Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ja, ik kan de Tour winnen. Zelfs tegen Froome”
Graatmagere WorldTourleider Richie Porte op zoek naar derde eindzege
Wat krijg je als je duizend trainingskilometers per week afmaalt? Een renner zo mager dat het naar anorexia neigt: amper 60 kilo voor 1m70. “Vind je? Ik sta nog twee kilo boven mijn competitiegewicht.” Getekend: Richie Porte, de man die niks aan het toeval overlaat op weg naar zijn grote droom, eindwinst in de Tour. “Ja, ik kan winnen, zelfs van mijn ‘mate’ Froome.” Zijn eerste grote test is ParijsNice, waar hij voor de derde keer kan triomferen.
De carrière van Richie Porte (32) leest als dat van een jongetje met de vaste wil om op een dag de grootste te zijn. Zijn eerzucht en zijn overtuiging dat hij de Tour kan winnen, blijven hem vooruit branden. Trede per trede neemt hij de ladder naar de top. Het is alsof zijn sportcarrière een constant gevecht is met alles en iedereen. Eerst was hij een goede jeugdzwemmer, maar toen bleek dat hij maar 1m70 zou worden, veranderde hij van sport. Dan maar triatlon, uiteindelijk wielrennen.
Het is alsof hij zijn hele leven al met pech moet afrekenen. Hij werd geboren op Tasmanië godbetert. Een grote lap natuur die in de loop der eeuwen 240 kilometer van het Australische vasteland afdreef. Tasmanië is de kleinste deelstaat van Australië, maar is toch twee keer zo groot als België. Down Under heeft het dezelfde status als de Westhoek bij ons. Een Tasmaan is voor een Australiër hetzelfde als een jongen van Bachten de Kupe in Vlaanderen. De weg naar de top was lang en eenzaam, maar zondag in Bois d'Arcy start Porte wel als leider van de UCIWorld Tour in de Koers naar de zon, die hij ook al in 2013 en 2015 won. Porte, een man van de oneven jaren, gaat voor de triple. “Dan kom ik in het rijtje van Eddy Merckx, Joop Zoetemelk en Laurent Jalabert. Dat is al iets. Parijs - Nice is my home race in Europe. Tijdens het seizoen woon ik in Monaco. Ik rijd naar huis.”
Luxeknecht van Froome
Porte, dat was de man die na een zevende plaats en de jongerentrui in de Giro van 2010 een riante toekomst in de grote ronden werd voorspeld. Maar op een vierde plaats vorig jaar in de Tour na schitterde hij nooit in de grote rondes. Daar waren redenen voor. “In 2012 trok ik naar Sky waar ik met Wiggins als kopman de Tour won.” Daarna vormde de Tasmanian Tiger (zoals hij bij hem thuis wordt genoemd naar analogie met de vraatzuchtige buidelwolf, red.) tandem met Froome en lag hij voor vijftig procent aan de basis van Froomes eindzeges in de Tours van 2013 en 2015. “Bij Sky was dat mijn hoofdjob. De Giro van 2015 was de enige grote ronde waarin ik als kopman werd uitgespeeld. Het werd een disaster.” Hij was daar ook proefkonijn voor Froome door in een luxueuze mobilhome te slapen in plaats van in een hotelbed, iets wat na de Giro bij UCIreglement werd verboden. De laatste week verdween hij langs de achterdeur. Geblutst, gebuild en met twee minuten straftijd aan de broek omdat hij na een lekke band een wiel van zijn landgenoot Simon Clarke (OricaGreenEdge) had gekregen. Ook iets wat bij UCI-reglement niet toegelaten is.
Eeuwige vechtjas
Malheur, Porte weet er alles van. Zie de Tour van vorig jaar, waar hij in volle klim van de Mont Ventoux op een motor knalde en in zijn val zowel Froome als Mollema meesleurde. Of in Rio, waar hij in de olympische wegrit – net als Vincenzo Nibali – in de afzink naar Copacabana de schouder brak. Hij vloog pal op een boom. “Einde seizoen meteen. Ik onderging in september ook nog een neusoperatie om beter te kunnen ademen.” Ondertussen won Porte wel een ander gevecht, dat binnen de ploeg. Tejay van Garderen – net iets te soft bevonden – is voortaan de B-kopman. Porte is de onvoorwaardelijke leider voor de Tour. Hij dankte voor het vertrouwen en won voor het eerst in negen jaar eindelijk de Tour Down Under met een megavoorsprong. Er stond geen maat op. Ook al diende hij zich aan als een sporter die op het randje van anorexia stond. Zestig kilogram voor 1m70. “Vind je dat? In 2015 was ik zelfs één kilogram lichter. Sinds september trainde ik als een gek en vloog bij mij thuis in Launceston elke helling op. Gemiddeld duizend kilometer per week. Na de Tour Down Under trok ik opnieuw naar Tasmanië, maar ik deed het wat rustiger aan en volgde minder streng het sportdieet. Ik zit nog twee kilogram boven mijn ideale Tourgewicht van 58 kg. Maar first things first. Dat is de jacht op een derde Parijs-Nice. Dit keer is er geen klimtijdrit op de Col d'Eze, maar ik hoop mijn ding te doen in de tijdrit van woens- dag naar de Mont Brouilly. Zo'n derde eindzege zou de perfecte boost betekenen naar de Tour toe. Dan volgen de Ronde van Catalonië, Romandië en de Dauphiné. Tegen dan weet ik ook hoe my mate Froome ervoor staat.”
Richie Porte “Sinds september train ik als een gek. Duizend kilometer per week bij mij thuis in Tasmanië.”