Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Niemand kan mij verhinderen kandidaat te zijn”
Fillon geeft fouten toe, maar stapt (nog) niet op
Voor een mensenmassa – 200.000 volgens de organisatoren, 40.000 tot 50.000 volgens de politie – en een zee aan tricolore vlaggen heeft François Fillon gisteren een vuist gemaakt naar al wie zijn kop wil. “Ik moet luisteren naar deze immense massa die me voortstuwt”, zei hij.
Is Fillon morgen nog de Franse presidentskandidaat voor de rechts-conservatieve Les Républicains, of delft hij alsnog het onderspit op het politiek comité van zijn partij, dat vanavond samenkomt? Als het van de 63-jarige Fillon – hij was zaterdag jarig – afhangt, het eerste. Dat heeft hij gisteravond met zoveel woorden gezegd in de tv-studio’s van France 2.
“Niemand kan mij verplichten om mijn kandidatuur in te trekken. Dat betekent niet dat ik niet wil praten, dat ik niet wil luisteren, dat ik niet in staat ben tot dialoog”, klonk het strijdlustig, maar “het volk, en al zeker zij die voor mij gestemd hebben in de voorverkiezing, staat pal achter mij”. Een duidelijke verwijzing naar de (tien)duizenden aanwezigen op de Place du Trocadero, in hartje Parijs, met de Eiffeltoren als decor.
“Ik heb fouten gemaakt”
Onder de gutsende regen erkende Fillon ’s namiddags dat hij fouten had gemaakt. “Ik had mijn vrouw niet in dienst mogen nemen als parlementair medewerkster”, gaf hij toe. En “ik heb te lang geaarzeld over hoe ik zou reageren” toen Le Canard Enchaîné de kat de bel aanbond rond de riante wedde voor de mogelijk ‘fictieve job’ van zijn vrouw Penelope.
In de tv-studio’s kwam hij ook nog terug op zijn inmiddels beruchte uithaal naar Justitie, vorige woensdag: “Misschien was mijn reactie wel wat te straf. Maar ze is wel evenredig met het geweld dat mij is aangedaan”, klonk het wat Calimero-achtig. “Ik stel vast dat het lot dat mij is beschoren, een heuse primeur is. Nooit eer- der in de Vijfde Republiek heeft zo’n situatie zich voorgedaan. Als ik twee maanden geleden in verdenking was gesteld, dan was ik geen kandidaat geweest.” Maar, zo benadrukt Fillon, “ik ben onschuldig” en de “gerechtelijke kalender die men mij oplegt, is een heuse democratische hold-up”. Fillon wordt immers bij de onderzoeksrechter verwacht twee dagen voor de kandidaturen definitief worden.
Et maintenant?
Vraag is: hoe moet het nu verder? Fillon is duidelijk niet van plan om zijn kandidatuur in te trekken, zijn partij is als de dood dat hij Les Républicains in de vernieling rijdt. Enkele weken na de presidentsverkiezingen kiezen de Fransen namelijk hun volksvertegenwoordigers, en daarbij staat veel op het spel. Niet verwonderlijk dus dat het hele weekend lang mandatarissen en partijleden hun vertrouwen opzegden in Fillon (de teller van de linkse krant Libé
ration staat intussen al boven de 300). Zelfs Sarkozy en Juppé – Fillons grootste tegenkandidaten bij de voorverkiezingen en niet bepaald goede vrienden van elkaar – hielden zaterdagavond topoverleg.
Of dat iets heeft opgeleverd en, zo ja, wat, komen we misschien deze ochtend al te weten. Want nauwelijks enkele minuten na het druk bekeken journaal op France 2 tweette Alain Juppé – wiens naam de voorbije dagen almaar vaker opdook als mogelijke vervanger van Fillon – dat hij maandag om 10.30u de pers te woord staat in zijn thuisstad Bordeaux. Dus ruim vóór het politiek comité van de partij samenkomt. Om maar te zeggen dat de chaos binnen de partij van Fillon nu compleet is.