Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Soap rond kerkstoelen krijgt staartje: kerkraad komt bijeen
Er komt een extra kerkraad om een oplossing te zoeken voor het stoelenprobleem in de Antwerpse SintCarolus Borromeuskerk. De pastoor zette tientallen dure Deense designstoelen buiten omdat hij vond dat die te kleurrijk waren voor een kerk.
Het is maandagmiddag en in de Sint-Carolus Borromeuskerk, op het pittoreske Conscienceplein in het centrum van Antwerpen, hangt de typische, rustige sfeer die kerken typeert. Dagjestoeristen flaneren langs de recent herstelde zuilen en schilderijen, hun fototoestel bengelt rond hun nek. In het midden van de zaal staan gloednieuwe, Deense designstoelen in rijen opgesteld. Opvallend: geen spoor van de witte, blauwe en oranje exemplaren die geplaatst waren om ‘een frisse wind’ door de kerk te doen waaien. Alleen de zwarte stoelen zijn er nog. “De andere zijn netjes in een aparte ruimte opgeborgen, in afwachting van een oplossing”, zegt koster Marc Hesbain.
Met die ‘oplossing’ doelt hij op de spanning die er is ontstaan tussen pastoor Rik Hoet en de kerkfabriek achter de Sint-Carolus Borromeuskerk. Volgens de pastoor kocht de kerkfabriek de vierhonderd Series 7-stoelen van het label Fritz Hansen, met een totaal prijskaartje van zo’n 90.000 euro, aan zonder hem daarvan op de hoogte te brengen. Vooral de keuze van de kleur stak hem tegen. “Het kan toch niet dat je je moeder of vader gaat begraven met zo’n kakofonie aan kleuren”, zei hij maandag in uw krant. Volgens de pastoor zijn ze naast te duur en te modern ook te lawaaierig. Aan dat laatste werd gisteren iets gedaan: alle stoelen kregen een laagje vilt onder de poten om het geluid bij het verschuiven te dempen en ze werden in rijen aan elkaar vastgemaakt. De timing voor die werken is puur toeval, klinkt het. De aanpassingen waren al langer gepland.
“Gebrekkige communicatie”
Maar dat het er bovenarms tegen zit tussen pastoor Hoet en de kerkfabriek, lijkt vast te staan. Noch de kerkfabriek (de instelling die de materiële middelen van de kerk beheert), noch de pastoor waren gisteren bereikbaar voor commentaar. Ook het bisdom Antwerpen wil zich niet moeien. “Het is aan de pastoor om tot een consensus te komen met de kerkfabriek”, zegt woordvoerder Olivier Lins.
Volgens koster Marc Hesbain moet die consensus makkelijk te vinden zijn. “Dit alles is het resultaat van een gebrekkige communicatie”, stelt hij. “Dit had allemaal binnenskamers geregeld kunnen worden als beide partijen meer met elkaar hadden gepraat en beter hadden geluisterd.”
Volgens de koster is de bestelling van de stoelen wel besproken op de kerkraad, waarop de pastoor niet aanwezig was. Het item werd opgenomen in de notulen van die kerkraad, maar verder werd er niet actief gecommuniceerd. En dus was Hoet niet op de hoogte van de bestelling. Toen de pastoor, die er een veeleer conservatieve lijn op nahoudt, in de kranten en op tv beelden van de kleurrijke stoelen zag verschijnen, was de maat vol.
Zwart of onopvallende kleur
Naar aanleiding van zijn beslissing om de stoelen buiten te zetten, komt er eind deze week een extra kerkraad. Daar moet worden beslist hoe het verder moet met de stoelen in de kerk. Ofwel worden de kleurrijke exemplaren vervangen door zwarte, ofwel wordt er gekozen voor een andere, minder opvallende kleur.
Koster Hesbain spreekt zich niet uit over het esthetische aspect van de stoelen. “Over smaken en kleuren valt niet te discussiëren”, vindt hij. “Wel een feit is dat het patroon dat ze moesten vormen alleen zichtbaar was van bovenaf en niet vanaf ooghoogte. De stoelen leken kriskras door elkaar te staan en dat trok nogal de aandacht. Terwijl er verschillende mensen jarenlang de ziel uit hun lijf hebben gewerkt om de kerk en de portretten aan de muur, te restaureren. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit akkefietje geen smet zal zijn op al dat werk.”
Bij het designlabel achter de stoelen, The Republic of Fritz Hansen, betreurt men de beslissing van pastoor Hoet om de opstelling te veranderen. Het merk hoopt dat de stoelen alsnog kunnen worden opgesteld zoals dat bedoeld was.
MARC HESBAIN Koster “Dit had allemaal binnenskamers geregeld kunnen worden, als beide partijen meer met elkaar hadden gepraat en beter hadden geluisterd.”