). Geloof me, er viel een last van mijn schouders toen de sponsors vanaf het begin aan boord sprongen om deze film te realiseren.

Hoe kwam je op het idee om dit waargebeurde verhaal naar het witte doek te brengen? Ik ben altijd op zoek naar personages die de vreemde eend in de bijt zijn. In eerste instantie lijkt het dat Desmond Ross niets te zoeken heeft in het leger, want hij gelooft niet in wapens. Maar langzamerhand wordt het net duidelijk dat hij meer dan eender wie zijn plaats verdient op het slagveld. Als legerdokter nam Desmond tijdens de Tweede Wereldoorlog onwaarschijnlijke risico’s om de levens van zijn kameraden te redden in het heetst van de strijd. It’s crazy. De voorbije twintig jaar hebben talloze filmmakers zijn inspirerende avontuur opnieuw tot leven proberen te brengen, maar Desmond zag zichzelf niet als een held en wou daarom de rechten niet verkopen. Tijdens zijn laatste levensjaren is hij uiteindelijk toch door de knieën gegaan en speelde hij de rechten door aan zijn erfgenamen. Op één voorwaarde: laat in geen geval mijn leven verfilmen door een idioot ... Tja, de arme man! Ik hoop dat hij zich niet omdraait in zijn graf, maar vanuit de hemel met een goedkeurend oog meekijkt. Ik ben vereerd om zijn merkwaardige levensweg met de rest van de wereld te delen.

Regisseur François Truffaut zei ooit dat elke oorlogsfilm propaganda is voor oorlogen, terwijl Martin Scorsese net het tegenovergestelde beweerde.