Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Antwerpenaars Nora en Saïd spelen hoofdrol in nieuwe film Adil El Arbi
Antwerpenaren Nora Gharib en Saïd Boumazoughe spelen hoofdrollen in nieuwe film ‘Patser’ van regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah
Nora Gharib werd bekend als kandidate in K3 Zoekt K3 en Saïd Boumazoughe brak door met hiphopcollectief NoMoBS, maar volgend jaar zijn de twee Antwerpenaren samen te zien in Patser. Dat is de nieuwe film van regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah. “We spelen niet in de schaduw van Matteo Simoni, we spelen samen”, zegt Saïd. “Nora en ik hebben allebei de honger om er helemaal voor te gaan.”
Ze hebben net drie dagen in een chalet in de Ardennen gezeten, de vijf hoofdrolspelers van Patser. Behalve Nora en Saïd zijn dat Matteo Simoni (van onder meer Callboys en Rocco), Nabil Mallat ( Image, Cordon) en Junes Lazaar ( De Bunker, So You Think You Can Dance). Ze hebben het script rustig gelezen met z’n allen, wat gewandeld, veel gepraat, samen gegeten en gegamed. Héél veel gegamed. “Het vechtspelletje Mortal Combat op de PlayStation. Gamen zal een belangrijke rol spelen in de film, vandaar”, zegt Nora Gharib, die de mannen stevig heeft ingemaakt. Sinds mei vorig jaar weet ze dat ze de rol van Badia mag spelen, een stoere cocaïnedealende chick. “Door K3 Zoekt K3 heb ik goed leren zwijgen, dus dat kwam nu van pas”, lacht ze. Saïd Boumazoughe is ook blij dat het nu bekendgemaakt is. “We kijken zo hard uit naar de opnames deze zomer. De hele ploeg trouwens. Of zoals regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah zeggen: dit wordt de shit van de eeuw.”
Nora, het verschil kon niet groter zijn: van braaf K3meisje naar een drugsdealende crimineel. Nora: Mijn personage Badia ligt ver van hoe ik zelf ben, maar dat is juist tof. Ik kan laten zien dat ik meer ben dan dat meisje van K3 Zoekt K3. Toen ik hoorde dat ik de rol kreeg, heb ik eerst naar mijn ouders gebeld en hen het scenario uitgelegd. Ik wilde weten of ze het oké vonden. Ze hebben meteen ja gezegd. Sinds kort volg ik lessen thaiboksen van Carlos Schram, de wereldkampioen mixed martial arts van 2009, omdat Badia ook goed kan vechten. Ik wou vroeger al thaiboksen, maar mijn ouders vonden het geen goed idee. Ik deed ook wat modellenwerk en ze waren bang dat ik mijn neus zou breken. Zalig dus om nu alsnog te leren thaiboksen.
Tijdens de K3shows werkte je nog in een kledingzaak op de Meir. Nog altijd? Nora: Ik was gestopt toen de liveshows begonnen, want dat was niet meer te combineren. Daarna heb ik nog wel in een juwelenwinkel in het Wijnegem Shopping Center gewerkt, tot ik in de zomer voor Festivalitis op 2BE (nu Q2, red.) als verslaggeefster naar festivals ben gegaan. Vorig jaar vroeg Adil me om mee te spelen in Patser. Ik kende hem alleen via Facebook. Ik had hem gefeliciteerd met zijn overwinning in De Slimste Mens, en hij steunde mij toen ik deelnam aan de zoektocht naar de nieuwe K3. Dat hij voor zijn nieuwe film aan mij dacht, is een hele eer. Ik leer zoveel bij, nu al.
