Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik was altijd al een fan van profeten”
Vaarwel Prince, Leonard Cohen of George Michael, voor muziekfans was 2016 een horrorjaar. Voor muzikantacteur Jenne Decleir (39) kwam daar op 23 oktober nog het heengaan van de Italiaanse schrijver en Nobelprijswinnaar Dario Fo bij. Zijn Sacrale Vertelsels brengt hij straks op het podium. “Fo was al 90, maar ik had hem nog wel een paar jaar gegeven.”
“Als kind al heb ik vaak bij Franca en Dario gelogeerd”, vertelt de zoon van Jan Decleir. “Mijn moeder, Caroline Van Gastel, heeft jarenlang met het Italiaanse theaterkoppel samengewerkt. In 2013 bracht Dario een knappe bewerking van een monoloog uit de jaren 90 over Sint-Franciscus. Dat boeide me, want ik was altijd al een grote fan van profeten, als de Dalai Lama, Jezus Christus en Franciscus dus. Zeker in de versie van Fo, die de heilige opvoerde als een nar die de vinger op de wonde legt. Deze monoloog, die ik nog steeds speel, beviel me zo dat het project een staartje kreeg.”
Jenne Decleir vat vanaf morgen met Sacrale Vertelsels een tournee aan langs Antwerpse culturele centra. “Snuisterend in de bibliotheek van Fo stootte ik op La Bibbia dei Vil
lani uit 2010. Parabels over dieren die zich gedragen als mensen en mensen als goden had hij herschreven in zijn typerende, groteske stijl, vol satire en humor. Doorspekt met mijn bedenkingen en live gitaar stel ik vier apocriefe verhalen voor. Zo is er dat van een varken dat probeert God te slim af te zijn, of dat van de zot die in dialoog gaat met Christus aan het kruis. Het gaat om absurde vertellingen die een grote grond van waarheid bevatten. Het publiek zal er zich zeker mee kunnen identificeren. We hebben toch allemaal nood aan humor en verbeelding?”
Wat maakt een tekst van Fo zo bijzonder?
Eigen aan Dario is het ritme in de tekst en het goochelen met volkstaal. Dat taalgebruik zorgt voor spontaniteit. Zijn theater speelt in op wat bij mensen leeft. Het maakt de tekst zowel voor de acteur, als het publiek persoonlijker. Dario hielp mij bij mijn vertaling, hoewel hij het Nederlands niet machtig is, maar daar maakte hij geen punt van. Hij nam me zelfs mee naar masterclasses en liet me dan voor anderstalige studenten zijn tekst in het Nederlands spelen. Zo konden ze voelen dat, ook al spreek je een taal niet, je toch kunt begrijpen wat er wordt bedoeld. De klanken zijn als muziek. Als de intenties kloppen, maakt het bij wijze van spreken geen donder uit wat je zegt. Deze fabels breng ik in het Antwerps, maar ik vertel er ook eentje in het West-Vlaams.
Fo was een man van het volk. Inspireert dat u ook?
Ja, Dario vond het zaak de tekst te toetsen op de meest on-theatrale plaatsen. Van
Sacrale Vertelsels ben ik stukjes gaan voorspelen bij de fanfare in Zandvliet, op de Cultuurmarkt en in een les theologie aan de universiteit. Daar heb ik veel van geleerd. Ik vind ook dat een artiest de taak heeft zich goed te in- formeren, zich een mening te vormen en dan met een kwinkslag in te spelen op de actualiteit.
Wat ging er door u heen bij zijn overlijden? De avond na de generale repetitie van Cyrano De Berge
rac, een stuk van Het Ongerijmde waarin ik de hoofdrol vertolk, heb ik meteen het vliegtuig genomen naar Milaan. Ik vind het moeilijk over Dario te praten alsof hij er niet meer is. Hij was er altijd al. Als kind zat ik er vaak. Dan zat hij te schilderen en mocht ik zijn penselen aangeven. Fo was dol op kinderen. Als hij een liveshow speelde op tv, belde hij naar huis om te horen wat ik ervan vond. Het oordeel van kinderen interesseerde hem, “zij zijn recht voor de raap”, zei hij.
De eerste spelreeks van Sacrale Vertelsels houdt halt in kleine zalen. Een bewuste keuze?
Jazeker, het is vandaag wat weggeëbd, maar theater dat het publiek rechtstreeks aanspreekt heeft een meerwaarde. Van jongeren uit andere culturen hoor ik vaak dat ze theater saai vinden. Eens men zich aangesproken voelt om mee te gaan in de begeestering van de speler, hoeft dat niet zo te zijn. Met Het Ongerijmde spelen we vaak voor scholen. En hoewel tieners moeite doen om iets niet cool te vinden gaan ze toch voor de bijl.
In Het Ongerijmde speelt u met collega’s uit de jeugdserie W817. Wordt u nog wel eens herkend als Carlo? Voortdurend, hoewel de opnames gestopt zijn in 2003, wordt de serie nog steeds uitgezonden. Voor een acteur voelt het soms als een vloek om vast te hangen aan zo’n personage, maar de serie heeft veel goeds gebracht. Zo spelen we nu
nog steeds samen.
ILSE DEWEVER
Sacrale Vertelsels, 21/01 CC SintAndries, 03/02 CC Merksem, 04/02 CC Hoboken, 23/02 CC Ekeren, 24/02 CC Elsschot (linkeroever), 03/03 CC Zandvliet, 10/03 Rataplan Borgerhout, 13/04 CC Wilrijk, 22/04 CC Deurne. SintFranciscus, 11/02 SintAnnakerk Linkeroever. www.omnibusvzw.be