Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Veldrijders als verdeelde ploeg op WK
Dwaze Belgen
Hij was al kwaad voor hij binnenkwam. Hoe hij recht voor zich keek, de droge boodschap dat hij eerst een mededeling wilde doen. Dit was niet de beheerste Van Aert, dit was de opgenaaide versie. Maar tot dan kon je het nog als ‘lichte spanningen’ of ‘wrevel’ catalogeren. Tot dat ene zinnetje kwam. Op de vraag wat hij van die tweet van Pauwels vond. “Vraag het eens aan Kevin zelf. Ik denk dat die het goed genoeg kan uitleggen.” Een genadeloze, dodelijke zin, en plots lag het conflict open en bloot op tafel. Twee stoelen verder kromp Pauwels in mekaar. Boel bij de Belgen. En iedereen mocht het weten van Van Aert. Nee, dit wordt niet het eerste WK waar de Belgen in verdeelde slagorde aan de start komen. Nys Albert, De Clercq Vervecken, van een vete meer of minder in de cross kijken we allang niet meer op. Maar meestal laten ze tenminste eerst het WK zelf passeren vooraleer ze mekaar verbaal afmaken. Dat Van Aert zelfs dat geduld niet kon opbrengen, zegt hoezeer hij het bloed van Pauwels wel kan drinken. Het geeft deze openlijke ruzie nu al een historisch tint. Historisch en hoogst gevaarlijk. Want noteert u maar: als er straks geen Belg wereldkampioen wordt, zal dat voor de buitenwereld maar één reden hebben. Met zoveel ambras in de klas, hoe kan je dan winnen? De schuldigen? Kevin Pauwels, uiteraard. En neem er ook zijn entourage maar bij – want zou de timide Pauwels dit echt op eigen houtje verzonnen hebben? Maar vooral: het oogt misschien mooi, al die openheid. En geen zinnig mens die niet voor meer transparantie in dopingcontroles is. Maar zoals elke advocaat weet: de inhoud van je pleidooi is één, maar minstens zo belangrijk is de timing. En die was in dit geval volslagen waardeloos. Want laat ze maar zeggen, Pauwels en Van der Poel, dat ze helemaal niemand viseerden met die ene tweet. Vlak voor een WK en met een concurrent die net dan worstelt met knieproblemen, gelooft niemand je. Dat had Pauwels best kunnen weten. Niet verwonderlijk dat die geviseerde dan terugschiet. Al kan je ook daar vragen stellen bij de manier waarop. Wie sterke inhoudelijke argumenten heeft, en die hééft Van Aert, heeft het niet nodig om iemand op zijn stille persoonlijkheid te pakken. Ook ruziemaken kan met een beetje fatsoen. De grote winnaar van dit alles? Mathieu van der Poel moet gisterenochtend niet bijgekomen zijn van het lachen bij al dat Belgische gebakkelei. Toen hij maandag handig op de kar van Pauwels sprong en mee aan het tweeten ging, zal hij best een relletje in gedachten gehad hebben. Maar dit moet zijn stoutste dromen overtreffen. Plots hoorde hij Rudy De Bie vurig verklaren dat veldrijden gelukkig een individuele sport is. Hij, de bondscoach van veruit de sterkste ploeg, die moet hopen dat het collectief straks geen enkele rol zal spelen. Ironischer zal het niet meer worden. Dwaze Belgen.