Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik betaal nog altijd belastingen in België”
Tim Wellens (25) staat vandaag voor de eerste keer aan de start van de Strade Bianche, de Italiaanse wonderkoers over grindwegen doorheen Toscaanse velden. Met de ambitie om zijn vierde zege van het nog prille seizoen op te tekenen, benadrukt hij. Reden genoeg dus om de kopman van LottoSoudal eens op te zoeken in Monaco, sinds juni zijn nieuwe uitvalsbasis. “En daar waren mijn ouders volledig tegen.”
Hoogst opmerkelijk, de ontvangst die Tim Wellens afgelopen week voor ons in petto had in het mondaine Monaco. Geen afstandelijk verhaal op een neutraal terras. Geen noodzakelijk kwaad, dat praten met journalisten. Wel een hartelijke babbel, bij hem thuis, inclusief rondleiding in het knusse appartement met zicht op ’s werelds beau monde, niet zo gek ver van casino en jachthaven. De gastheer offreert zelfgebakken appeltaart en gidst ons voor de foto doorheen Monaco, in het gezelschap van Georgiette, een zes maanden oude Franse buldog. “Georgiette heeft hier meer bekijks dan ikzelf”, grinnikt Wellens. “Dat is de harde realiteit van leven in Monaco.”
Zijn Monaco, zo vertelt hij. Sinds juni van vorig jaar heeft hij er met vriendin Sophie zijn thuis gevonden. En ze houden er van, ook van de zomerse drukte en al wat die met zich meebrengt. Van een cinemaatje meepikken in het Théâtre Princesse Grace aan de Avenue d’Ostende. Van het anoniem flaneren langs onbetaalbaar grote jachten. Monaco, zegt Wellens, is trainen, rusten, eten, slapen én genieten van de schoonheid van het Mediterraanse leven. En toch heeft hij lang getwijfeld. “Mijn ouders waren volledig tegen”, begint Wellens zijn verhaal. “Zij zijn al heel hun leven zelfstandigen. Zij vonden het niet kunnen dat ik in een belastingparadijs ging wonen. Monaco, dat is voor hen synoniem van profiteren. Ik was ook bang dat het brede publiek het zo zou zien, dat ik hier ben komen wonen voor het financiële. Ja, ik ben bang voor wat de mensen van mij denken. Anderzijds: ik rijd voor een Belgisch team en betaal nog altijd bedrijfsvoorheffing in België. Het zou anders zijn mocht ik voor Quick.Step rijden, dat een Luxemburgse licentie heeft. Dan zou ik helemaal niets betalen.”
Niet gek, niet naïef
Ook coach Paul Van den Bosch werd in de keuze betrokken. “Hij had het over de voor- en nadelen. En de pro’s zijn overduidelijk. Ik moet maar drie kilometer rijden en ben uit de drukte. Dan kan ik trainen zoals ik wil. Vlakke wegen langs de kust, lange cols in het binnenland, dat is iets wat ik in België niet vind. En het is hier in de winter altijd beter weer dan in België. Voor een renner als ik is Monaco de ideale uitvalsbasis. En ik ben niet de enige die er zo over denkt. 41 profrenners wonen intussen in Monaco. Natuurlijk vind je enkele kilometers verder, in Frankrijk of Italië, gelijkaardige omstandigheden. Maar zou het niet gek en naïef zijn om daar te gaan wonen en geen gebruik te maken van wat Monaco te bieden heeft? Mijn imago was de enige reden om niet naar hier te komen, maar nu ben ik heel blij dat ik de keuze voor Monaco heb gemaakt.”
Rendement
En de verhuis rendeert. Wellens heeft nog niet één wedstrijd van belang gereden, maar heeft wel al drie overwinningen op zak. “Ik ben blij met die overwinningen, maar relativeer ze ook”, klinkt het. “Als ik straks het seizoen beëindig met deze drie zeges, dan is mijn campagne mislukt. Ik hecht veel meer waarde aan mijn wattages. Die zevende plaats in de tijdrit van de Ruta vind ik trouwens minstens even belangrijk als mijn zeges, want een tijdrit liegt nooit. Ik voel dat ik alweer een jaartje ouder en sterker ben geworden.”
Zijn eerste grote afspraak staat vanmiddag gepland. Wellens reed nooit eerder de Strade Bianche, maar kon niet langer aan de lokroep weerstaan. “Ik heb al zoveel goede dingen van deze wedstrijd gehoord”, vertelt de Limburger. “En iedereen zegt dat het een wedstrijd is die me ligt. Misschien is het wel de mountainbiker in mezelf die opnieuw tot leven komt, want makkelijk is het niet, dat rijden over
Tim Wellens “Mijn imago was de enige reden om niet naar hier te komen, maar nu ben ik heel blij dat ik de keuze voor Monaco heb gemaakt.”
grindwegen. Het is alleen jammer dat ik er Parijs - Nice voor moet laten schieten.” Wellens start, uiteraard, met ambitie. “Het is mijn eerste World-Tourwedstrijd van het seizoen. Ik beschouw de Strade dan ook als mijn eerste grote afspraak en wil dus presteren. Het is voor mij ook het begin van een belangrijk blok wedstrijden met daarna, ook al voor de eerste keer, de Tirreno - Adriatico en tot slot Milaan - Sanremo. Die wedstrijd reed ik twee jaar geleden al en toen werd ik vijftiende. Ik verwacht dit jaar heel veel van Sanremo, om de simpele reden dat ik het parcours nu veel beter ken. Aanvankelijk ging ik niet veel trainen richting Italië vanwege de drukte. Maar ik heb intussen van Philippe Gilbert geleerd dat je, eens Ventimiglia voorbij, heel goed kunt trainen. En dus kan ik ondertussen de Cipressa en de Poggio met mijn ogen dicht op- én afrijden. Ik weet welke bochten je kan nemen zonder te remmen. Maar de belangrijkste periode van het voorjaar is ontegensprekelijk die met de Waalse klassiekers. Ik kijk er elk jaar enorm naar uit, maar ik heb er nog nooit een resultaat gereden. Nu Tony Gallopin weer de overstap naar de Vlaamse klassiekers heeft gemaakt, heerst er tactische duidelijkheid. Ik ben straks de enige kopman. Dat zorgt voor druk. Een nadeel? Ja, maar het hoort erbij.”
Stig
Geen thema blijft onbesproken bij Tim Wellens, ook Stig Broeckx niet. De melding dat zijn generatiegenoot beetje bij beetje aan de beterhand is, doet hem deugd. “Tegelijk probeer ik zo weinig mogelijk aan Stig te denken”, verrast hij. “Ik heb hem ook nog niet bezocht sinds zijn val, om de simpele reden dat ik dat niet wil. Ik weet dat dit verkeerd kan overkomen, maar ik heb schrik voor de confrontatie. Marc Sergeant heeft me een paar weken geleden nog een foto getoond van Stig. Ik was geschokt door het beeld dat ik te zien kreeg. Te veel aan Stig denken zou een invloed hebben op mijn rijstijl en op de renner die ik ben.”