Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Een echtscheid­ing kan pure noodzaak zijn”

An Miller en Ben Segers dit najaar samen op het scherm als scheidend echtpaar in Viersitcom ‘#hetisingew­ikkeld’

-

N

a Auwch heeft Ben Segers (42) dit najaar opnieuw een hoofdrol te pakken in een Vierfictie­reeks die zijn oorsprong vindt in Denemarken. In de tragikomis­che sitcom

#hetisingew­ikkeld vormt hij een duo met An Miller (43), die voor het eerst in jaren nog eens een significan­te tvrol te pakken heeft. “Al tijdens onze gezamenlij­ke auditie klikte het tussen ons”, zeggen An en Ben. “We hebben dan ook alle vertrouwen in deze reeks.”

Enkele minuten voor het interview toont Ben wat gezinsfoto’s aan An Miller. “Voilà”, zegt de actrice, “zo leren we mekaar meteen wat beter kennen. Ik ken Ben wel nog van vroeger op school en hier en daar ben ik hem wel eens tegen het lijf gelopen op een filmset, maar echte vrienden zijn we nooit geweest. Daar zal nu misschien snel veranderin­g in komen. We hebben samen auditie gedaan voor #hetisingew­ikkeld en daar klikte het toch al, dus dat zal wel loslopen.”

Het hoeft nochtans niet te klikken tussen jullie, want in

#hetisingew­ikkeld spelen jullie een koppel dat op scheiden staat.

An: Een situatie uit het leven gegrepen: Peter en Lien – gespeeld door Ben en ik – beslissen om te scheiden, maar ze hebben geen geld genoeg om apart te gaan wonen. Daarvoor hebben ze een oplossing bedacht: in de week wanneer de ene ouder de kinderen heeft, mag die beschikken over het huis en moet de andere in de ingerichte kelder wonen. Dat vinden ze beter voor de kinderen, maar uiteraard zorgt dat voor niet-alledaagse situaties. Én voor humor, maar dan van de ingetogen soort: het wordt dus niet lachen-gierenbrul­len.

Waarom werkt het niet tussen Peter en Lien? Ben: Hun huwelijk is uitgeblust. Aanvankeli­jk was alles nog speels en fris, maar daarin kwam veranderin­g toen er kinderen kwamen. Ze hebben nochtans alles wat hun hart begeert: een leuk gezin, een goeie job, toffe vrienden en een mooi huis. Maar gaandeweg zijn ze vergeten dat ze ook nog aandacht moesten besteden aan hun relatie. Héél herkenbaar. An: Maar je voelt wel dat Peter en Lien ooit een goed koppel geweest zijn. Ze hebben net op het goede moment beslist om een eind aan hun huwelijk te maken, zodat ze zich niet zouden verliezen in geruzie. Het verhaal van Peter en Lien lijkt wel gebaseerd op de

songtekst van Is Dit Alles van Doe Maar: We komen niets te kort we hebben alles / Een kind een huis een auto en elkaar / Maar weet je lieve schat wat het geval is / Ik zoek iets meer ik weet alleen niet waar. An: Dat is het helemaal. Lien heeft daar erg veel last van: “Is dit nu waar ik de rest van mijn leven content mee moet zijn?” En daar komt nog eens bovenop dat er ook op seksueel vlak iets mankeert.

Ben: Dat is, als ik het vergelijk met mijn leven, dan weer minder herkenbaar.

An: (schaterlac­ht) Geen seksscènes dus voor jullie. Ben: Daar mogen we niets over zeggen ...

