“Ik ben geen onverdiende wereldkampioen”

Wout van Aert bijt twee keer in het stof

Twee keer op rij geklopt worden door Mathieu van der Poel, er zijn aangenamere manieren om het weekend door te brengen voor een kersverse wereldkampioen. “Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt”, verbeet Van Aert zijn ontgoocheling.

Twee wedstrijden, twee nederlagen. Prettig was het niet, gaf Wout van Aert toe. “Zaterdag in Lille wilde ik voor eigen volk uiteraard graag winnen. Maar ik word er genekt door dat manoeuvre waarin ik bijna mezelf en Mathieu onbewust ten val breng. Ik kon, zoals gepland, wel als eerste de lussen aansnijden, maar ik was zo onder de indruk – allebei overeind blijven na zo’n slipper, dat lukt geen tweede keer – dat ik vergat de deur dicht te doen. Ik gaf Mathieu domweg de kans er onderdoor te komen. Het was mijn bedoeling om het op een spurt aan te laten komen, want alleen zo maakte ik een grote kans om te winnen. Achteraf bekeken was dit mijn grootste kans op winst.”

Want zondag, in Hoogstraten, had Van Aert nog minder in te brengen tegen de dominantie van de Nederlander. “Ik dacht nochtans dat ik met die loopstrook een parcours op maat zou krijgen, maar ook nu waren er weer die verdomde k*tlussen. Mathieu is daar gewoon iets handiger in en slaagde er telkens in enkele seconden weg te rijden. Ik moet altijd krachten verbruiken om terug te komen en die kom ik dan op het einde te kort.”

Trui is enige wat telt

Volgt dan één week na zijn WK-triomf in Bieles de grote ontnuchtering? Twee klassementscrossen gereden en twee keer net niet gewonnen. “Of dat frustrerend is? Neen, zo zijn er dit jaar al meer weekends geweest. Dit was het weekend van de ambetante bochtjes en dat ligt Mathieu gewoon beter. Ik was vergeten hoe slecht ik die neem. In Hoogstraten verkoos ik bovendien om niet over de balkjes te springen. Dat is mijn keuze. Het is ook een werkpunt naar volgend seizoen toe, net als die bochtjes.”

Van Aert is ook niet doof en verre van ongevoelig voor wat de buitenwereld denkt. Dat hij misschien geen verdiende wereldkampioen is, dat het zonder die lekke banden van Mathieu vorige week een heel andere wedstrijd geweest zou zijn. “Ik ben geen onverdiende wereldkampioen”, benadrukte hij zaterdag in Lille. “Ik vind het jammer dat er de voorbije week enorm is gefocust op die bandenkeuze en de lekke banden. Hadden we die tubes zwart geverfd, er zou geen haan naar hebben gekraaid. Maar wie de moeite doet om de rondetijden van vorige week te bekijken, zal zien dat mijn twee laatste rondes sneller waren dan de snelste ronde van Mathieu. Of al die verhalen afbreuk doen aan mijn titel? (Haalt de schouders op) Het maakt mij niet veel uit. Ik draag momenteel een witte trui en dat is voor mij het enige dat telt.”

De grote winnaar van het afgelopen weekend was zoals zo vaak het publiek. Zowel zaterdag als zondag bleef de suspense behouden tot in de absolute slotfase. “Als je dan gewoon komt om even wat show te verkopen, dat gaat gewoon niet.”