Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een hond begrijpt zijn baasje”
Alice Reijs en Ariane van Vliet wandelen op ‘De Hondenwei’
Elke hond heeft een baasje, en die tref je evengoed op De Hondenwei. Actrices Alice Reijs en Ariane van Vliet schreven en spelen een stuk over zo’n bijzondere minimaatschappij. “Net als de honden tasten ook de baasjes elkaar af.”
Al vijftien jaar zijn ze vriendinnen, en eerder maakten ze samen al twee voorstellingen voor kinderen. Van actrices Alice Reijs en Ariane van Vliet gaat vanavond in de Arenbergschouwburg De Hondenwei in première, hun eerste productie voor volwassenen. Ook nu weer schreven ze samen het stuk, en staan ze met zijn tweeën op het podium. Klaar voor een verbaal spelletje pingpong?
Alice Reijs: Vier jaar geleden besloten we zowat allebei tegelijkertijd een hond te nemen. Om de beestjes aan andere honden te laten wennen, trokken we ermee naar een hondenwei, een soort speeltuin voor hondjes. Zo ontstaan er roedeltjes en vindt jouw hond zijn plaats binnen de groep.
Ariane van Vliet: Op zo’n hondenwei stap je een bijzondere wereld binnen, namelijk die van hondeneigenaars. Net als de honden tasten de baasjes elkaar af en duiken er in deze mini-maatschappij al vlug mechanismen op. Wie is de dominante van dit roedeltje? Je verhoudt je altijd tot iemand anders en er wordt al heel vlug duidelijk wie de voortrekker is.
Alice: Onze personages zijn twee vrouwen van diverse komaf die weinig met elkaar gemeen hebben en elkaar ontmoeten op de hondenwei.
Ariane: Ook in de realiteit tref je er, net als de verschillende rassen bij de honden, allerlei standen door elkaar. Iedereen moet tenslotte zijn hond uitlaten. Als bindende factor zorgt die hond er ook voor dat mensen met elkaar praten.
Alice: Ik speel Conny, een volks en dominant type dat de hondenwei als haar achtertuin beschouwt. Als de chique maar bedeesde Sonja er opduikt, besnuffelt ze haar van kop tot teen.
Ariane: Sonja verovert haar plaats op de hondenwei niet zonder slag of stoot. Conny daagt mijn personage uit om ‘uit haar kot te komen’.
Alice: In lijn met onze eigen achtergrond speelt ook de taal een rol. Ariane komt uit Den Haag, waar ze zeer geaffecteerd en netjes spreken. Ik speel een Brabander ‘ van de boerenbuiten’.
Ariane: Maar hoewel ze zo in klasse verschillen, zijn beide vrouwen ook erg eenzaam. Ze hunkeren naar contact en proberen met horten en stoten toenadering te zoeken tot elkaar. Kan de ene hoger klimmen in het roedeltje van de hondenwei? Of stappen ze over hun angsten heen en vinden ze elkaar?
Alice: Via hun honden kom je ook meer te weten over die vrouwen. Dat ze constant vertellen over hun beestjes, hun honden, accentueert hun eenzaamheid.
Ariane: Hoe ze communiceren over en met die honden vertelt veel over die vrouwen. Wat er niet gezegd wordt, is minstens zo belangrijk als wat er wel gezegd wordt. Je hoeft geen hondenliefhebber te zijn om van deze voorstelling te kunnen genieten. De hondenwei is slechts een kader.
Alice: Voor we onder druk van de kinderen een hond namen, was ik er zelfs een beetje bang van, maar ik heb geen spijt van die beslissing. Met een hond kom je heel snel met andere mensen in contact en inmiddels heb ik een leuke bende hondenweivriendinnen. Wie eenzaam is, moet een hond nemen; dan kun je meteen beginnen ouwehoeren tegen elkaar (lacht).
Ariane: Een hond eist wel veel van je tijd op. Als je die niet kunt geven, houd je beter geen dier.
Alice: En je kunt ook niet meer zomaar weg. Als je er een weekendje tussenuit wil, zit je met die hond. En hij kan ook niet mee in het vliegtuig. Dus vertrek je maar met de wagen, en reis je naar waar de hond wel welkom is.
Ariane: Wist je dat ik eerst ook niet zo veel met honden had? Ik was altijd juist een kattenmens. En nu ben ik een hondenén kattenmens. Ik vind katten nog altijd even leuk, maar met honden heb je door de band meer contact; ze zijn zo gefocust.
Alice: Je zorgt niet alleen voor je hond. Een hond probeert ook jou te begrijpen.
‘‘Iedereen moet zijn hond uitlaten. Als bindende factor zorgt die ervoor dat mensen praten.’’ ALICE REIJS Actrice