Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Antwerpsupporter Dieter komt café binnen: “Voor mij een koffie en een paar tickets voor de wedstrijd alstublieft”
Niemand kijkt echt verbaasd op wanneer Dieter café ’t Veilingske in Roeselare binnenstapt, met een ontegensprekelijk Antwerps accent een koffie bestelt en informeert of iemand “tickets kan regelen” voor de wedstrijd van zaterdag. De vaste klanten beginnen te lachen. “Weer ene”, roept iemand. Dieter ondergaat de geveinsde hoon van de WestVlamingen met de glimlach. “Oké, ik was te laat voor tickets in het bezoekersvak, maar je kunt altijd proberen om op een andere manier in het stadion te geraken.” Tussen de eigen supporters of bij die van Roeselare. Het maakt Dieter niet zo heel veel uit. “Ik zou er heel graag bij zijn zaterdag.” Tickets voor de ‘schermwedstrijd’ op de Bosuil heeft hij al. Maar hij wil the real
thing. “Het is nu donderdag en als het van daag niet lukt, keer ik morgen terug. Het zou toch super zijn dat ik tickets voor mij en mijn vrienden kan versieren?” Maar als het niet lukt, zal Dieter zaterdag niet in Roeselare te zien zijn. Dan liever de Bosuil. “Het is een flinke tocht van Roeselare naar Antwerpen. Ik zie het niet zitten om met te veel pinten op terug te rijden als het alleen maar is om hier wat rond te hangen.” De stamgasten van ’t Veilingske vragen lachend of Dieter “tis e rut ut ut us, en at rint,
trint trin” (er is een ruit uit het huis en als ’t regent, regent het erin) kan zeggen. Een zinnetje dat ervoor zou moeten zorgen dat er zaterdag geen Antwerpsupporters in het vak van de Roeselarefans zitten. Dieter haalt zuchtend zijn schouders op. “Ik zal morgen nog eens proberen.”