Saïd, jij hebt wel acteerervaring. Je speelde mee in theaterstukken van SINcollectief, en in de film De Figurant. Maar één van de hoofdrollen vertolken, is toch nog iets anders. Saïd: Van een straatrapper heb ik me ontwikkeld tot een artiest. Ik hoop dat Vlaanderen me ook ziet als een volwaardig acteur. Ik heb het geluk gehad om te werken met mensen als Michaël De Cock van de KVS en Junior Mthombeni van theatergezelschap SIN-collectief. Toen Adil El Arbi nog niet bekend was, heb ik al in sketches van hem gespeeld. “Wij gaan ooit een dikke film maken samen”, zei hij toen. En hij heeft woord gehouden. Dat vind ik mooi. Ik ben als jong Marokkaantje lawaai beginnen te maken op ’t Kiel met de NoMoBS. Dat was geen vanzelfsprekende keuze, maar we geloofden in wat we deden. Als je maar lang genoeg volhoudt, kom je er uiteindelijk wel.
Is het moeilijk om zonder acteursopleiding in dat wereldje binnen te komen? Saïd: Soms denk ik: had ik maar conservatorium gedaan. Maar dat was een ver-van-mijn-bedshow. Dat werd bij ons thuis ook niet geassocieerd met werken. Een acteur, dat was een comedian, dat is niet serieus. Voor De Figurant wilde Daniel Lambo juist mensen zonder ervaring, omdat die anders acteren. Ik heb het gevoel dat er nu een nieuwe generatie acteurs klaarstaat om hun zegje te doen. Vroeger waren er geen acteurs met een andere culturele afkomst. Toen ik in de jaren negentig opgroeide, keken wij naar De Familie Backeljau en De Kotmadam. Toen vroeg ik me af: waar zijn wij? Ook in de actualiteit zie je vooral moslims op televisie komen als het over islamitische feestdagen, rellen, terrorisme of criminaliteit gaat. De typische clichés dus.
De film Patser gaat over vier vrienden van het Kiel die snel geld willen verdienen en daar
om cocaïne gaan dealen. Dat is toch ook zo’n cliché?
Saïd: In de film zijn de clichés op niveau. En heel belangrijk: het is comedy. We lachen met onszelf en met alle andere groepen in de maatschappij. Over deze film kun je in discussie gaan. In Frankrijk en Nederland is dit soort films al veel eerder gemaakt. Ik geloof echt in dit project. Patser zal een merk worden. Mensen verwachten altijd oplossingen van de maatschappij, maar soms moet je de zaken gewoon benoemen en erom lachen. Je moet de slagroom een beetje opkloppen, dan wordt de room luchtig in plaats van zwaar.
Jammer dat de hoofdrol vertolkt wordt door Matteo Simoni, een Vlaming met Italiaanse roots. Een valse Marokkaan eigenlijk. Saïd: Zou de film genoeg volk trekken als er alleen Arabische namen op de affiche zouden staan, denk je? Antwerpen is een grootstad, maar buiten Antwerpen zou dat voor veel mensen een belemmering zijn. Matteo is ook gewoon een fataal goede acteur. Welk personage speel jij? Saïd: Ik ben, net als Nora, een van de vier patsers. Mijn personage heet Volt. De mensen zullen bang zijn van mij. Ik hou er rekening mee dat ik straks met eieren bekogeld word als ik over de Turnhoutsebaan loop. Hopelijk zien de mensen dat het comedy is en dat het Kiel in het echt niet zo’n slechte buurt is.
Je hebt lang gewerkt als sociaal werker. Dan kom je waarschijnlijk wel veel jongeren in moeilijke situaties tegen. Saïd: Ik heb die job heel graag gedaan en ik werkte met jongens die de crème de la crème waren. Maar één probleem heeft vaak duizend oorzaken. Dan sta je toch machteloos. Toen ik moest kiezen tussen sociaal werker en muzikant-acteur, heb ik voor het laatste gekozen. Ik denk ook dat ik meer voor veel jongeren beteken door de persoon te zijn die ik ben en te doen wat ik graag doe.
