Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik durf niet naar school als dader daar ook is”
Hoogbegaafde jongen (12) uit Schoten snapt niet dat medescholier die hem wurgde slechts drie weken geschorst is
Een 12jarige scholier uit Schoten overleefde op 29 september op het nippertje een wurging door een 14jarige medescholier in het SintMichielscollege in Brasschaat. De directie spreekt van een extreem geval van zinloos geweld, maar schorste de dader slechts drie weken.
Het slachtoffer, dat nog thuis herstelt, durft niet terug naar school als zijn aanvaller er na de herfstvakantie weer rondloopt. Zijn ouders dienden direct klacht in bij de politie, maar ze kregen nog altijd geen enkele reactie van het jeugdparket. “Wij begrijpen niet dat er zo weinig daadkracht wordt getoond”, zegt de moeder.
Caspar Vandenbussche wordt in november 13 jaar. Hoewel hij eigenlijk nog maar in het tweede middelbaar moet zitten, volgt hij Latijn-Grieks in het derde middelbaar. “Hij is hoogbegaafd, maar ook een heel gevoelige jongen”, zegt zijn moeder Irina. Caspar gaat graag naar school in het SintMichielscollege. Daarom zou hij het erg vinden als hij zelf naar een andere school moet gaan om zijn agressor te ontlopen. “Dan word ik als slachtoffer nog een tweede keer gestraft”, zegt Caspar, die zelf vertelt wat er donderdag 29 september gebeurd is. “Een klasgenoot en vriend die gepassioneerd is door vlinders, had een bijzondere rups ontdekt op de speelplaats. Hij is even oud als ik, maar zit ook al in het derde middelbaar. Hij had de rups in een potje gedaan en wou er nog eentje zoeken, toen twee oudere jongens van 14 jaar hem begonnen te pesten. Ze zeiden dat hij geen rupsen mocht vangen, want dat je daar een vergunning voor nodig hebt en van die dingen.”
Caspar probeerde zijn vriend te beschermen en ging een gesprek aan met de 14-jarige pester. “Ik zei hem dat ik vroeger op een andere school na trekken en duwen al eens een hersenschudding had opgelopen en ook de broer van een andere jongen die erbij was, was blijkbaar al eens tot bloedens toe aangevallen geweest op school. Vreemd genoeg moet precies dat gesprek over agressie hem op een of andere manier getriggerd hebben, want ineens begon hij mij te slaan, klopte mijn hoofd tegen de muur en begon me te wurgen. Achteraf heeft hij verklaard dat hij ‘in een trance’ verkeerde.”
Bijnadoodervaring
Omdat op 29 september veel leerkrachten weg waren om te gaan betogen, had uitzonderlijk slechts één leerkracht bewaking op de speelplaats voor zes klassen. Hierdoor bleef de wurging lang onopgemerkt. Caspar verloor het bewustzijn en had een bijna-doodervaring. “Ik stond naast mijn lichaam en had een za- lig gevoel. De pijn van de slagen was verdwenen.” De dader hield pas op toen er een juf naderde die toevallig zelf haar kindje in de lagere school moest gaan halen. “Anders was onze zoon er nu waarschijnlijk niet meer geweest”, zegt Irina.
Caspars ouders kwamen hem halen en gingen direct naar het ziekenhuis. Er werd een MRI-scan gemaakt, maar gelukkig waren er geen bloedingen in zijn hersenen. Hij lijdt wel nog aan geheugenverlies en concentratiestoornissen. “Zijn gezicht en ogen waren vreselijk opgezwollen”, vertelt Irina. “De eerste week heeft hij met een donkere bril de hele week met hoofdpijn in de zetel gelegen. Vandaag moeten we opnieuw naar de neuroloog, want er zijn mogelijk verschoven nekwervels. Ik vind het beangstigend dat onze zoon van twaalf zegt dat sterven zalig is, doordat hij een gelukzalig gevoel kreeg toen hij uit zijn lichaam trad.”
Poging tot doodslag
De dader zit in het tweede middelbaar. De ouders van Caspar dienden direct klacht in bij de politie van Schoten. “De agenten vertelden dat het strikt genomen poging tot doodslag is. Onze klacht werd overgemaakt aan het jeugdparket, maar we hoorden tot vandaag nog niets. Dat begrijpen we niet, want het is bekend dat de snelheid van de procedure belangrijk is om tot een constructieve samenwerking te komen”, zegt Irina. “Waarschijnlijk hebben ze voor zulke agressiedaden maar twee oplossingen: naar een jeugdinstelling of seponeren, en als we zien hoe traag er gereageerd wordt, zal het waarschijnlijk dat laatste worden. Wij vinden dat die ouders en die jongen ook begeleiding nodig hebben, maar zoiets mag toch niet zonder gevolg blijven? De politie bood ons wel slachtofferhulp aan, waar Caspar nu gebruik van maakt.”
De aanvaller is tot de herfstvakantie geschorst. “Nadien mag hij terugkomen. Zijn familie heeft me wel twee mails gestuurd en de jongen stuurde een verontschuldigingsbrief omdat hij “een vriend” wou zijn, maar de angst zit te diep. Wat als hij opnieuw getriggerd wordt door iets en ‘in trance’ geraakt?”