Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Toch schelden we mekaar soms helemaal verrot”
Yannick Verstraeten ziet hechte vriendschapsband als succesformule van Nijlen
Het spookje van Nijlen blijft maar duren. Een week na de nederlaag tegen Pelt knoopte het thuis tegen Helson opnieuw met de zege aan. Zaterdag trekt blauwwit naar leider SintLenaarts voor een rechtstreeks duel om de koppositie en een grote stap richting de eerste periodetitel.
Het sprookje van Leicester, dat vorig seizoen in de Engelse Premier League de titel pakte. Hier en daar beginnen ze er in Nijlen al van te dromen. Na de nieuwe zege tegen Helson lonkt de koppositie. Zou het echt kunnen?
Yannick Verstraeten moet er voorlopig niet van weten en blijft de nuchterheid zelve. “Ik weet ook dat we tweede staan, dat ontkennen heeft geen zin”, begint Verstraeten. “Maar we gaan echt nog niet dromen van de titel. Zelfs over een topvijfplaats wil ik nog niet beginnen. Dat we al tegen enkele ploegen met top vijf ambities gewonnen hebben? Dat was niet omdat we beter waren, maar gewoon op karakter en organisatie. Ik weet dat je zo ook hoog kan eindigen en dat we het alle ploegen lastig kunnen maken, maar voor de zoveelste keer: het behoud blijft onze doelstelling. Als we zo blijven verder doen, zijn we in januari al gered.”
Verstraeten vindt ook niet dat hij zich wegstopt uit angst af te gaan. “Vorig seizoen heb ik na vier speeldagen al gezegd dat wij niet gingen zakken, op dat moment was dat best een gewaagde afspraak, omdat we toen maar drie punten hadden. Maar wij hebben ook helemaal niet gekocht om kampioen te spelen, dan moeten we dat ook niet gaan roepen. Als we de top acht halen, zou dat al heel mooi zijn. Zaterdag stonden er nog vijf spelers op het veld die drie seizoenen geleden met Nijlen in tweede provinciale speelden. Om maar te zeggen dat we al serieuze stappen gezet hebben.”
Verstraeten legt ook uit waar de sterkte schuilt van Nijlen. “Om te beginnen hebben we de meest ervaren verdediging van de reeks. Thys is 35, Pinxten 40 en Trenson 30. Het zijn niet alleen ervaren mannen die op hoog niveau gespeeld hebben, het zijn ook echte krijgers. Geen enkele aanvaller komt met plezier naar Nijlen afgezakt. Ten tweede zijn we een echte vriendengroep, dan kan je meer van elkaar verdragen. Sam Mellebeek, Willem Brouwers, Wannes Haemels en ikzelf gaan elk weekend na de match samen op stap. Maar vorige zaterdag heb ik Sam nog verrot gescholden op het veld. Bij ons kan dat, omdat we weten dat zoiets niet blijft hangen. Misschien is dat bij andere ploegen anders. Oh ja, twee seizoenen geleden werden we na onze promotie naar eerste provinciale afgeschilderd als degradatiekandidaat nummer een en promoveerden we op het einde. Dus ...(