Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vluchtmisdrijf in Alken Verdachte stopte, draaide terug maar reed dan weg
Opgepakte twintiger die 71-jarige doodreed, vandaag voor onderzoeksrechter
Er waren drank noch drugs in het spel bij het vluchtmisdrijf gisterochtend in het Limburgse Alken, waarbij Georges Fraipônts omkwam. De 23jarige verdachte, ook uit Alken, verschijnt vandaag voor de onderzoeksrechter.
Georges Fraipônts keerde met zijn vrouw en een bevriend koppel terug van een buurtfeestje. Toen ze afscheid namen van elkaar, week de verdachte van zijn rijvak af en sleurde Georges aan de andere kant van de steenweg mee.
Waarom de automobilist besloot om weg te rijden na het ongeval, dat zaterdagnacht rond 2u plaatshad, is niet duidelijk. Volgens getuigen had hij de klap wel degelijk gevoeld. “Georges’ echtgenote liep in de richting van het aanrijdende voertuig”, vertelt iemand die wakker schoot van het tumult op de weg. “De wagen stond even verderop stil. De bestuurder leek even op zijn stappen terug te komen. Hij maakte rechtsomkeer, scheen daarbij met zijn koplampen richting de mensen, maar toch draaide hij opnieuw zijn neus in de andere richting en reed hij weg.”
Gewoon aan de slag
De verdachte, die treinmachinist zou zijn, is ook gewoon aan de slag gegaan en kon pas na 9u in de ochtend worden gearresteerd. Dat gebeurde na een tip van iemand uit zijn omgeving. Op de plaats van het ongeval lagen verschillende brokstukken van het aanrijdende voertuig, een Skoda. Aan het huis van de 23-jarige een beschadigde zwarte Skoda Fabia aan. “De schade aan het voertuig kwam overeen met de gevonden brokstukken”, verduidelijkt het parket.
De man werd meegenomen naar het politiebureau en voor een eerste keer verhoord. Of hij de feiten bekend heeft, is niet duidelijk.
Een zucht
Viviane Sauwens (50) uit Alken en haar Brasschaatse vriend Frank Vermeiren (52) waren erbij toen de 71-jarige Georges Fraipônts werd doodgereden. Ze hebben twee ruikers op de plaats van het ongeval gelegd. “We kwamen van een buurtfeestje wat verderop”, vertelt Frank. “Georges, die we kennen als een door en door goede man, gaf me nog een afscheidsknuffel. Meteen daarna is het gebeurd: ik zette een stap achteruit, voelde een zucht en plots waren we Georges kwijt. Een auto had hem opgeschept, maar dat wisten we toen nog niet. We stonden vrij dicht bij elkaar, dus die auto heeft ons letterlijk op een haar gemist. We hadden alle vier dood kunnen zijn. Viviane en Georges’ vrouw Rosette hadden een klap gehoord, dus zijn we gaan zoeken. En beginnen roepen: Georges! Waar zijt ge?”
“Georges lag op enkele meters van de plaats waar we afscheid hadden genomen, in de struiken. Ik ben meteen naar hem toe gegaan, heb zijn pols gevoeld, geprobeerd hem te reanimeren, maar er was niets meer aan te doen.”