Een koppel dat gaandeweg vergeet te investeren in hun huwelijk, noemde je net zeer herkenbaar. Ik neem aan dat je uit ervaring spreekt? Ben: Ik heb het nu zeker niet over mijn relatie met Lenny (Van Wesemael, die ‘#hetisingew­ikkeld’ regisseert, red.), maar ik zie rondom me wel veel mensen voor wie het zo loopt. En hoe moet het dan verder met de kinderen? De ene week bij mama, de andere bij papa? Vaak leidt dat toch tot kleine drama’s, of op zijn minst tot vervelende situaties. An: Ik ben niet gescheiden, maar ik kan me wel ongeveer voorstelle­n hoe het voelt. Ben: Ik ben gescheiden van de moeder van mijn twee oudste kinderen, en weet daardoor precies wat dat inhoudt. Een hele tijd nadat we uit mekaar gingen, besefte ik plots – en dat gevoel zit ook in de serie – dat mijn tweede jeugd er zat aan te

komen. Zo van: alright, er zijn blijkbaar nog mogelijkhe­den, er is me een nieuw leven gegund. Dit is níet het einde.

Maar wel het begin van een nieuw, spannend leven? Ben: Dat begint uiteraard niet meteen de dag nadat je uit elkaar bent gegaan, want dan moeten er nog wonden worden gelikt. Nee, je begint van nul en zo bouw je langzaam weer op. Het was soms triest, hoor, zeker wanneer de kinderen bij hun moeder waren. Maar stilaan keert het tij, en merk je dat je gaat genieten van die kinderloze weken, van het feit dat je weer de bloemetjes mag buitenzett­en. En daar komt dan weer een schuldgevo­el aan te pas (lacht). Het is ook altijd wat. Kun jij je voorstelle­n dat je in zo’n situatie terechtkom­t, An? An: Ja, dat behoort voor elk koppel tot de mogelijkhe­den. Is het een schrikbeel­d? An: Ik heb mensen rondom me gezien die er na een scheiding meteen het beste van proberen te maken, maar je hebt er ook die drie jaar onder een dekentje gaan liggen. Ik zou niet weten hoe ik eraan toe zou zijn als Filip (Peeters, red.) en ik uit mekaar zouden gaan. Wat ik wel met zekerheid weet, is dat het een grote impact zou hebben op mijn leven. Wil je als veertiger nog wel helemaal opnieuw beginnen? Dat vooruitzic­ht lijkt me niet bepaald aanlokkeli­jk. Jullie zijn dan ook al achttien jaar samen. An: Klopt. Ik heb al gemerkt dat als we mekaar weinig zien – wat vaak gebeurt omdat Filip veel in het buitenland werkt – het daarna lastig is om mekaar weer terug te vinden. Versta me niet verkeerd: ik wil niet dat we elk uur van de dag samen zijn, maar een goede balans is geen overdreven luxe als je je huwelijk gezond wil houden. Wat is het gekste dat jullie al hebben meegemaakt in de liefde? Ben: Ik heb ooit eens een lief gehad die het uitmaakte terwijl ik

AN MILLER Actrice “De jongste tijd was ik wat gefrustree­rd geraakt door de slappe vrouwenfig­uren die ik aantrof in de kunst en literatuur. In dat opzicht is het een verademing om deze rol te mogen spelen.”

nog stapelverl­iefd op haar was. Toen heb ik het zwaar uitgehange­n: takken in de uitlaat van haar auto gestopt, bijvoorbee­ld, zodat ze niet kon vertrekken. Ik had toen al wat gedronken, natuurlijk, want zulke dingen doe je niet als je nuchter bent. In treiteren ben ik altijd een meester geweest. An: Daar herken ik mezelf wel in, in dat soort gedrag. Maar dat soort toestanden dateert gelukkig al van meer dan twintig jaar geleden.

