“Een kaakslag van 30.000 euro”

DIANE BROECKHOVEN AUTEUR ANTWERPEN

Mees tal hou ik me ver van politiek, het bespaart een hoop ergernis en energie. Tot vorige week, toen er cijfers werden geplakt op het schaamteloze graaien van sommige politici. De onopgemerkte 30.000 euro op de rekening van Leen Verbist, ex-sp.a-gemeenteraadslid, vormt het absolute dieptepunt in deze bijklussersaffaire. Het verwaarloosbare, want onopvallende bedrag was eigenlijk bestemd voor N-VA-schepen Koen Kennis, als vergoeding voor zijn lidmaatschap bij de raad van bestuur van Telenet. Maar het werd per ongeluk op Verbists rekening gestort, en – oeps, hoe slordig kan een mens zijn – zij had het niet gemerkt. We moeten begrijpen dat er zoveel beweging is op haar rekening, dat een bedrag van 30.000 euro niet meteen in het oog springt. Mevrouw Verbist was zo aangeslagen door de commotie rond het uitlekken van dit akkefietje, dat ze meteen ontslag nam als gemeenteraadslid. Wie echter vooral aangeslagen en verontwaardigd zou moeten zijn, is de doelgroep waar Verbist zich jarenlang voor heeft ingezet. In een vorige leven was ze OCMWvoorzitster en kwam ze ongetwijfeld vaak in aanraking met mensen die in armoede leven of die maandelijks heksentoeren moeten verrichten om de eindjes aan elkaar te knopen. Mensen die kind aan huis zijn bij de voedselbedeling, de kringloopwinkel, de schuldbemiddeling. Mensen die iedere kleine verrichting op hun bankrekening, als ze er al één hebben, nauwgezet volgen. Voor deze mensen is dit verhaal niet alleen hallucinant, het is een kaakslag die hen werd toegediend door iemand van wie ze het niet verwachtten. Dat soort kaakslagen doet veel meer pijn dan degene die je ziet aankomen.