Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Allochtone ouders moeten meer engagement tonen”
Hilde Crevits trekt aan de alarmbel over integratie in Vlaanderen
De desastreuze resultaten van de tweede generatie allochtonen in ons land doen alle alarmbellen afgaan bij CD&Vminister Hilde Crevits. “Het is vijf voor twaalf om actie te ondernemen”, zegt ze. De oplossing? “We mogen in onze samenleving gerust wat meer engagement verwachten van allochtone ouders en nieuwkomers”. Ook haar partij moet de problemen vanaf nu forser durven te benoemen.
“Mijn ogen zijn opengegaan toen ik de internationale onderzoeken zag over ons onderwijs”, zegt CD&V-kopstuk en minister Onderwijs Hilde Crevits (CD&V). “Er is een gigantische kloof in resultaten tussen wie thuis Nederlands spreekt en wie Turks of Arabisch spreekt. Ook de afkomst maakt een groot verschil.” Erger nog: volgens de cijfers verbetert die situatie ook niet. “In tegenstelling tot in andere Europese landen, zoals Nederland, scoort onze tweede generatie niet beter dan onze eerste generatie”, benadrukt Crevits.
De minister van Onderwijs vond het naar eigen zeggen “hoog tijd” om de problemen te benoemen. “De regering zet zwaar in op het aanleren van de taal. Maar omgekeerd mogen we wel verwachten dat er een bereidheid is tot volle- dige integratie. En als ik de schoolse resultaten zie, dan schort daar nog een en ander aan.”
Meer inspanningen
Crevits wijst daarbij de allochtone ouders op hun verantwoordelijkheid. “Als de ouders zich niet kunnen uitdrukken in het Nederlands en ze tonen ook geen bereidheid om het Nederlands te leren, dan heeft dat ook slechte effecten op de kinderen. Een leraar uit Maasmechelen vertelde mij dat hij perfect geïntegreerde en Vlaams sprekende 18-jarige meisjes uit zijn school zag vertrekken. Een paar jaar later komen ze terug met hun kindjes en spreken die geen woord Nederlands. Sorry, maar dat kan echt niet.”
Volgens Crevits mogen scholen veel explicieter een actief engagement vragen van die ouders. “We benadrukken dat engagement nog te weinig. We mogen de verwachtingen gerust wat scherper stellen. Scholen mogen zeggen dat ze een actieve participatie verwachten, zoals aanwezig zijn op oudercontacten, de communicatie van de school opvolgen, maar ook deelnemen aan de ouderraad of helpen bij een ouderavond. Het zijn de kleine dingen die voor een betere integratie kunnen zorgen.”
Groter risico op armoede
Crevits benadrukt dat ze niet iedereen over dezelfde kam wil scheren en dat er nu al veel ouders van goede wil zijn, “maar ik zie de realiteit in de scholen en de nood aan engagement”. De minister haalt er opnieuw de cijfers bij. Het aantal kinderen in het basisonderwijs die thuis geen Nederlands spreken, bedraagt in de Gentse scholen 30%. In Antwer- pen is dat 42%. “Dat is enorm. Als zij de taal niet voldoende kennen, is het risico zoveel groter dat ze hun diploma niet halen en dat ze geen werk vinden. Zo schep je grotere risico’s op armoede.”
Crevits wil de discussie ook verder trekken dan het onderwijs. “Ik focus mij daar nu op omdat onderwijs het verschil kan maken, maar voor mij gaat het verder dan dat. Het gaat over het engagement dat we vragen, zoals ook collega Homans doet in de huursector. Daar wordt de taalbereidheid om een sociale woning te krijgen omgezet in een taalvereiste. Ik sta daar volledig achter. Ook om deel uit te maken van een sportclub of ons culturele netwerk, een belangrijke vorm van integratie, is het belangrijk om onze taal voldoende te beheersen.”
In het algemeen mag de lat voor nieuwkomers stevig omhoog, volgens Crevits. “Vlamingen staan echt wel open voor anderen en tolereren veel. Kijk maar naar de lange wachtlijsten om onze vluchtelingen te helpen in de asielcentra. Maar omgekeerd mogen we ook de bereidheid verwachten om actief deel uit te maken van onze samenleving. En er zijn natuurlijk ook grenzen. Je kunt bijvoorbeeld niet tegen de evolutieleer ingaan. Hetzelfde verhaal bij het gemengd zwemmen in het onderwijs en de gelijkheid man-vrouw. Daar kunnen we echt niet op toegeven.”
Stijlbreuk
Het pleidooi van Crevits is ontegensprekelijk een stijlbreuk in het “zachtere” discours van CD&V. “Het is mijn taak als minister om de problemen te benoemen”, benadrukt ze. “Als we daar niet streng genoeg in zijn, zullen de cijfers niet verbeteren. Ik ben opgegroeid met Vlaamse wortels en ik ben trots op mijn roots. We moeten onze Vlaamse identiteit en onze normen en waarden durven te benoemen. Dat mis ik soms een beetje.”
CD&V-voorzitter Wouter Beke schreef een paar weken geleden een opiniestuk over het belang van identiteit. “Ik was daar heel blij mee en ik vind dat we daar nog veel forser op moeten doorgaan.”