Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Hartverscheurend afscheid van zijn vrienden
Opluchting en verwarring bij ontruiming van
Rijdt deze bus naar Engeland?” De eerste dag van de Jungleontruiming in Calais is zonder veel narigheid verlopen, maar wel in opperste staat van verwarring. Slechte communicatie en een overrompelde administratie zorgden voor ellenlange wachtrijen en vooral veel verweesde vluchtelingen.
De Eritrese vrouw vraagt het aan iedereen die er niet uitziet als een vluchteling die al maanden in een tent woont: “Waar is de rij voor de families?” De agenten met de traangasgeweren weten het niet, het meisje van Artsen Zonder Grenzen ook niet en de vrouw met de rode regenjas en de badge met daarop
état (‘staat’) eigenlijk ook niet. Dus gaat de Eritrese vrouw met haar gezin achteraan dé rij staan, de lange, met honderden zwaarbepakte Soedanese en Afghaanse mannen.
Ze staan allemaal op straat, op een halve kilometer van de Jungle, aan te schuiven richting de grote grijze hangar waar ze op goed gevoel hun nieuwe woonplaats zullen aanduiden op een kaart van Frankrijk.
Droomstad Parijs
De meesten weten hoegenaamd niets van het land waar ze straks asiel zullen aanvragen. “Ik heb geen idee waar ik vanavond zal slapen”, zegt Sultan, een jonge Afghaan. “In Parijs misschien?”
Het is de enige stad in Frankrijk waar hij ooit van gehoord heeft, maar het is ook de enige die geen Junglebewoners zal opnemen. Sultan beseft wél dat hij in Frankrijk zal blijven. Een paar andere jonge mannen hebben begrepen dat de bus hen naar Engeland zal brengen. Nog anderen denken dat ze een geel polsbandje nodig hebben om op
JOHANNES
Vlaamse vrijwilliger “Je zou denken dat de Franse overheid deze ontruiming al een halfjaar aan het voorbereiden was, sinds de vorige poging in het voorjaar. Maar ze heeft dit plan in een paar weken in elkaar gebokst.”