“Antwerps voetbal beleeft hoogconjunctuur”

Ik zie de toekomst van het Belgisch voetbal zeer rooskleurig in. Tegenwoordig worden spelers, en dat gebeurt in de nasleep van het succes van de Rode Duivels, verkocht voor bedragen van 10 tot 20 miljoen euro. Bedragen die vroeger het budget uitmaakten van drie eersteklassers samen. Ook het voetbal in mijn geliefde Antwerpen beleeft dezer dagen een hoogconjunctuur. Zowel Antwerp als Beerschot-Wilrijk steken met kop en schouder uit boven de rest. Antwerp maakt zondag al kans om naar eerste klasse te promoveren. Als het misloopt, zal dat weer een enorme teleurstelling zijn. Als het lukt, ook voor Beerschot-Wilrijk, vrees ik dat de hoogconjunctuur in het Antwerpse voetbal toch weer overschaduwd zal worden door financiële problemen. Een klasse hoger gaan, betekent ook een hoger budget. De vraag is of de Antwerpse clubs daarin zullen slagen. In het verleden was er nooit geld genoeg en klonk de roep om te fusioneren met momenten heel luid. Nu zie ik twee ploegen die het idee hebben dat ze het gaan maken in die hogere klasse. Ik heb daarover mijn twijfels, zeker als ze alles in eigen handen willen houden. Gelukkig lijkt Antwerp niet vies van buitenlandse inmenging. Is dat verkeerd? Ik vind van niet. Men vreest dat de eigenheid van de club verloren kan gaan, maar dat geloof ik niet. Die eigenheid wordt immers niet langer door het bestuur of door de spelers gemaakt, wel door de supporters. Door de hoogconjunctuur van het Belgisch voetbal is er in het buitenland veel interesse om kapitaal in Belgische clubs te injecteren. Er wordt immers met argusogen gekeken naar onze knowhow. Daarvan moeten we profiteren.