Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Spiegel voor het publiek
Wat zou u graag zijn als u uw leven opnieuw vorm kon geven? Het is een vraag die Benjamin Verdonck en Willy Thomas voor Toneelhuis steeds weer opwerpen in Wat ik graag zou zijn als ik niet was wat ik ben.
De acteurs lieten zich in de Bourla inspireren door het absurdistische oeuvre van de Argentijn César Bruto. Terwijl de sneeuw onophoudelijk op hun hoofden neerdwarrelt, staart Thomas voor zich uit in een zetel. Via een projector wordt het publiek deelgenoot van de collages die Verdonck bij elkaar puzzelt uit luxebladen.
Eens er over de zaal een vredige sfeer is neergedaald, begint het duo te filosoferen. Hun insteek blijft onveranderd dezelfde: in welke figuur zouden ze graag transforme- ren en hoeveel beter zou hun leven en de wereld er dan wel niet uitzien? Als ze nu eens een sint-bernardshond konden zijn, dan zouden ze een vat brandewijn kunnen aansnijden en eventueel mensen kunnen redden. Of een hondenasielman? Dan zouden ze hondjes kunnen voederen en in plaats van schoonheidswedstrijden ook expo’s voor gewone honden kunnen houden. Apotheker zijn lijkt de twee, die acteren met kinderlijk enthousiasme, ook wel wat. Dan zouden ze geen pillen, maar snoep aan de kinderen kunnen geven. Zodat die dan later met zere tanden toch weer om pillen komen.
Zoals al het werk van Benjamin Verdonck is ook Wat ik graag zou zijn als ik niet was wat ik ben maatschappijkritisch. Het stuk mag dan op het eerste gezicht enigszins naief ogen – “Tiktak voor volwassenen”, opperde een toeschouwer – onder het blij gemoed schuilt steeds een kritische blik.
De collages van Verdonck tonen aan dat we allemaal maar mensen zijn en inwisselbaar. Leg op het uitgeteerde lijf van een vluchtelinge een uit een tijdschrift uitgeknipt mantelpak van een mannequin, en je kijkt naar een stijlvolle dame. Bedek het gezicht van een IS-soldaat met een portretfoto, en je word zelf de beul. Men kan dus worden wie men wil, maar draagt tegelijk al verschillende rollen in zich.
Mochten de mensen nu eens tevreden zijn met wat ze hebben, stellen de acteurs aan het slot, ze zouden niet willen hebben wat de ander heeft. Of hoe Verdonck en Thomas de zaal een spiegel voorhouden.
Nog tot 22/01 in de Bourla, tot 08/04 op tournee, www.toneelhuis.be