Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Verloren, en toch stralend gelukkig
IJzersterke Philippe Gilbert speelt meesterknecht voor Franse chouchou Julian Alaphilippe
Verliezen én toch gelukkig zijn. Bij Quick.Step Floors is dat normaal not done, maar na de coup de force in Bois d’Arcy gisteren druppelden ze één voor één met een stralend gezicht binnen. De nieuwe Franse chouchou Julian Alaphilippe hield er de witte trui aan over en de Belgische kampioen Philippe Gilbert werd vierde na een waanzinnige waaiertocht. Maar bovenal: de leerling en de meester waren happy.
Zelfs een geboren winnaar als Patrick Lefevere had er niet de minste moeite mee dat zijn ploeg met zes van de acht renners in een vlucht van dik twintig mensen toch het onderspit moest delven. “Da’s shit, maar vandaag kan ik er tegen. Geen excuses. Als je alles geprobeerd hebt zoals Phil en co, en Julian verliest dan van de beste man van de koers, dan zijn er geen excuses.”
Dat was ook de mening van een verbazend sterke Philippe Gilbert. De Belgische kampioen was niet alleen een van de motoren van de waaier, hij probeerde ook nog vergeefs Marcel Kittel over de net iets te zware laatste helling te hijsen en beschermde ook nog de late vlucht van Julian Alaphilippe.
Grote venten
Daarenboven had Kristoff bijzonder veel moeite om de derde plaats voor zijn neus weg te kapen in de sprint van de achtervolgers.
“Dat is nu eens koersen zoals ik het graag doe. Wat een sacré (verdomde,
red.) etappe was dit. Dit noemen ze dan een typische waaierrit in ParijsNice, al was het al een tijdje geleden dat ze dit hier nog gezien hadden. Het was een koers voor grote venten. Daarbij kwam nog dat we op Sabatini en De la Cruz na allemaal voorin zaten. Dat geeft altijd een geweldige stimulans. Door de geselende wind en de regen was het extreem zwaar. Maar als je zo georganiseerd zo’n coup onderneemt en het lukt nog ook, dan is het eenvoudiger koersen. Ik voelde me ook echt sterk. Ik keek op geen inspanning in de hoop dat we zo veel mogelijk voorsprong konden ne- men in functie van onze twee leiders, Dan Martin en Julian Alaphilippe, die in het weekend onderling wel zullen uitmaken welke kaart we uiteindelijk trekken. Neem nu op die helling in de laatste kilometer. Ik had de benen om mee te gaan met Julian Alaphilippe, maar ik durfde niet. Hij haalde op het juiste moment ontzettend hard uit. Onze kleine kent zijn grenzen niet. Echt niet. Weet je dat hij me onlangs op de kamer heel serieus vroeg of hij met de kleine of grote plaat de slotklim van de Muur van Hoei moest aanvatten in de Waalse Pijl? Ik schaterde het uit. Slechts één op de duizend stelt die vraag, en slechts één op de duizend kan dat ook effectief.”
Volleerde patron
Zo koeltjes de relatie tussen Gilbert en Van Avermaet bij BMC was, zo close zijn Gilbert en Alaphilippe die op stage en nu ook in Parijs - Nice de kamer delen. “Hij stelt me honderduit vragen. Julian is een heel leuke jongen.”
Alaphilippe deed gisteren met het oog op het eindklassement een goede zaak met Porte en Zakarin al op 57”, Contador op 1’14” en Bardet die als een stout jongetje naar huis werd gestuurd. “Ik ben fier op mijn ploegmaats”, zei de amper 24-jarige Fransman als een volleerde patron. “Ik haat de tweede plaatsen, ik heb er al te veel, maar zoals vandaag: dan draai je je om en kijk je recht in het gezicht van een van de sterkste sprinters van de wereld die in topvorm is. Hoe kan je dan ongelukkig zijn?”