Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Maar goed dat Ives bondscoach is, ik ben veel te kordaat”
Het is een beetje triest, maar ze heeft niet eens een Nederlandstalige Wikipediapagina. Tamara Cassimon (41) is nochtans de vrouwenvoetbalvariant van de cumulerende politica: assistentbondscoach van de Red Flames, bondscoach van de U17, coördinator van de Leuvense Women’s Football Academy en nationale jeugdcoördinator. “Vergeet administratief bediende van de KBVB niet.” De toekomst sturen kost opoffering.
Fijn detail. Toen in 2011 al geweten was
b dat Ives Serneels en Tamara Cassimon T1 en T2 van de Red Flames zouden worden, stonden beide coaches met respectievelijk Lierse en Sinaai Girls tegenover elkaar in de bekerfinale. Sinaai won, dankzij een doelpunt in de 92e minuut. Toen Cassimon haar overwinningsmedaille mocht halen bij Marc Lesenfants – lid van het Uitvoerend Comité van de voetbalbond – fluisterde die haar toe dat ze beter haar als bondscoach hadden aangesteld. “Dat was een ludieke opmerking van Marc, maar ik kreeg inderdaad van veel mensen de vraag waarom ik geen T1 was geworden. Ik, die al járen ervaring had in het vrouwenvoetbal en van alles op de hoogte was”, vertelt Cassimon, na knieproblemen al op haar 23e begonnen met coachen. “Wel, ik kaatste de bal gewoon terug. Als jij de KBVB zou zijn: nam je dan iemand aan met de naam Tamara Cassimon of met de naam Ives Serneels? Voilà. De bond wou bovendien absoluut voor een man gaan. Kijk, op dat moment had ik twee keuzes: in mijn bed krui- pen en bleiten omdat ik het niet geworden was, ofwel er helemaal voor gaan. Het is optie twee geworden. En achteraf ben ik er zeker van dat we met de Red Flames nu niet zo ver gestaan zouden hebben als Ives en ik de rollen zouden hebben omgedraaid. Ives is een diplomaat, ik ben kordater. Ik zou met te veel mensen in de clinch liggen.” (lacht)
FIFA ondersteunt
Cassimon loodste Serneels de eerste maanden doorheen de wereld van het vrouwenvoetbal, leerde hem alle speelsters kennen. En zijzelf, als trainer drievoudig bekerwinnaar met Sinaai, kon zich bezighouden met het opsporen en begeleiden van nieuw talent. Cassimon nam de leiding van de nationale U17 voor haar rekening en werd als nationale jeugdcoördinator verantwoordelijk voor de provinciale en nationale detecties, noem het de speurtochtdagen naar de Red Flames van morgen. “Vroeger hadden we één nationale detectiedag en selecteerden we 40 talentvolle speelsters. Nu moeten we alles spreiden over twee dagen en zitten we al aan 60 speelsters. Onze talentenpoel groeit. In een paar jaar tijd zijn we van 21.000 naar iets meer dan 30.000 voetballende meisjes gegaan. Meisjes worden nu geapprecieerd door voetbalclubs, ze kunnen je subsidies opleveren. Toen ik twaalf jaar oud was, mocht ik bij de jongens alleen in doel staan of zelfs gewoon niet meedoen.” Al is het vooral het succes van de Red Flames dat de jonge meisjes heeft wakkergeschud. Kwalificatie voor het EK, Cassimon noemt het het “Clijsters/Henin-moment” van het Belgische vrouwenvoetbal.
De beste meisjes uit de talentenpoel stromen door in een professionele structuur. Sinds 2013-2014 kunnen de Belgische toptalenten tussen 14 en 18 jaar immers terecht in de Leuvense Women’s Football Academy, waar ze naast hun topsportstudies op maandag en dinsdag nog een paar uur extra individuele voetbaltraining krijgen. Cassimon coördineert de Academy en is er ook coach. “Ik heb bij de U17 meisjes die wekelijks 4,5 uur trainen bij hun club, anderen die 12 uur trainen via het normale topsporttraject en nog anderen die via de Academy aan liefst 20,5 trainingsuren komen. Je kunt wel zien dat het een verschil maakt. Jonge meisjes kunnen in Leuven wennen aan de prestatiedruk van het voetbalbestaan, ze leren zelfstandig worden op internaat, ze worden fysiek volledig gescreend en opgevolgd door de Bakala Academy en ze hebben een eigen keeperstrainer, revalidatietrainer, kinesist en mental coach ter beschikking. Tijdens trainingssessies zijn we soms zelfs met één trainer voor drie speelsters. Dan kun je echt iemand individueel beter maken.”
De Academy telt momenteel negentien leden, vier van hen zitten in hun laatste jaar. Het hele project wordt mee ondersteund door de KBVB, al is het wel de FIFA die het grootste deel van de financiering voor zijn rekening neemt. “De Academy is eigenlijk een vierjarig pilootproject van de FIFA ter ondersteuning van het vrouwenvoetbal”, verklaart Cassimon. “Na dit schooljaar loopt het dus af, maar ik denk niet dat we veel moeite zullen hebben om de KBVB te overtuigen ermee door te gaan. We halen gewoon resultaten. Vroeger mikten we op twee of drie speelsters die konden doorstromen van de U17 naar de U19, dankzij de Academy zitten we aan zeven of acht. En met het oog op de Red Flames durf ik te zeggen dat wie de Academy doorloopt, negen kansen op tien heeft om het te schoppen tot de nationale vrouwenploeg.”
364 activiteiten per jaar
Cassimon neemt er tussendoor haar kalender bij. Een Excel-document vol kleurtjes en weinig paarse vakjes, de momenten die ze mag skippen. “In 2011 had ik 63 activiteiten rond vrouwenvoetbal, in 2013 waren dat er 183 en nu zijn het er 364. Activiteiten waarbij ik in theorie altijd aanwezig zou moeten zijn. Naast de Academy valt als nationale jeugdcoördinator van het vrouwenvoetbal ook alles wat U17 of jonger is onder mijn verantwoordelijkheid. En dan zijn er natuurlijk nog de momenten waar ik met Ives hotels of vluchten boek zodat onze Flames aan de slag kunnen.”
Cassimon doet het allemaal voor één volwaardig loon, aangevuld met een bescheiden extra vergoeding als assistent-coach van de nationale ploeg. “Ik ben enorm fier dat we het EK bereikt hebben en nu al vruchten kunnen plukken van ons succes. Ik heb ergens wel nog de drang om hoofdcoach te worden, maar op dit moment voel ik mij nog goed in mijn rol bij de Flames. Al blijft mijn grootste liefde de jeugd, daar ligt volgens mij mijn echte toekomst.” En die van het Belgische vrouwenvoetbal.