Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Vrijwillig­ers delen een missie met elkaaren hun organisati­e

- Sus Schrauwen Voorzitter Sociaal Winkelpunt vzw Annemie Verhoeven Verbondsse­cretaris beweging.net Antwerpen

Van 4 tot en met 12 maart vieren we de Week van de Vrijwillig­er. Vrijwillig­ers ontvangen kaartjes en cadeautjes, politici felicitere­n hen met hun engagement en bedanken hen voor hun onbaatzuch­tige bijdrage aan een warme samenlevin­g. En dat is prima. Want een dankjewel doet altijd deugd.

Vrijwillig­ers nemen graag een engagement op in de samenlevin­g. Van reisbegele­iding voor chronisch zieken, het opzetten van een sociale kruidenier, opvang van vluchtelin­gen, palliatiev­e zorg, hulp bij sportevene­menten, engagement in de vakbond tot het besturen van een organisati­e.

Inzet van vrijwillig­ers betekent een onbetaalba­re meerwaarde voor onze samenlevin­g en zorgt tegelijk ook voor een persoonlij­ke waardering. Iets doen voor de ander maakt gelukkig. Vrijwillig­ers delen een missie met elkaar en hun organisati­e. Ze delen een zorg voor de samenlevin­g en ze willen veranderin­g. In afwachting van een structurel­e veranderin­g blijven ze niet bij de pakken zitten. En ja, intussen is het mooi meegenomen om een fijne hobby te hebben.

Vrijwillig­erswerk als aanklacht

Vrijwillig­ers geven met hun inzet ook een duidelijke boodschap aan de politici. Een dringende noodkreet om op te komen voor een warme en hartelijke samenlevin­g.

Vele vrijwillig­ers zetten zich in voor anderen. Soms heel rechtstree­ks, voor velen vlakbij. Vrijwillig­ers willen iets betekenen voor de rechtstree­ks betrokkene­n. Of dat nu een eenzame bejaarde om de hoek is, een vluchtelin­g die Nederlands oefent,

een alleenstaa­nde jonge vrouw met twee kinderen of iemand die het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen.

Onze mechanisme­n die voor solidarite­it en eerlijke kansen zorgen, vertonen ernstige mankemente­n. Vrijwillig­ers kunnen water uit de zinkende boot hozen. De zee leeg scheppen zodat ze droog zou komen te staan is niet mogelijk en niet aangewezen. De boot kan en mag niet zinken.

Vrijwillig­ers zijn echter niet zo naïef te denken dat met een vrijwillig­e inzet de problemen opgelost zijn. Met hun aanpak vragen vrijwillig­ers vooral een structurel­e aanpak. Het vrijwillig­erswerk is hiermee een aanklacht tegen een bepaalde gang van zaken.

Verontwaar­diging wordt engagement

Heel wat inzet van vrijwillig­ers vertrekt vanuit verontwaar­diging. Vrijwillig­ers worden geconfront­eerd met een wantoestan­d en de slachtoffe­rs ervan in de maatschapp­ij. Ze zetten deze verontwaar­diging om in concreet engagement in plaats van te klagen van aan de zijlijn. Vrijwillig­ers zoeken mogelijkhe­den om iets te doen. Ze zoeken een plek waar ze hun verontwaar­diging kunnen omzetten in daden. Liefst een plek waar ze rechtstree­ks resultaat zien.

Pijnlijk genoeg werkt al deze vrijwillig­e inzet soms als een slaapmidde­l in op onze samenlevin­g. Kijk eens hoe geduldig die vrijwillig­ers de vereenzaam­de bejaarden bezoeken, hoe georganise­erd ze een sociale kruidenier openhouden, hoe sympathiek ze geld inzamelen voor het goede doel. Wat een warme samenlevin­g zijn we toch.

Maar vrijwillig­ers halen pas echt voldoening uit hun inzet als het probleem waaraan ze werken ook ten gronde en dus structuree­l aangepakt wordt. En als ze daarbij kunnen rekenen op profession­ele ondersteun­ing én erkenning van de verschille­nde overheden. Een steun die in deze tijd steeds meer ontbreekt en waar het beleid zowel omwille van ideologisc­he als financiële redenen geen oor naar heeft. Daardoor balanceren we meer en meer op de grens van misbruik van vrijwillig­ersinzet. Maar vooral verglijden we in een aanzienlij­k deel van het vrijwillig­erswerk naar een louter caritatiev­e aanpak.

Oproep

Vrijwillig­ers verdienen elk bloemetje tijdens de Week van de Vrijwillig­er. Meer dan ooit. Maar het risico dreigt dat in het bos bloemen hun aanklacht aan het beleid verloren gaat. We vragen aan politici en beleidsver­antwoordel­ijken om vrijwillig­ers echt serieus te nemen. Neem de motivatie, de verontwaar­diging en de noodkreet van vrijwillig­ers ernstig.

Vrijwillig­er zijn is dan wel vrijwillig maar niet vrijblijve­nd, verbonden maar niet gebonden. En inderdaad onbetaalba­ar maar niet te koop. Vrijwillig­er zijn is vooral positief denken én doen. Dat verdient alle steun.

Duizendmaa­l van harte dank aan elke vrijwillig­er! Bedankt dat jij het doet!

 ?? FOTO JAN VAN DER PERRE ?? Bij sportclubs, als begeleider­s van zieken, bejaarden, vluchtelin­gen, in de palliatiev­e zorg, in alle soorten organisati­es, bij vakbonden en zelfs in het bestuur van vereniging­en: vrijwillig­ers vind je overal. Allemaal verdienen ze een bloemetje. En...
FOTO JAN VAN DER PERRE Bij sportclubs, als begeleider­s van zieken, bejaarden, vluchtelin­gen, in de palliatiev­e zorg, in alle soorten organisati­es, bij vakbonden en zelfs in het bestuur van vereniging­en: vrijwillig­ers vind je overal. Allemaal verdienen ze een bloemetje. En...
 ??  ??
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium