“Waarom geen statuut voor vrijetijdswerkers in álle sectoren?”

PATRICK DE GROOTE COORDINATOR ZOMER VAN ANTWERPEN

Vlaams minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) heeft een apart statuut uitgewerkt voor trainers, coaches en scheidsrechters die naast hun gewone job actief zijn in een sportclub. Met dat nieuwe statuut kunnen de vrijetijdswerkers in sportclubs hun hobby op een administratief laagdrempelige en fiscaal voordelige manier uitoefenen. Ze mogen maximaal 15 euro per uur verdienen en 500 uur per jaar werken. Een fantastisch idee, maar waarom zouden we dit statuut alleen tot de sport beperken? Andere sectoren worden met dezelfde situatie geconfronteerd. De culturele sector, met zijn vele programma’s en festivals, en de sociale sector, met zijn rust- en verzorgingstehuizen, jeugdverenigingen en educatieve projecten, steunen voluit op de vrijwillige inzet van heel veel mensen. ‘ Vrijwillig’ omdat die instellingen niet over de nodige middelen beschikken om de gepresteerde uren te vergoeden. Het zou dus niet onzinnig zijn om voor deze vele uren goesting, energie en knowhow een gelijkaardig belastingvriendelijk statuut uit te werken. Niet dat vrijwilligerswerk niet broodnodig, bijzonder en zinvol is, maar soms werken deze mensen zo vaak en veel dat een ander statuut nodig is. Dus waarom zouden we hierin gesegmenteerd denken? Alle sectoren verdienen dat die grijze zone verdwijnt. Laat ons daarom naast het statuut van de betaalde werknemers en dat van de vrijwilligers met een vrijwilligers- of onkostenvergoeding overgaan tot het introduceren van een ‘ algemeen derde statuut’.