Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De keuze van mijn hart”
Verdediger keert terug naar Congo voor overleden moeder
Alles aan Anthony Vanden Borre is uniek. Of abnormaal. Of een beetje gek. Geen twee maanden nadat hij zogezegd was gestopt met voetballen maakte hij gisteren zijn transfer naar de Afrikaanse topclub TP Mazembe bekend. In een Vietnamees restaurant nog wel. En het contract is nog niet eens getekend. En hoe lang het loopt, zit alleen in zijn hoofd. De ‘Retour au Congo’ van Anthony Vanden Borre in vier etappes.
Montpellier
Bij de Zuid-Franse club die Vanden Borre - in onmin met Anderlecht na een vernietigend interview - huurde, bleef de rechtsback na negen matchen aan de kant. Geblesseerd. Eind december verdwijnt hij plots helemaal. Op 10 januari wordt bekendgemaakt dat hij zijn contract wil ontbinden. Vanden Borre stopt met voetballen, wordt gezegd en geschreven. Een burn-out. “Neen, ik wilde nooit stoppen, daarvoor voetbal ik veel te graag”, vertelt hij nu. “Ik was gewoon mentaal óp. Maar ik was nooit ziek van het spelletje.”
Neerpede
Anderlecht-manager Herman Van Holsbeeck heeft half januari de documenten om het contract van Vanden Borre te ontbinden bij, maar wil niet meteen mee. “Dit is te emotioneel. Denk rustig na. Weg van iedereen.” In de volgende dagen tipt Gauthier Renders, een jeugdafgevaardigde die Vanden Borre al van kindsbeen kent, Jean-François Lenvain van de sociale cel van de club. “Zou het nu geen tijd worden voor TP Mazembe?” Beiden weten dat TPM uit Lubumbashi, een uurtje rijden van zijn geboortestad Likasi, nog steeds diep in zijn hart zit. Dat hij thuis vaak rondloopt in een shirt van Mazembe, dat op zijn scheenbeschermers de Congolese vlag staat. Lenvain belt Peter Smeets, zijn raadgever. En die begrijpt: “De cirkel is rond.” Hij had trouwens geen enkele vraag van een andere club of makelaar gekregen. “Iedereen dacht dat Anthony was gestopt.” Na twee ontmoetingen met voorzitter Moïse Katumbi Chapwe was de zaak beklonken. In België waren slechts Vanden Borre, Smeets en Van Holsbeeck op de hoogte. Maar zijn droom was gerealiseerd. “Dit is een keuze van het hart, een eerbetoon ook aan mijn overleden moeder. Voor mij, mijn familie en al mijn vrienden in Brussel is dit iets heel moois.”
En het heeft niets met geld te maken. Vanden Borre, van wie eerder werd berekend dat hij over een eigen vermogen van 3,6 miljoen euro beschikt: “Ik heb een beetje verdiend, het hart is belangrijker dan de portefeuille.” Op Neerpede wordt zijn contract ontbonden, Mazembe wil zo snel mogelijk het heuglijk nieuws bekendmaken.
Woluwe
“Met fierheid kondig ik uit naam van onze president aan dat de Belgische speler Anthony Vanden Borre, geboren in Congo...”, Mazembe-bestuurder Cico Nkongolo kraakt van trots. Er is op hun persconferentie in het zaaltje boven het Vietnamees restaurant Nénuphar wel heel veel pers. Zelfs het Afrikaanse Good Life TV geeft present. “Wij brengen alleen goed nieuws over Afrikanen in Europa”, aldus journaliste Ika. Vanden Borre is een half uur te vroeg. “Het mooiste bewijs dat hij dit heel serieus meent”, grijnst Smeets. Hij kijkt ook dolblij. Maar bovenal trots, zoals hij bijna het Mazembe-shirt dat voor hem hangt streelt. “Dit is een groot moment. De keuze van mijn hart.” Hij zal het nog wel twintig keren herhalen. En tussendoor vaak grappend als vanouds op alle vragen antwoorden. Ja, hij hoopt ook op een terugkeer naar de nationale ploeg. Maar eerst kampioen worden met Mazembe. “Ik ga daar niet om te slapen.” En, verrassend: hij is er nog niet geweest, er is zelfs nog geen contract. “Een handdruk is me meer waard dan een papier. Ik ben er zeker van dat alles goed wordt afgehandeld. De duur ervan, meerdere jaren, zit in mijn hoofd, dat is voldoende.” Of er nu alweer een nieuwe Vanden Borre is opgestaan? “Bwah neen. Ik ben nog steeds dezelfde, ik had alleen een paar weken rust nodig. En ik heb van niets spijt.”
Lubumbashi
De Retour au Congo is voor maandag, een vriend zal hem vergezellen. Van een vriendin is er (weer) even geen sprake. Of hij er volgende zaterdag al speelt, of op welke plaats, weet hij nog niet. “Maar ik ben blijven trainen.” Het rugnummer dat hij koos, 68, is het huisnummer van het appartement in Anderlecht dat hij met zijn Brusselse vrienden betrok toen hij zijn carrière startte. Onder hen trouwens ook Vincent Kompany, altijd zijn
brother gebleven. “Vince feliciteerde mij al.” Anderlecht zal naast Mazembe (en ook een beetje Marseille) zijn geliefde club blijven. “Ooit stap ik misschien nog wel in hun jeugdproject.” Maar hij zegt ook: “Dit is terug thuiskomen.”