VANDAAG 20.45U

De beste quote kwam nog van een taxichauffeur. “FC Kopenhagen, daar werd je twee jaar geleden ziek van. Nu is kijken naar een match van die ploeg de beste motivatie om iets van je leven te maken.” Of hoe een club op korte tijd zichzelf zo kan heruitvinden. Vijf redenen waarom de Brugse 04zege in

de groepsfase van de Europa League 20142015 vanavond maar moeilijk herhaald zal

kunnen worden. Ze hebben hun eigen Slask Wroclaw-syndroom, daar in Kopenhagen. Vorig seizoen was het nog maar dat FCK in de voorrondes van de Europa League het Tsjechische FK Jablonec over de vloer kreeg. Kopenhagen verslikte zich. “Iets wat onmogelijk leek voor het trotse Kopenhagen”, verklaart Mads Wehlast, FCKwatcher bij de krant Ekstra Bladet. “Deze club ziet zichzelf terecht als de beste van Scandinavië. Als je dan het Europese toneel moet verlaten nog voor het begonnen was, dat kon gewoon niet.”

Het Telia Parken Stadion hangt binnen en buiten vol met foto’s van grootse Europese campagnes zoals de Champions League 2010-2011, toen er gelijkgespeeld werd tegen Barcelona en Kopenhagen de acht-

Toen Club Brugge twee jaar geleden Kopenhagen trof, kreeg het een ploeg tegenover zich die dat seizoen een vroege Champions League-uitschakeling moest verteren en moest toezien hoe Midtjylland de competitie naar zijn hand zette. Niet deze keer. FCK pakte vorig jaar voor het eerst sinds 2009 nog eens de dubbel, is in competitieverband al 37 thuismatchen ongeslagen en verloor al niet meer sinds 22 mei, twintig matchen terug. Het zorgt voor vertrouwen. “Favoriet. Domineren. Kwalificatie.” Het zijn woorden die afgelopen weekend door elke speler en staflid in de mond genomen werden als Club Brugge ter sprake kwam. “Als club uit een kleine competitie moet je vertrouwen hebben in wat je kan”, verwoordt ex-Gentenaar Erik Johansson het. “Wij zijn in de Champions League om te spelen en ons te kwalificeren.”

Dingen die je alleen maar zegt als je weet dat je sportief sterk staat. “We hebben zelfs internationals op onze tribunes zitten”, zegt Tom Høgli trots. Assistentcoach Brian Priske, net als Høgli in het bezit van een Brugs verleden, omschrijft het diplomatischer. “Voor elke elf spelers staan er elf anderen die heel dicht bij de ploeg staan.” Een resultaat van goede transferpolitiek. “Voor elke mogelijke vertrekker heeft de club al een vervanger in huis”, zegt Wehlast. “Nicolai Boilesen werd nu al gehaald om Ludwig Augustinsson op te volgen. En die is nog niet eens weg.” Met jongens als spits Federico Santander, de geëvolueerde middenvelder Thomas Delaney of diezelfde linksachter Augustinsson is de spelerskern ook gewoon sterker dan twee jaar geleden. Van de basisopstelling tegen Club blijft vanavond mogelijk alleen verdediger Mathias Zanka Jørgensen staan, terwijl de Brugse uitblinkers van toen - Lior Refaelov en Victor Vazquez - er niet bij zullen zijn. “Wij zijn een heel ander en beter team dan toen”, weet ook Jørgensen. “Wij zijn deze keer wel de favoriet.”

Een duidelijk doel, spelers in bloei, maar de grootste architect van de Kopenhaagse revival is toch wel Ståle Solbakken, de Noorse trainer van FCK. Sinds 2013 opnieuw aan de slag bij de club waarmee hij tussen 2005 en 2011 zo’n grote successen behaalde. Bij alle 21 Champions Leaguematchen die Kopenhagen in zijn geschiedenis speelde, stond hij aan het hoofd. “Toen Club Brugge hier in 2014 kwam spelen, was Solbakken nog maar een paar maanden terug aan de slag”, zegt Wehlast. “Hij had toen nog tijd nodig om de ploeg vertrouwen te laten winnen en zijn ideeën te implementeren.” Zaken die hij twee jaar later verwezenlijkt heeft. Solbakken staat bekend als een vechter, een inspiratie voor zijn spelers. Dat hij vaak de paar kilometer tussen zijn huis en het oefencomplex al lopend overbrugt, is een signaal naar de spelers dat iedereen hard moet werken om successen te bereiken. Het feit dat hij teruggekeerd is op het hoogste niveau - nadat hij in 2001 als speler op training bij FCK een hartstilstand kreeg en zelfs even klinisch dood werd verklaard - maakt zijn wilskracht bovendien haast legendarisch. En dan zijn er nog zijn tactische ideeën. “Tegen Club Brugge willen we net als bij elke thuismatch de wedstrijd domineren”, vertelt de coach. “Wraak voor twee jaar geleden voel ik niet, we willen gewoon winnen.” Solbakken installeerde een kloeke 4-4-2 in Kopenhagen. Eentje met een solide defensie, sterke flankverdedigers, een infiltrerend middenveld en twee krachtige goaltjesdieven voorin. “Wij weten altijd honderd procent wat we moeten doen”, vertelt Johansson. “In elke situatie. Dat is onze sterkte.”

De hele sportieve evolutie onder Solbakken werd daarbovenop ondersteund door een financiële injectie. In 2014 werd beslist een extra dertien miljoen euro in de club te pompen - bedoeld voor de drie afdelingen voetbal, fitness en vakantiepark - wat bovenop het voetbalbudget van dertien miljoen euro kwam. Sinds de terugkeer van Solbakken - die ook mee het transferbeleid mag bepalen - werd er op het gebied van transfers overigens iets meer dan drie miljoen euro winst gemaakt, geen onaardig bedrag wetende dat de Noor nooit meer dan 3,6 miljoen euro - voor de terugkeer van Andreas Cornelius - aan één speler uitgaf. “Nooit eerder was de club zo winstgevend”, berekende Wehlast onlangs nog uit voor zijn krant. “Door dat geld kan Kopenhagen spelers nu betere en langere contracten aanbieden waardoor meer voetballers geneigd zijn de stap naar Denemarken te zetten.”

Nee, het wordt vanavond in Kopenhagen hoogstwaarschijnlijk niet opnieuw 0-4.