Wat moet Groen nu doen met rood?

Halleluja, eindelijk zijn alle partijen in dit land het eens ergens over eens: we moeten iets doen aan de kwalijke tumoren die de gezondheid van ons land bedreigen via de intercommunales en hun zonen en dochters. Iedereen akkoord? Wij in elk geval wel.

Onlangs nog vroegen wij, naar aanleiding van de Publifin-ellende in Luik, aan Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans (N-VA) hoe dat zat in Vlaanderen. “Kan niet bij ons”, zei ze over de uitwassen in Luik. “Een decreet van 2001 maakt dat onmogelijk.”

Ja, tarara, moeten we dat nu nog geloven? De affaire van het afgelopen weekend in Gent heeft bewezen dat ook in Vlaanderen de camera’s vooral moeten worden gericht op de achterpoorten. Want ook wij zijn – uiteraard – niet heiliger dan de paus.

En als dan de zweer onvermijdelijk toch openbarst, dan staat iedereen met tegenzin klaar om de wonde te verzorgen. Alle partijen van meerderheid en oppositie zijn nu ineens verenigd in de intentie om de stal uit te mesten. Halleluja, eens te meer. Laten we iets doen aan de wantoestanden, roept iedereen. En dan gaat het over de wantoestanden waarvan het hele politieke bedrijf weet dat ze al vele jaren bestaan.

Vervolgens rijst natuurlijk de vraag over de politieke verantwoordelijkheid. In Wallonië nam Alain Mathot (PS-burgemeester van Seraing) inmiddels ontslag uit de raad van bestuur van de vennootschappen Publipart en Publilec, die het hart vormen van het schandaal in Gent. Mathot, doet dat bij u een belletje rinkelen? Indien niet: we hebben het over een dynastie van PS-politici die ervan verdacht wordt dat ze in de voorbije decennia het hele land grondig heeft gecorrumpeerd.

Zal het belletje ook overslaan naar Vlaanderen? Zal een generatie van politici worden bedankt en vervangen door een jongere club? In het geteisterde Gent zou dat bijvoorbeeld kunnen gebeuren ten gunste van Mathias De Clercq (Open Vld), als hij de val van de socialisten in zijn stad optimaal kan uitbuiten. Genetisch heeft De Clercq alles mee, hij is een nazaat van icoon Willy en een politieke erfgenaam van Guy Verhofstadt. Wat zou hem dus verder nog beletten?

En in Antwerpen? Zal ook daar de crisis van de sp.a in Gent nog meer littekens toebrengen aan de lokale afdeling? Of was de schade daar toch al maximaal? We vragen ons vooral af hoe de lokale afdelingen van Groen – in Antwerpen en in Gent – zich na al die nare ontwikkelingen zullen positioneren tegenover de sp.a. Het progressieve front tegen de N-VA heeft de voorbije dagen in elk geval schade opgelopen.