“Leren lezen, dat is WAUW!”

Kapitein Winokio, gezicht van gratis bijlage Eerste Klasje, plukt de dag in boek en cd

Morgen verschijnt naar goede gewoonte de gratis Eerste Klasjebijlage bij uw krant, die de klasfoto’s van de vele honderden kinderen verzamelt die dit schooljaar in het eerste studiejaar zijn begonnen. Aan het roer: Kapitein Winokio, die gratis optreedt voor de winnende klasjes en zich zijn eerste klas nog levendig herinnert. “Leren lezen en schrijven, dat was voor mij wauw. Een wereld ging open.”

We ontmoeten Kapitein Winokio in zijn magazijn/studio/bureau aan de Noorderlaan in Antwerpen. Op de benedenverdieping is het ruim van het schip, met hoge stapelrekken vol met Winokio’s boeken, cd’s en dvd’s, en kledingrekken vol zeewaardige outfits. Boven gaat een zee van licht open. Hier houdt de Kapitein het overzicht (over de daken) en drinken we koffie in de bureauen keukenruimte. “Mag er een chocolaatje bij?”

Winok Seresia (43) – de echte naam van de Kapitein – zit er ontspannen bij. De hele week hebben hij en de matrozen nieuwe muziek opgenomen, en nu gaat die in de mixer, en dan kan het allemaal iets rustiger. “Ik ben sowieso niet iemand die er een uitputtingsslag van maakt”, zegt Seresia. “Nachtelijk doorwerken, dat is niks voor mij. Muziek is dan wel mijn passie, maar het is ook mijn job. En als je het als job benadert, dan hou je het het langste vol.”

En kennelijk lukt dat. Kapitein Winokio gaat al een hele tijd mee.

Sinds 2004. De eerste fans zijn al behoorlijk groot geworden. Maar er zijn er die blijven komen, sommigen ken ik bij naam. Kapitein Winokio kan voltallige gezinnen aanspreken, kindjes van drie, vier jaar, grotere zussen en broers van acht, negen jaar. Maar ook de mama’s en de papa’s. Een concert van Kapitein Winokio, dat is familieplezier. Samen van muziek genieten. Dat kan ook door in de auto samen te zingen. Akoestisch klinkt dat perfect.

Waarom ben jij destijds met Kapitein Winokio begonnen?

Ik hou van muziek en ik hou van kinderen en hun ongebreidelde fantasie. Het is een kunst om het kinderlijke in jezelf te bewaren en het op te kunnen roepen. Ik wil naar de wereld kijken zoals een kind dat doet – dat is iets anders dan kinderachtig zijn. Vroeger zat ik in het kindertheater, het zat er bij mij wel in om ‘iets’ in die richting te doen. Ik was zelf gek van de kindermuziek waarmee ik ben opgegroeid: Ome Willem, Sesamstraat. En in 2004 miste ik dat soort aanbod in ons muzieklandschap.

Je bracht oude kindermuziek weer tot leven. Daarna kwamen de nieuwe kinderliedjes. Hoe vernieuw je jezelf daarin?

Mezelf in twijfel blijven trekken. Verdiepen in plaats van meer van hetzelfde. In thema’s werken. Creatief zijn.

Goed rondkijken. Ik vind overal inspiratie. Een klein voorbeeldje: ik kreeg zopas een mailtje van iemand die zei dat zijn zoon Olaf zelf een liedje aan het maken was over een omgehakte boom. Dat zit dan een hele dag in mijn hoofd: wat bedoelt Olaf daarmee? Wat kan hij bedoelen? Het is een idee dat kan groeien. Of niet. Ik verzamel ook veel met een dictafoontje op mijn smartphone. (Kapitein Winokio laat een deuntje horen dat hij heeft ingezongen. En de kiem van een spinazieliedje: ‘lekker en gezond, vitaminebom’.)

Ik heb magazijnen vol bagger. Maar door die spier van ideeën te oefenen, wordt er ook veel bruikbaar. En zolang mijn hart voor de kindermuziek klopt, zijn de ideeën onuitputtelijk.

Zijn er liedjes die de kinderen tijdens optredens uitzinnig maken?

is wel zo’n En

hit.

Broodnodig Het Windjeslied. Er was een vogeltje dat kon niet meer kakken,

ooit ingezongen door Guy Mortier.

De pipikakahumor het wel bij kinderen.

doet

Kinderen vinden dat hilarisch. In een nieuw liedje komen veel protgeluiden voor. We vroegen ons af of we dat wel kunnen maken. En het antwoord was: zeker wel! In humor vinden kinderen herhaling geweldig. Of ik mezelf nu drie keer of tien keer op het podium laat vallen, ze blijven lachen. Je moet het niet te ver zoeken. In kindertheater of in het onderwijs is het soms te ver gezocht voor kinderen. Dat geldt ook voor volwassenen en ons eigen leven: zoek het niet te ver, maak het niet te moeilijk. Ik neem mezelf niet ernstig. Maar mijn job wel.

Vanwaar komt de figuur Kapitein?

Een kapitein is voor mij een sterke figuur, een leider die ergens voor staat. Een romantisch figuur die enorme reizen kan maken. Een geloofwaardig persoon, een beetje zoals de Sint, zonder heilig te zijn dan, maar wel een belangrijk iemand: je moest eens weten hoeveel tutters ik al na mijn optredens heb gekregen.

Morgen zetten we de grotere kinderen in the picture.

Heb jij nog herinneringen aan het eerste leerjaar?

Van de kleuterklasjes in Zwijndrecht herinner ik mij nog een mooie juf die ons soms wel bang kon maken met een plastic slang. Maar het eerste studiejaar in Kleine Stan in Wilrijk – ja! Leren lezen, dat was wauw. Rondrijden met mijn moeder en plotseling opschriften kunnen lezen: Ca-feeeee. Een heel nieuwe wereld gaat dan open. En schrijven tussen die lijntjes! Kalligrafisch en bijna spiritueel was het, als ik er nu op terugkijk. Die herhalende beweging, de kunst van het schrift. Ik heb er een tijdlang een vulpennenfetisj door gehad Maar ik had toen natuurlijk nooit kunnen denken dat het lezen en schrijven mij zo ver zouden brengen in mijn leven. Met mijn muziek werd ik vroeger wel eens uitgelachen omdat ik vals zong. Nu nog kan het me onzeker maken, maar ik speel wel klarinet op onze platen, en dat klinkt echt als klarinet.

de dag

SYLVIA MARIËN

(lacht). Je jongste boek en cd

zijn op maat van de kinderen in het eerste leerjaar. En nu is er ook een Kapitein Winokio klas en handpop. Het heeft lang geduurd voor Winokio tastbaar werd.

Pluk

Zou het niet te commercieel zijn, dachten we nog. Maar nee, eigenlijk is een handpop opvoedkundig heel waardevol. Je kunt een kind vaak veel makkelijker en ludieker dingen laten doen, zoals tanden poetsen of eten laten proeven. Zo maakt Winokio nog meer deel uit van het gezin. Morgen gratis bij uw krant: bijlage eerste klasje. Thema: boek en pop.