Uit wat voor gezin komen jullie zelf? Saïd: Mijn grootvader was één van de pioniers toen hij in 1955 naar Antwerpen kwam. Hij was bouwvakker en heeft onder andere de Leien mee aangelegd. Ik ben dus een echt Antwerps product en geen nieuwkomer. Mijn familie heeft Antwerpen helpen opbouwen. Ik wil mij geen tweederangsburger voelen. Nora: Ik ben net als Saïd ook van de derde generatie. Mijn moeder was zes maanden oud toen ze in Antwerpen aankwam. Ze is modeontwerpster en doet retouches in een chique kledingzaak op de De Keyserlei. Mijn vader is wel pas op 20-jarige leeftijd naar Antwerpen gekomen, nadat hij mijn moeder had leren kennen. Ik ben opgegroeid op Linkeroever, ben op mijn 18de al alleen gaan wonen, heb een opleiding tot schoonheidsspecialiste gevolgd bij Denise Grésiac in Berchem, en had vroeger allerlei hobby’s zoals turnen, tennis, taekwondo, dansen en tekenacademie – al heb ik niets echt afgemaakt. Saïd: Een typische makak dus (lacht). Ik was een echte ADHD-puber, met een extra kilo suiker, maar ik haalde wel goede cijfers. Ik heb vijf jaar op een ‘witte’ school gezeten – waar ik eerder een buitenbeentje was – en één jaar op een ‘gekleurde’ school. Doordat ik in de twee werelden zat, kan ik verhalen vertellen zonder mensen te kwetsen. Ik heb ook mijn moeilijke periode gehad, zoals de meeste pubers, en ben ook wel eens met de politie in aanraking gekomen. Maar omdat ik weet waar ik vandaan kom, haal ik er ook meer voldoening uit om nu in een film van Adil te mogen meespelen. Heel veel mensen willen dat en ik mag het doen. Dat is graaf. Kijk naar buiten, kijk naar die storm. Ik heb harder moeten trappen dan iemand anders, maar als de wind gaat liggen, ga ik wel harder vooruit.
Nora, jij hebt ook moeten vechten om te doen wat je wil. In een filmpje voor Generatie M heb je een getuigenis afgelegd over de negatieve reacties die jij en je Ghanese vriend Anson krijgen op jullie relatie. Nora: Ik had echt niet verwacht dat het filmpje zo viraal zou gaan. Ik was blij dat we zelf ons verhaal konden doen, zodat niemand achter onze rug hoefde te roddelen. We zijn zeven jaar samen en we trouwen deze zomer. Mijn ouders hebben onze relatie nu ook geaccepteerd. Ze hadden een bepaald ideaalbeeld voor hun dochter en dachten dat het moeilijk zou zijn voor ons om met de cultuurverschillen om te gaan, wat helemaal niet zo is. Saïd: In een Vlaams gezin zouden die reacties er net zo goed kunnen zijn, voor alle duidelijkheid. Uiteindelijk maakt iedereen ruzie over de afwas of andere dagelijkse beslommeringen.
Adil El Arbi en Bilall Fallah zitten veel in Amerika. Dromen jullie nu van Hollywood, Matthias Schoenaerts achterna?
Saïd: Ik wil eerst in België iets betekenen. Laat mij nog maar in twintig, dertig films spelen en een stuk of zeventien theaterstukken, en een paar albums maken. Ik jaag geen roem of internationaal succes na. Ik ben ook niet de nieuwe Matthias Schoenaerts of de nieuwe Matteo Simoni. Ik ben Saïd Boumazoughe, die erkenning zoekt in de maatschappij.
De film heet Patser, en verwijst ongetwijfeld ook naar de patserbakken die de politie op een bepaald moment viseerde omdat er crimineel geld mee gemoeid kon zijn. Van wat voor auto dromen jullie zelf?
Nora: Ik heb niet eens een rijbewijs, maar geef mij maar een Land Rover. Ik ben maar 1,57 meter, ik wil een grote stevige auto omdat ik me dan veiliger voel. Saïd: Mag ik overdrijven? Doe dan maar een Mercedes Maybach, limo. Ik heb ook geen auto trouwens. Mijn vrouw heeft wel een klein autootje om naar haar werk te gaan. Ik ga net zo graag met de tram of de fiets. Of ik zet een brommertje voor de deur. Ik wil gewoon een goed leven. Mijn frigo is mijn dikke bak. Hoe voller die zit, hoe liever ik het heb.