Mijn vraag was eigenlijk of jullie ooit hopeloos romantisch­e acties hebben ondernomen. An: Ik niet, maar Filip heeft me wel ooit op een hele speciale manier ten huwelijk gevraagd. Hij ging zogezegd even weg om sigaretten te kopen en toen belde er iemand aan. Het was een man die me vriendelij­k verzocht in zijn limousine te stappen – terwijl Filip weet dat ik zulke toestanden haat. We reden naar een vliegveld waar een dubbeldekk­ertje op me stond te wachten. Terug op de begane grond zag ik Filip, gezeten op een paard, verkleed als prins ... Hij ging op zijn knie zitten en gaf me een verlovings­ring. Je schaamde je toch kapot? An: Zeg dat wel! Ik heb toen zelfs niet “ja” geantwoord op de vraag of ik met hem wilde trouwen. En al die andere keren daarvoor trouwens ook niet, want toen had hij telkens iets gedronken. En ik had hem gezegd: “Je moet me ten huwelijk vragen als je niet gedronken hebt.” En zo kwam het dat hij daar op dat vliegveld alle registers opentrok. Ben: Maar we hadden het over het tegenoverg­estelde van romantiek: een echtscheid­ing. Bij Lien en Peter is dat dus pure noodzaak, want hun situatie is onhoudbaar. An: Voor de duidelijkh­eid: die noodzaak komt niet voort uit een verlangen naar een wild leven. Ben: Maar dat dient zich natuurlijk wel aan als je gescheiden bent. Je moet jezelf weer op de markt smijten, hé. Dat gegeven vind je ook terug in de reeks. Als er zich een scharrel aandient, wat doe je daar dan mee? Neem je haar mee naar huis, waar ook je kinderen verblijven? Of doe je het stiekem? An: Zo komt Lien een man tegen die ze wel ziet zitten. Ze wil hem niet mee naar huis nemen, want ze wil haar kinderen en haar exman niet kwetsen. Maar ze is wel zo euh … geil – als ik dat woord mag gebruiken – dat ze die kans niet wil laten schieten.

En jij speelt met plezier die geile vrouw van veertig, An? An: Tof, hé? De jongste tijd was ik wat gefrustree­rd geraakt door de slappe vrouwenfig­uren die ik aantrof in de kunst en literatuur. Alsof alles altijd moet uitgaan van het mannelijke. Op zich heb ik daar niks op tegen, maar het mag ook eens iets anders zijn. In dat opzicht is het een verademing om deze rol te mogen spelen.

Het was alweer een tijdje geleden dat je nog eens een mooie tvrol mocht spelen. An: Klopt, maar ik ben dan ook vooral actief in het theater. Al moet ik toegeven dat het fijn is om nog eens gevraagd te worden voor een tv-hoofdrol in plaats van de bijrolletj­es die ik de voorbije jaren heb gespeeld. Voor zo’n bijrol arriveer je op de set, je doet je ding en je bent weer weg. Met #hetisingew­ikkeld is dat anders: alles wordt opgebouwd rond jouw personage en samen met de ploeg streef je naar het best mogelijke resultaat. Ik moet toegeven dat ik de jongste tijd wat aan het twijfelen was aan mijn rol in de theaterwer­eld, dus dit is voor mij een topaanbied­ing. Tot wat moet deze samenb werking nu leiden? Een tweede seizoen van #hetisingew­ikkeld? An: Daar is voorlopig nog geen sprake van. Mijn eerste bekommerni­s is nu dat die eerste reeks – we beginnen volgende week aan de opnames – héél goed wordt en dat de kijker ons werk waardeert. Nu, alle voortekene­n zijn enorm gunstig, als je het mij vraagt. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in. JO SMEETS #hetisingew­ikkeld, Vier, dit najaar

 ??  ??
 ??  ??
 ??  ??
 ?? FOTO'S GREETJE VAN BUGGENHOUT ?? Ann Miller en Ben Segers spelen een koppel dat gaandeweg vergeet te investeren in hun huwelijk. “Zeer herkenbaar”, vindt Ben.
FOTO'S GREETJE VAN BUGGENHOUT Ann Miller en Ben Segers spelen een koppel dat gaandeweg vergeet te investeren in hun huwelijk. “Zeer herkenbaar”, vindt Ben.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium